Samvinnan - 01.09.1953, Page 15

ur okkar eina bröndu. „Kipptum" við
því að formanna sið tveim til þrem
sinnum, en allt fór á sömu leið. Ekki
var nú gott í efni. Engin brandan
fengin, en víst háð og spott félaga
okkar, þegar í land væri komið.
Raunar var þetta alls ekki fullreynt
enn, því að oft höfðum við orðið að
leita vestur í „Garðsjó“ þessa ver-
tíð og helzt fengið þar bein. Og við
gátum það alveg eins og aðrir, og það
afréðum við, þótt nú væri heldur að
hvessa af landsuðri. Ekki var svo
sem erfitt að sigla þangað hraðbyr,
enda gekk það vel og vestur á Setur
fórum við í rennandi byr. Og hví
skyldum við þá ekki fara á yztu mið
eins og aðrir? Enn einu sinni var
seglið fellt og reynt, en sama sagan
endurtók sig sem ' fyrr, að engin
fékkst branda, unz Ioks, að Guð-
mundur dró eina „stofnlúðu“, en ég
varð ekki var. Og við þetta varð nú
að sitja, því að nú óx vindurinn óð-
um, og ekkert vit í því að sitja leng-
ur, því fremur sem vindur var okkur I • • I I • I I t f
hinn andstæðasti, en vegur langur Oli Vilhiálmsson lætur ar störrum
inn í Njarðvíkur á litlum bát. Við
drógum nú stjórann í síðasta sinn í
þessum aflasnauða róðri, settum upp
segl og fórum að „krusa“ okkur til
lands. Tókum við einn heljar langan
slag norður í „bugt“.
Við höfðum þá verið á þessu skaki
meiri hlíita nætur og fram undir
morgun. Vorum við nú orðnir hálf
syfjaðir, og tókum því fyrir aðskipta
með okkur verkum, * þegar báturinn
var kominn til gangs, þannig að ann-
ar stýrði, en hinn lagði sig fram í
„barka“, því að enn var ekki nema
ágætur „krusvindur“. Það kom í
minn hlut að stýra fyrst á norður-
slagnum, en Guðmundur lagði sig.
Gekk þetta vel allan þann slag, en
þá fór að þykkna í lofti og sudda.
Leizt mér ekki á að halda lengur á
djúpið og vakti því Guðmund. Kom
okkur þegar saman um að venda í
snatri. Tók þá Guðmundur við að
stýra, en ég fór að sofa. Atti hann að
sigla sem næst vindi, og þar sem
alltaf var heldur að hvessa, átti hann
að gæta þess að kalla til mín, ef
meira hvessti eða ef óglöggt sæist til
lofts fyrir þoku. Alllengi hafði hann
siglt, þegar hann kallaði hátt til
mín. Kom þá skörp hrina, svo að ég
Framh. d bls. 21.
Óli Vilhjálmsson, framkvæmdastjóri skrifstofu SÍS f Kaupmannahöfn,
varð 65 ára 1. september síðastliðinn. Lét hann þá af störfum sem fram-
kvæmdastjóri eftir dyggilega þjónustu í þágu samvinnuhreyfingarinnar í
hálfan fjórða áratug.
Óli er Þingeyingur, fæddur að Brettingsstöðum í Flateyjardal. Hann
var snemma hneigður til verzlunarstarfa og fékk ungur atvinnu hjá A. P.
Kristjánssyni í Húsavík. Þar vann hann einnig um skeið hjá Kaupfélagi
Þingeyinga. Áríð 1916 sigldi hann til Kauprnannahafnar og stundaði þar
verzlunarnám fram til ársins 1919, er hann gekk í þjónustu Sambands ísl.
samvinnufélaga.
Mestan hluta hins langa starfstíma síns hefur Óli verið fulltrúi SIS á
erlendum vettvangi. Hann var fyrst á skrifstofunni í Kaupmannahöfn árin
1921—1928, en þá var honum falin framkvæmdastjórn nýrrar skrifstofu,
sem opnuð var í Hamborg. Þessi skrifstofa annaðist aðallega viðskipti við
Mið-Evrópu og Suður-Ameríku, en á erfiðleikaárum kreppunnar varð að
leggja hana niður. Hvarf þá Óli aftur til Hafnar og annaðist viðskiptin
þar. Þegar Oddur Rafnar lézt árið 1937, tók Óli við framkvæmdastjórn
Hafnarskrifstofu, og stjórnaði henni þar til nú. Þegar styrjöldin skall á,
fóru allir Islendingar, sem við skrifstofuna unnu, heim nema ÓIi, sem varð
eftir til að gæta hagsmuna Sambandsins á Norðurlöndum.
I hinum margvíslegu störfum Óla fyrir samvinnusamtökin á erlendum
vettvangi hefur jafnan komið fram samvizkusemi og dugnaður. Hann hef-
ur aldrei talið vinnustundirnar og sýnt einstaka nákvæmni og reglusemi í
öllum sínum viðskiptum. Hann er hinn myndarlegasti fulltrúi þjóðar sinn-
ar og þeirra fjöldasamtaka, sem hann hefur starfað fyrir, enda framkoma
hans hin fágaðasta og hann bæði kurteis og vingjarnlegur, án þess að
skorta nauðsynlega festu, til dæmis í samningum.
Þegar Óli nú hættir störfum eftir langan vinnudag, færa íslenzkir sam-
vinnumenn honum alúðarþakkir fyrir þær fórnir, sem hann hefur fært sam-
tökunum og hið mikla starf, sem hann hefur lagt fram.
15