Stéttabaráttan - 13.12.1974, Blaðsíða 4

4
STÉTTABARÁTTAN 11/12 tbl. 13.12.1974
barátta þeirra gegn risaveldunum
USA og rússnesku endurskoðunar-
stefnunni, byltingarsinnuð stjórnar-
stefna þeirra og óeigingjarn stuðning-
ur við byltingarsinnaða alþýðu alls
staðar, styrkir trú hennar á sigur
réttlætisins, styrkir trú hennar á
sigur sósíalismans, sem hún stefnir
til.
Styrkur marxismans-lemnismans
eykst í heiminum.
Mikilvaigur atburður í byltingarhreyf-
ingunni á undanförnnm árum er vöxtur
nýrra marxískra-lenínfskra flokka.
I dag má segja að það hafi vaxið upp
marxfskir-lenínfskir flokkar eða
samtök f öllum löndum, og hafi
skipað sér í fremstu röð frelsisbar-
áttunnar með miklum og vaxandi ár-
angri. Þetta er mikill sögulegur
vitnisburður um lífsmátt marxísku-
lenfnísku hugmyndaima og sönnun
þess að við nálgumst byltinguna og að
sigur sósíalismans tekur á sig æ
skýrari mynd. Aukinn máttur bylting-
arinnar f heiminum sannar það einnig
að ekkert afl getur snúið sögulegri
framþróun heimsins við, hvorki
heimsvaldastefnan né endurskoðunar-
stefnan megna það, og mun aldrei
megna að berjast gegn óhjákvæmileg-
um ósigri sínum fyrir framfara- og
byltingaröflunum f heiminum. Fram-
tfðin hefur endanlega komist f hendur
verkalýðsstéttarinnar og alþýðunnar.
Leiðin til réttláts þjððfélags er opin
í dag og vörðuð af byltingunni. Ar-
angursrík framrás byltingarinnar f
heiminum og baráttu alþýðunnar er
skýrasta sönnun fyrir dýpkandi
kreppu, sem hefur gripið hötuðustu
óvini alþýðunnar - heimsvaldastefnuna
og endurskoðunarstefnuna.
Svik Krútsjoff-klíkunnar, nútfma end-
urskoðunarstefnunnar, var mikill
tímabundinn sigur fyrir auðvaldskerf-
ið. En þau björguðu samt ekki kapí-
talismanum frá sinhi almennu kreppu
eða sneru sögulegri þróun heimsins
við, frá þrðun sinni að byltingunni og
sigri sósfalismans. Þvert á móti
hafa byltingaröflin algjörlega unnið
upp þennan tfmabundna ósigur og eflst
að miklum mun, samfara því að mðt-
hverfurnar milli auðvaldslandanna
hafa dýpkað um leið og kreppan grfp-
ur um sig. Þetta á einnig við um
endurskoðunarsinnuðu löndin og ekki
síst Sovétríkin; Þar stynur alþýðan
undan ólæknandi kvillum auðvalds-
skipulagsins, sem þar hefur verið
komið á. Samfara því hefur í Sovét-
.ríkjunum verið komið á fót af rúss-
neskum verkalýð marxískum-lenín-
fskum hreyfingum, sem berjast gegn
endurskoðunarstefnunni við hlið
stéttarbræðra sinna annars staðar f
heiminum.
Hér á fslandi eru það Kommúnista-
samtökin marxistarnir-lenínistarnir
sem hafa tekið einarða afstöðu gegn
heimsvaldastefnu og endurskoðunar-
stefnu og veitt frelsishreyfingunum
mestan stuðning, bæði með því að af-
hjúpa heimsvaldastefnuna og endur-
skoðunarstefnuna pólitfskt og eins með
efhislegum stuðningi.
