Náttúrufræðingurinn - 1969, Qupperneq 21

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
15
bæði við ár og vötn í skógum, og í kjarri- og skógivöxnum mýrum
norðan samfelldra skóga. Utan varptíma heldur hann sig aðallega
í mýrarflögum og á votlendum vatnabökkum, en sést sjaldan á
sjávarfjörum.
Flóastelkurinn gerir sér venjulega hreiður á jörðu niðri í ýmiss
konar mýrlendi, oft í kjarri eða lyngi. Stöku sinnum verpur hann
þó uppi í trjám í gömul hreiður spörfugla, svo sem svarra og
þrasta. Tvær skyldar tegundir, trjástelkur í Evrópu og Asíu og
svölustelkur (Tringa solitaria) í Norður-Ameríku, verpa hins vegar
nær eingöngu í slík hreiður. Hreiðurgerð flóastelks er fremur lítil-
fjörleg líkt og flestra annarra vaðfugla. Eggin eru fjögur, stöku
sinnum þrjú, og svipar þeim mjög til stelkseggja, en eru mun
minni, aðeins lítið eitt stærri en lóuþrælsegg. Talið er að bæði
kynin liggi á eggjunum, en karlfuglinn einn gæti unganna. Útung-
unartíminn hefur verið áætlaður 22—23 dagar (Kirchner 1960).
Varptíminn er seinast í maí og fyrst í júní í Mið-Evrópu, en aðal-
lega í júnímánuði í Norður-Evrópu.
Fæða flóastelks er mestmegnis skordýr, svo sem ýmsar flugnalirf-
ur og bjöllur, einnig liðormar (ánamaðkar), köngurlær og smálin-
dýr.
Almennar upplýsingar um flóastelk hér á undan eru að mestu
úr Witherby (1943), nema annað sé tekið fram.
HEIMILDARIT
liaer, J. G. 1962: Cestoda. Zoology o£ Iceland. Vol. 2. Part 12.
Downhill, I. li. and I. D. Pennie 1963: Wood Sandpipers breeding in Suther-
land. Scottish Birds 2: 309.
Kirchner, H. 1960: Beobachtungen an einer Brut des Bruchwasserláufers
(Tringa glareola L.). J. Orn. 101: 340—345.
Thoin, V. M. 1966: Probable breeding o£ Wood Sandpiper in Perthshire.
Scottish Birds 4: 228.
Witherby, H. F. et al. 1943: The handbook of British Birds. Vol. 4.