Samvinnan


Samvinnan - 01.12.1951, Blaðsíða 12

Samvinnan - 01.12.1951, Blaðsíða 12
Með ungum samvinnumönnum í Englandi Ferðasaga og frásögn af alþjóðalDLrLgL í Stan.ford.-HaU í febrúarmáríuði síðastliðnum barst kaupfélögum landsins tilkynning frá SIS um ráðstefnu og námskeið ungra samvinnumanna í Englandi, og var kaupfélögunum boðið að senda 2—3 fulltrúa á hvort. Einhver spenningur og löngun greip um sig hjá mér, þeg- ar ég las þetta bréf. En ég lét það á hilluna í bili, þar sem þetta var mesti annatími í sambandi við uppgjör og þvílíkt. En öðru hverju reikaði hugur minn út til Englands, og mér þótti ferðin fýsileg. Ég yfirvóg enskukunnáttu mína og komst að þeirri niðurstöðu, sem ég þó raunar vissi áður, að ekki væri ég sterkur á svellinu. En e. t. v. fengi ég mér færari ferðafélaga, og ég sótti um að fara á ráðstefnuna. Og svarið kom. Aðeins ég einn hafði sótt, og var ég því sjálfkjörinn. Tíminn leið. Sumarið kom, og 2. júlí rann upp, en þá hófst ferð mín á ráðstefnu þessa. Og margar urðu tegundir farartækjanna frá upphafi til enda. Fór ég á trillu yfir Dýra- fjörð, en þaðan í jeppabíl til ísafjarð- ar. Ur jeppanum var stigið beint í flugvél, og komið til Reykjavíkur eftir klukkustundar flug. Að kvöldi 4. júlí Ieysti Hekla land- festar í Reykjavík. I mannhafinu lærði ég fyrst að þekkja klefafélaga mína. Voru það brezkur ferðamaður, Elías Mar rithöf. og Olav Tómasson frá Akureyri, nemandi í símaverk- fræði í Edinborg. Bretinn var hinn einkennilegasti náungi, og sagði hann okkur, að hann hefði verið nálægt mánuði á Islandi og dvalið m. a. á Siglufirði og Patreksfirði. En útgáf- ur hans um erindi sitt til íslands voru margvíslegar, og hann lét mjög illa af ferðum sínum. Tíminn um borð Heklu leið fljótt og vel. Þar var mikið af ungu og glað- væru fólki, og var sungið, dansað og horft á kvikmyndir. Síðasta kvöldið Eftir Birgi Steinþórsson um borð kom þó skarð í hópinn, þar sem skipið tók að velta mjög. Það stóð þó stutt, og var komið sæmi- legasta veður seint um kvöldið, og var þá dansað og gleðskapur mikill, og glösum lyft til heiðurs mér og blómarós einni, en afmælisdagar okk- ar féllu þarna saman, og ekki óglæsi- legt að byrja nýtt ár í nýju landi, þar sem landsýn var væntanleg við birtingu um morguninn. Að morgni 7. júlí sigldi Hekla upp CI)Tde-fljótið. Er það fögur innsigl- ing og gleymist mér seint. Nokkru fyrir hádegi voru landfestar bundnar í Queens Dock 22, sem er bás Heklu í Skotlandsferðum hennar. Þar hófst vegabréfaeftirlit og tollskoðun, en innan lítillar stundar var farþegum, sem ekki ætluðu til baka með skip- inu, leyft að fara í land, og var það frelsi notað. Dvaldi ég í Glasgow þennan dag og næsta, en kl. 9 á sunnudagskvöld steig ég upp í næt- urlest til Laughborough, sem er smá- bær rétt hjá Stanford-Hall, en þang- að var ferðinni upphaflega heitið. Ekki vakti það hrifningu mína að ferðast með járnbrautarlest í fyrsta sinn. Skröltið lét illa í eyrum mér og umhverfið allt fannst mér leiðinlegt, enda var ég nú svo barnalega einfald- ur að panta ekki far með svefnlest, og átti ég þó fyrir höndum 11 klukku- stunda ferð. Þó leið þessi skelfingar- nótt. Ég hitti á að skipta um Iestir á réttum stöðum og kom til Lough- borough kl. 8 að morgni 9. júlí. Tók ég mér leigubíl til Stanford- Hall og var mættur þar fyrstur full- trúa þeirra, sem ráðstefnu þessa áttu að sitja. Nej^tti ég þar morgunverðar eftir svelti næturinnar, og bað því næst leyfis að mega hvílast um stund. Var mér úthlutað rúmi í stóru fjög- urra manna herbergi, og gekk ég strax til hvílu. Ekki var ég sofnaður, þegar þvottakonurnar ruddust inn á mig, en þær urðu víst harla hræddar við að sjá þessa ófreskju í rúminu og hrökkluðust öfugar til baka. Ég bjóst nú við að verða í friði úr því, en svo var þó ekki. Rétt á eftir kom ein ný úr forystuliði kerlinganna og sagði hún mér ósköp kurteislega, að þetta væri ekki mitt herbergi. Kvað ég dyravörðinn hafa vísað mér hér til rekkju, og þegar hann hafði verið kvaddur á vettvang, naut ég frið- sældar og sælu svefnsins. Þegar ég reis aftur, var kominn tími til að neyta hádegisverðar, og voru nú nokkrir fulltrúar komnir á staðinn. Þegar hádegisverði var lok- ið, fórum við, sem mættir vorurn, að Iitast um. Stanford-Hall er dásamlegur stað- ur. Þar fer saman undurfagurt um- hverfi og unaðsleiki fólkskins, sem þar ræður og ríkir. I Stanford-Hall er stórhýsi eða höll, og umhverfis stórt, afgirt land með stórum trjám, og allt grasi gróið. Stórhýsi þetta var áður í eigu ensks auðmanns, sem naut þarna sæludaga í sveitinni. Fyrir um það bil 20 árum byggði þessi auð- maður leikhús við enda hallarinnar, sem tekur nær 400 manns í sæti. I leikhús þetta er innangengt úr höll- inni, og hefur það verið svo vandað og vel úr garði gert, að það fullnægir vel kröfum Iíðandi stundar. I höllinni eru mörg herbergi og misjöfn. Þar getur t. d. að líta her- bergi með sérstöku baði við hliðina, og eru innveggir þar allir og baðker ur marmara, auk niðurgrafinnar fótalaugar með tveimur tröppum. Auk þess er svo í baðherberginu sjálf- ritandi vigt. Og þarna hefur hinn enski auðmaður sjálfsagt laugað sig í friði og ró, og vegið sitt líkamlega 12

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.