Heimsfriðurinn verður aðeins
tryggður með baráttu gegn
USA- heimsvaldastef nunni
og sovésku
sósíal- heimsvaldastef nunni
Baráttan í heiminum stendur á milli
tveggja höfuðhreyfinga. Blokkir
heimsvaldastefnunnar, endurskoðun-
arstefnunnar og afturhaldsins standa
öðru megin víggirðingarinnar, en
hins vegar er sósíalisminn, alþýðu-
fylkingin leidd af hinni alþjóðlegu
verkalýðsstétt. í framrás stéttabar-
áttunnar verða markalínur milli
þessara tveggja herja stöðugt greini-
legri alls staðar í heiminum. Sér-
staklega nú f dýpkandi kreppu í auð-
valdsheiminum koma skýrt fram
sameiginlegir hagsmunir alþýðu
þriðja heimsins og verkalýðsstéttar
auðvaldslandanna gegn heimsvalda-
stefnunni og sósíalheimsvaldastefn-
unni.
Hinn rétti skilningur á móthverfunni
f heiminum byggist á raunsærri og
hlutlægri rannsókn á J>eim öflum,
sem eigast við á alþjoðlegum vígvelli
stéttabaráttunnar, þekkingu á grund-
vallarstefnu í núverandi þrðun heims-
ins, sem hefur ákvarðandi mikilvægi
í baráttunni gegn heimsvaldastefn-
unn og endurskoðunarstefnunni, f bar-
áttunni fyrir sigri verkalýðs- og al-
þýðubyltingarinnar. f skilgreiningu á
heimsástandinu í dag megum við ekki
eingöngu fjalla um það sem byltingin
hefur áunnið, heldur verðum við líka
að veita því athygli, hversu byltingin
hefur orðið almenn krafa alþýðunnar.
En það endurspeglar hlutlægan raun-
veruleika f sögulegri framvindu
heimsins f dag, þar sem á sér stað
stöðug skerping á þjóðfélagslegum
átökum. Og þar sem vaxandi styrkur
byltingarbaráttu alþýðunnar skekur
undirstöður heimsvaldalandanna og
sósfalheimsvaldalandanna, í vaxandi
erfiðleikum þeirra við að verjast
hrunadansi heimskreppunnar.
Baráttan milli verkalýðsstéttarinnar
og auðmagnsins og ríkisvalds þess
fer stöðugt vaxandi, árekstrarnir
verða harðari og koma fram á æ
fleiri sviðum þjððfélagsins. Stétta-
barátta öreiganna og annarra fram-
sækinna þjóðfélagsafla tekur á sig
slík einkenni, bæði hvað varðar
fjölda þátttakenda og baráttueldmóðs-
ins, að það má segja að núverandi
tíinabil sé eitthvert það tvfsýnasta í
sögu borgarastétta auðvaldslandanna.
Jafnvel í Bandaríkjunum verður þessa
nú áþreifanlega vart eftir að einkenni
kreppunnar hafa komið betur f ljós og
bandarfska heimsvaldastefnan hefur
orðið að láta undan sfga. Byltingar-
barátta bandarískrar alþýðu hefur
stóraukist sem eðlileg afleiðing af
minnkandi styrk USA-heimsvalda-
stefnunnar. Gjörvallur grundvöllur
þessa öflugasta heimsvaldaríkis
skekst nú af víðtækri og mjög
almennri baráttu "litaðra" kynþátta í
Bandaríkjunum fyrir jafnrétti og
þjððfélagslegum réttindum og einnig
af baráttu allrar alþýðu gegn nýlendu-
strfðinu f Indókfna, sem er stórkost-
lcga öflug og hefur haft mikla þýðingu
fyrir baráttuna gegn heimsvaldastefn-
unni.
Þess vegna segjum við, að það sem
er mikilvægast við núverandi stétta-
baráttu sem háð er í auðvaldslöndun-
um, er að stjórnarfarsleg krafa er
komin fram, byltingarsinnuð þýðing
stéttabaráttu verkalýðsins eykst fyrir
því að slíta sig undan áhrifum sðsíal-
demókratísins og endurskoðunarstefn-
unnar. Það verður sífellt algengara
að stéttabaráttan í auðvaldslöndunum
reisi byltingarsinnuð kjörorð og
samstaða þeirra kúguðu og þjóðfélags-
lega afskipu eykst gegn drottnun og
kúgun kapítalismans.
