Náttúrufræðingurinn - 1969, Side 29

NÁTTÚ RU I'RÆÐ I NGU RINN
23
IV. Ytri hluti Vestfjarða og lágsveitir á Suðvestur- og Suðurlandi,
með hlutfallstölum 100—200. Meðalárshitasveiflan víðast hvar
um eða undir 10°, ársúrkoma um eða yfir 1000 mm og vor-
og haustdagafjöldi um eða yfir 150. Þessu svæði þarf að skipta
á sama liátt og III. í nyrðra og syðra svæði:
IV, 1. Nyrðri hluti Vestfjarða, eða ísafjarðarsýslur. (Útskagar
í nyrðra hluta Austurlands korna líklega þarna með.)
IV, 2. Lágsveitir á Vestur-, Suðvestur- og Suðurlandi. Hærri
sumarhiti, snjólétt.
V. Strandlengjan frá Borgarfirði eystra að Landeyjasandi, og yzti
hluti Reykjanesskaga og Snæfellsness. Þetta er mjög hafrænt
svæði, nreð hlutfallstölum 200—400. Ársúrkoma er víðast hvar
mikil, um eða yfir 1500 mm, og fjöldi vor- og haustdaga víðast
um 200.
Svæðið sunnan Mýrdalsjökuls virðist skilja sig frá með hlut-
fallstölum um 450, og væri ef til vill rétt að kalla það sérstakt
loftslagssvæði, sem þá yrði númer VI.
Sé miðað við ísland eingöngu sést, að loftslagið á svæðum I—III,
með hlutfallstölum undir 100, má teljast tiltölulega landrænt, en
loftslagið á svæðum IV—V (VI) hins vegar hafrænt. Kannske er
þó réttara að telja IV, 1 til landræna hlutans.
Hvort hið landræna loftslag íslands er raunverulega landrænt á
heimsmælikvarða er önnur saga, og þyrfti það sérstakrar athug-
unar við. Hlutverk þessarar greinar er ekki að svara þeirri spurn-
ingu, heldur að sýna fram á loftslagsmismuninn innanlands.
Ekki er þess þó að vænta, að þessar hlutfallstölur gefi neina
algilda hugmynd um loftslagið, enda þyrfti þá fleira að koma með
í reikninginn. Naumast er þá heldur hægt að búast við því, að
útbreiðslumörk plantnanna fylgi nákvæmlega þessum nefndu svæð-
um, enda er í fæsturn tilfellum um slíkt að ræða.
Hér verða teknar til meðferðar þær háplöntutegundir, senr mið-
að við ofangreinda skiptingu geta kallast landleitnar, þ. e. hafa
aðalútbreiðslu í svæðunum I, II, III og IV, 1.
Heimildir um útbreiðsluna hef ég fengið úr vmsum áttum, en
langmest þó úr bók Steindórs Steindórssonar um aldur og inn-
flutning íslenzku flórunnar (St. Steindórsson 1962). í bók þessari
eru um 100 útbreiðslukort og er það efalaust bezta heimildin um