Fréttablaðið - 06.06.2009, Qupperneq 28

28 6. júní 2009 LAUGARDAGUR
F
jölskylda Hörpu flutti
til Seattle í Banda-
ríkjunum þegar hún
var fjögurra ára en á
fjórtánda ári sneri hún
aftur á Frón. Þá nam
hún í Réttarholtsskóla en hélt svo
aftur vestur yfir haf eftir sam-
ræmdu prófin. Peningar fyrir
skólagjöldum eru ekki hristir fram
úr erminni í henni Ameríku en þar
geta þau vel slagað upp í íbúðar-
verð. Þá eru góð ráð dýr en Harpa
dó ekki ráðalaus þótt hugur hennar
stefndi til háskólanáms heldur sló
tvær flugur í einu höggi. „Þegar
ég uppgötvaði það að herinn
myndi borga skólagjöldin fannst
mér alveg upplagt að ganga í hann
sem ég og gerði árið 2002,“ segir
hún. „Ég myndi ekki segja að her-
mennska væri eitthvað sem hefði
heillað mig alla tíð en ég hef allt-
af haft mikla ævintýraþrá og þetta
var góð leið til að næra hana.“
Þrekvirki í þrekprófum
Þótt herinn sé venjulega álitinn
karlaheimur og margt þar talið
konum ófært þá ákvað Harpa að
reyna að vinna bug á þessu við-
horfi sem er mörgum geðgróið.
Hún var því ekkert að hlífa sjálfri
sér þegar kom að herþjálfun eða
öðrum verkefnum. „Það eru til
störf sem konur mega ekki fara í
en sem valkyrju finnst mér að ég
verði að fara í þessi störf sem karl-
ar hafa helgað sér. Við konur verð-
um að minnsta kosti að fá tækifæri
til að takast á við þessi svokölluðu
karlaverk, annars komumst við
aldrei að því hvort við getum þau í
raun. Kannski gerum við þau jafn-
vel betur.“
Þrek- og þolæfingar eru venju-
lega ekki taldar til kvenlegra verk-
efna en Harpa er við það að breyta
hugmyndum kollega sinna hvað
þetta varðar.
„Í hernum verða allir að fara í
gegnum þolpróf tvisvar sinnum á
ári og ef þú vilt hækka í tign þá
verður þú að ná því.“ Árangurinn
er metinn eftir sérsökum stöðlum
þar sem gefnir eru punktar. 300
punktar teljast 100 prósent árang-
ur og keppandi verður að ná að
minnsta kosti 60 prósent árangri
til að standast prófið. Keppt er í
þremur þrautum; armbeygjum,
magauppréttum og tveggja mílna
hlaupi og var árangur Hörpu met-
inn vel yfir 100 prósent samkvæmt
þessum stöðlum. „Það gaf mér rétt
til að taka þátt í Iron Voyager-
keppninni fyrr í þessum mánuði.
Í henni er aftur keppt í þessum
þremur þrautum en þeir sem ná
ekki 100 prósenta markinu detta úr
leik. Þeir sem standa þessar þraut-
ir af sér keppa hins vegar í tveim-
ur þrautum til viðbótar.“
Alls 25 keppendur
mættu til leiks, þar af
voru einungis þrjár
konur. Eftir þrautirn-
ar þrjár voru báðar
kynsystur hennar
dottnar úr keppni og
eins þrettán aðrir
keppendur. Átta
náðu 500 punkta-
markinu sem gefur
keppendum heimt-
ingu á titlinum The
Iron Voyagager. „Ég
fékk 595 stig og var
sem sagt stigahæst,“
segir Harpa af mik-
illi hógværð.
Körlunum þykir
erfitt að vera númer
tvö
Að vera kona frá
Íslandi í bandaríska
hernum og berjast
þar fyrir jafnrétti
kynjanna er varla
ávísun á mikl-
ar vinsældir, eða
hvað? „Kannski
ekki en það er ekki
mitt markmið að vera
vinsæl. Jafnrétti er líka
það mikilvægt að ég er
til í að fórna nokkrum vinsældum
fyrir það.“
En það eru ekki allir til í að
fórna jafn miklu fyrir jafnréttið.
