Samvinnan - 01.08.1949, Blaðsíða 16

II.
EN þó að ferðalöngunin hafi ætíð
verið rík með íslendingum og sam-
göngutækni og fjárhagsafkoma þeirra
nú á síðustn árum hafi gert þeim
mögulegt að geta fullnægt henni, þá
hefur þá skort mjög ferðalcckni, ef svo
má að orði komast. Þeir hafa farið út,
án Jress að geta lyrirfram skipulagt
ferðir sínar þannig að Jreir hefðu Jrað
gagn af Jreim, sem annars stóðu efni
til. Og ennfremur hefur Jretta orðið
Jress valdandi, að margir hafa ekki get-
að farið, sem annars hefðu farið. Þetta
hefur mörgum verið ljóst, og þess
vegna hafa verið uppi háværar raddir
um það á undanförnum árum, að op-
inberir aðilar skipulegðu ferðir fyrir
almenning til annarra landa. Hefur
verið bent á Jrað, að nauðsyn bæri til
að eitthvert af farþegaskipum okkar
efndi til hópferðar út yfir pollinn og
að útgerðin undirbyggi ferðirnar að
öllu leyti. Með þessu væri hægt að hafa
Jrær ódýrari og Jrar með gefa mörgunr
kost á að fara, sem annars færu hvergi.
V'ar lengi talað um þetta fyrir dauð-
um eyrum, en um leið og Ferðaskrif-
stofa ríkisins tók til starfa, aðallega þó
til þess að hafa á hendi landkynningu
og eftir að orlofslögin gengu í gildi, að
skipuleggja orlofsferðir innanlands,
fóru umræðurnar um hópferðir út
fyrir pollinn að ná eyrum ráðamanna.
Kynnti Ferðaskrifstofan sér eftir föng-
um möguleika á slíkum ferðum, og var
fyrst miðað við það, að efna til ferða
til Norðurlanda. Fengust upplýsingar
úr nágrannalöndunum urn allt, sem
máli skipti, og kom í ljós, að heim-
sóknir til þriggja borga á Norðurlönd-
um, sem bezt liggja við með Jrað fyrir
augum, að skip færi með ferðalangana,
Kaupmannahöfn, Gautaborg, Björg-
vin, — voru ekki dýrar. Það var heldur
ekki óyfirstíganlegt að leigja skip til
fararinnar, og var þá fyrst og fremst
miðað við skip Ríkisskips, Heklu og
Esju. En annar galli kom brátt í ljós.
Þjóðin hafði ekki efni á því að setja
slík skip í Jressar ferðir, án Jress að ein-
hverjar gjaldeyristekjur kæmu á rnóti.
Kastalinn i Edinborg.
Princes Street i Edinborg.
því sem áður var, og þá er ekki að
undra, Jró að allt sé gert til Jress að
draumurinn um að gista önnur lönd
sé látinn rætast.
Til skamms tíma hefur Jrað verið
álitið, að aðeins hátekjumenn gætu
ferðazt til annarra landa — og Jrá jafn-
vel ekki aðrir en Jreir, sem einhver
umráð hefðu sjálfir yfir gjaldeyrinum,
senr er afl þeirra hluta, er gera skal.
En J^etta hefur líka breytzt. Jafnvel
lágtekjumenn hafa kastað vinnuverk-
færinu — og lagt af stað yfir höfin. Að
vísu hefur Jiað stundum kostað miklar
fórnir, og jafnvel sýnt kæruleysi gagn-
vart afkomunni —■ eftir á. En hvað
gera menn ekki til Jress að sjá drauma
sína rætast? Þá kemur það og til, að
samband landsins við umheiminn
hefur gjörbreytzt. Flugtæknin er kom-
in til sögunnar og er — í samgöngun-
um — Jrýðingarmeiri fyrir ísland en
mörg önnur lönd. Islendingar hafa á
glæsilegan hátt tekið hana í þjónustu
sína og sýnt þar, eins og í fjölda mörgu
öðru, frábæra dirfsku og dugnað, svo
að jafnvel erlendar flugjrjóðir dást að
framtaki okkar, Skymastervélunum og
hinum bráðmyndarlegu flugmönnum
Loftleiða og Flugfélags íslands. Enda
koma landsmenn á eftir, Jrrátt fyrir
gjaldeyriserfiðleika eru flugvélarnar
alltaf fullar á sumrin, Jregar Jrær fara
héðan til annarra landa.
16