Náttúrufræðingurinn - 1969, Blaðsíða 31

NATTU RU FRÆÐIN G U R1 N N
25
heimildir voru til um útbreiðsluna. Þegar hafizt verður handa um
að gera útbreiðslukort fyrir allar íslenzkar plöntutegundir, mun
efalaust koma í ljós, að fleiri tegundir eru landleitnar, og mun það
einkum eiga við um ýmsar þær tegundir, sem nú eru taldar al-
gengar. Þarf þá einnig að greina á milli aðal- og aukaútbreiðslu,
eða mismunandi tíðnishlutfalla hinna ýmsu tegunda.
Áðurnefndar 32 tegundir skiptast auðveldlega í eftirfarandi 5
flokka, eftir vaxtarstöðum og útbreiðslusvæðum:
1. Háfjallategundir.
í þann flokk koma: Draba alpina (fjallavorblóm), Saxifraga folio-
losa (hreistursteinbrjótur), Antennaria alpina (fjallalójurt), Carex
nardina (finnungsstör), Cochlearia officinalis (afbrigði af skarfa-
káli), Campanula uniflora (fjallabláklukka), Sagina caespitosa (fjall-
krækill). (4. mynd.)
Þessar tegundir sýna allar greinilega landleitna útbreiðslu, sem
nær lítið út fyrir svæði I og II, nema hjá fjallalójurt, sem nær
einnig yfir hluta af svæði III. Allt eru þetta háarktískar tegundir,
—- Campanula uniflora
Sagina caespitosa
4. mynd. Háíjallaplöntur (1. i'lokkur).