„Þeim sem var næsthæstur í Iron
Voyager-keppninni þótti það nokk-
uð súrt í broti að ég skyldi verða
efst. Reyndar viðurkennir hann
það ekki að ég sé ofar en hann
því stigagjöfin er mismunandi hjá
kynjunum.“
En einn hermaður
kætist meira yfir
árangri hennar
en aðrir. „Kær-
asti minn er í
hernum og hann
skilur þetta þol-
þrautabrölt mitt
afar vel enda
værum við varla
saman ef það væri
ekki skilningur á þessu. Hann
samgleðst mér og hvetur mig en
svo vill það bregða við að félagar
hans gantast eitthvað við hann út
af mér en ég er auðvitað ekkert að
fetta fingur út í það. Þetta kallast
náttúrulega bara öfund á manna-
máli og hver og einn verður að
taka á sinni öfundsýki sjálfur.“
Hún er líka vön að taka gríni
beinist það að henni. „Ég hef verið
að þjálfa samnemendur mína í her-
skólanum,“ segir hún „og einhverju
sinni var það sagt þegar ég var að
djöflast með þeim að þarna kæmi
„The Viking slavedriver“. Ég tek
þessu bara með brosi á vör,“ segir
víkingurinn og þrælapískarinn.
Margt heillandi við herinn
Harpa kemur reglulega til
Íslands og hittir ættingja og vini.
En eru það ekki viðbrigði að koma
úr heraganum til hins taumlausa
Íslands til að eiga við eyjarskeggja
sem eru þekktir af öðru en aga og
reglu? „Ég finn alltaf sterka teng-
ingu við Ísland og finnst ég allt-
af vera Íslendingur. Og þó svo að
einhverjir Íslendingar kjósi að lifa
sínu lífi í óreglu þá pirrar það mig
alls ekki. Við lærum ekki aðeins
aga í hernum, við lærum til dæmis
um þolinmæði og ég kann alveg að
nýta mér það sem ég lærði þá.“
En hvað segja íslenskir félagar
hennar um það að hún skuli hafa
kosið sér starfsframa innan banda-
ríska hersins? „Þeir sem þekkja
mig skilja þetta mjög vel. Þótt
heragi, armbeygjur og „situps“
hljómi ekki skemmtilega er margt
mjög heillandi við herinn. Þarna
hef ég kynnst alls konar fólki sem
ég myndi aldrei hafa nokkur kynni
af á öðrum starfsvettvangi. Og fólk
vinnur mjög náið saman svo þarna
myndast mikil samkennd.“
Víkingurinn í Vesturheimi
Íslendinga má finna víða um heim og í ýmsum störfum. Harpa Magnúsdóttir er undirlautinant í bandaríska hernum. Hún læð-
ist ekki með veggjum í hermenningunni sem mótuð er af körlum. Jón Sigurður Eyjólfsson blaðamaður ræddi við þessa valkyrju
sem vann mikla þrekraunakeppni hersins, sumum karlanna til mikillar armæðu.
EKKERT VÆL HÉRNA Harpa Magnúsdóttir kallar ekki allt ömmu sína þótt hún sé í
heimsókn hjá henni hér á landi þessa dagana. Sumir karlanna sem þurfa að lúta í
lægra haldi fyrir henni taka því misvel.
MEÐ HJÁLM Á HÖFÐI OG BROS Á VÖR Hermennskan er ekkert grín en hver segir að maður geti ekki brosað annað slagið?
60 armbeygjur á tveimur mínútum
87 magauppréttur
Hleypur tvær mílur á 13,59 mínútum
ÁRANGUR HÖRPU
Í ÞREKPRÓFUM
UNDIRLAUTINANTINN
Í BÚNINGNUM.