Samvinnan - 01.02.1962, Blaðsíða 7

Hvurt ertu orðinn óður og cer ósköp slik á dynja þú skrajar slikt við skira mcer og skammast ei upp að stynja mér þcetti það nokkuð ncer þú nefndir það sem liklegt er. Hugurinn minn er frá þér. Þér mundi einhvur kvigan kcer eða kviður af gamal kú. Drattaðu frá mér drengur minn þvi djarfur ert þú. Lágur er ég lauka rein láttu það so vera. Betri er lukka en löng séu bein. Ljóst er hvað ég skal gera, þú skalt það sanna scetan hrein hvort set ég þig ekki á þófa ver. Hugurinn minn er hjá þér. Þá skal reisa upp stóran stein og standa þar á min frú. Gerðu svo vel góðin min og gegndu mér nú.
Enn þú smáðir auðarskorð ójafnt okkar fundi kenni ég ykkur kýmin orð klók eru nokkuð stundum ekki er þetta munnlegt morð þó mcetti það koma upp hjá mér. Hugurinn minn er hjá þér. Þó klappi ég á þinn kálfasporð það kreinkir þig ei mín frú. Gerðu svo vel góðin min og gegndu mér nú. Að visu ertu villtur og cer voðalegur gapi. Þig vill engin þýðleg mcer þú ert réttur slapi, aldrei þú um cefi fcer auðarstorð þá lagleg er. Hugurinn minn er frá þér. Þar með ertu þuss frábcer það má sannast nú. Drattaðu frá mér drengur minn þvi djarfur ert þú.
Þá er ég orðin þrauta cer þér ef slikt skal leyfa þú skalt aldrei á min lcer uppfrá hnjánum þreifa þó það gangi þér so ncer þú neytir einskis örva grér. Hugurinn minn er frá þér. Svefn þó aldrei veitist vcer og vakir ávalt þú. Drattaðu frá mér drengur minn þvi djarfur ert þú. Fátcekt ef mér finnur til frá þvi verð ég skýra skyrtu á ég skarlats til skó og húfu dýra hálfu heldur hana ég vil helduren nokkra vaðmáls spjör — hugurinn minn er hjá þér — hún veitir höfði vceran yl það vottar sjálfs mins trú. Gerðu svo vel góðin min og gegndu mér nú.
Málshátt heyra menn á jörð mun hann oss ei pretta: Lengi linast heitin hörð. Hugga ég mig við þetta. Þennan muntu nadda njörð svo nákvcemlega faðma að þér. Hugurinn minn er hjá þér. Okkar sceng þá ein er gjörð öll munu fagna hjú. Gerðu svo vel góðin min og gegndu mér nú. Það heyri ég Þórður minn þú villt flest uppteikna kann ég ekki klceðnað þinn til konu myndar að reikna, gráan lepp og gœruskinn þú gáðir ekki að sýna mér, — Hugurinn minn er frá þér — er ekki annar auðurinn en upp þú taldir nú. Drattaðu frá mér drengur minn þvi djarfur ert þú.
Nóg er brúkið nú um sinn ef nokkur vill þvi hlýða það er ráðlegt Þórður minn að þetta látir biða meðan þú ert so magur á kinn og manndáð engin i þér er. Hugurinn minn er frá þér. Berðu það ekki i bceinn inn þú brekir við neina frú. Drattaðu frá mér drengur minn þvi djarfur ert þú. Sovel á ég sauðarbein svei þeim sem það lýgur frammi stofunni faldarein flestallt til min hnigur þú skalt aldrei stiga á stein né strceti neitt sem óhreint er. Hugurinn minn er hjá þér. Með okkur skal hvorki móður né mein min mcetust hringa brú. Gerðu svo vel góðin min og gegndu mér nú. Frh. á bls. 18.
SAMVINNAN /