Annað atriði í stéttabaráttunni gegn
auðvaldskerfinu og hinni heimsvalda-
sinnuðu stjórnarstefnu er að alls-
staðar spretta upp ungmenna- og
stúdentahreyfingar, sem hafa snóist
upp í öflugt og byltingarsinnað afl á
okkar tímum. Öánægja unga fólksins
í auðvaldslöndunum tekur bæði til
þjóðfélagsleg ástands og einnig til
þess kerfis, sem hefur lokað öllum
leiðum til framtíðarinnar. Þess
vegna er það nú mjög leitandi að
sannleikanum; sú leit mun óhjákvæmi-
lega leiða þau í auknum mæli að sam-
einingu þess við verkalýðsstéttina, í
átt til byltingarinnar.
Frelsisbaráttan er andsvarið gegn
heimsvalda- og sósfalheimsvalda-
stefnunni og stuðningur við sósfalism-
ann.
Heimsvaldastefnan fær stöðugt þyngri
högg frá frelsisbaráttu alþýðunnar í
Asíu, Afríku og Rómönsku Ameríku.
Afgerandi barátta alþýðu Indókína
gegn henni, sem hefur eyðilagt í eitt
skipti fyrir öll goðsögnina um ósigran-
leik USA-risaveldisins, um hernaðar-
mátt þess og nýtísku vopn, er stór-
kostlegt dæmi og innblástur fyrir bar-
áttuna.
Vopnuð andheimsvaldabarátta alþýðu
Asíu f Thailandi, Burma, Malasfu og
Indónesíu hefur nú fengið meiri sam-
svörun og tengsl við byltingarsinnaða
baráttu alþýðu Brasilíu, Kólombíu,
Perú, Bólivíu, Argentfnu og annarra
ríkja Rómönsku Ameríku, gegn
drottnun og herraveldi bandarísku
heimsvaldastefnunnar, fyrir lýðræði
og sjálfstæði, efnahagslegri og þjóð-
félagslegri framþróun og réttindum.
Alþýðan alls staðar í heiminum hefur
tekið upp baráttu gegn gömlu og nýju
nýlendustefnunni, gegn kúgun og aftur-
haldi, til varnar frelsi og sjálfstæði.
Hvorki stjórnarstefna fyrirskipana,
vélráða eða hernaðarlegs ofbeldis
heimsvaldastefnunnar getur kæft mátt
alþýðunnar til að berjast og taka
ákvarðanirnar í eigin hendur.
Ileimsvaldastefnan og endurskoðunar-
stefnan eru á hröðu undanhaldi undan
hatri alþýðunnar, sem líta á stjórnar-
stefnu USA og rússnesku endurskoð-
unarstefnuna sem ógnun við frelsi
sitt og sjálfstæði. Alþýðan f heimin-
um elskar frelsi, hún er á móti gróf-
um íhlutunum heimsvaldastefnunnar
og endurskoðimarstefnunnar,
vítaverðri stjðrnarstefnu þeirra, fyr-
irlitlegum efnahagsþvingunum og
drottnunarstefnu gegn sjálfstæðis- og
frelsishreyfingunum. And-USA fylk-
ingin fer vaxandi og fær stöðugt
meiri styrk alls staðar. Sama er að
segja um andstöðuna gegn rússnesku
heimsvaldastefnunni. En um leið
aukast öfl sósíalismans og vinsældir
sósfalísku ríkjanna, sem túlka marx-
ísku-lenínfsku línuna, sérstaklega
Kína og Albaníu, sem eru einn mikil-
vægasti þátturinn f byltingarhreyfing-
unni, traustur bakgrunnur fyrir bylt-
ingar- og frelsisbaráttu alþýðunnar.
Efnahagslegur, þjóðfélagslegur og
hugmyndafræðilegur styrkur þeirra,
Hreyfingarnar á fslandi.
Hér á landi eins og í öðrum löndum
auðvaldsheimsins skapar kúgun og
drottnunarstefna risaveldanna andstöðú
allra frelsis- og lýðræðisafla. Stríð
USA f Víetnam hefur kröftuglega verið
fordæmt og eins fólskuleg íhlutun
þeirra í frclsis- og sjálfstæðisbaráttu
Chile, Efnahagsþvinganir, hernaðar-
ofbeldi og þólitfsk undirróðursstarf-
semi þeirra f Rómönsku Ameríku,
Asfu og öðrum hlutum þriðja heims-
ins, eru óhjákvæmilega ógnun við öll
lýðræðisöfl, en stuðningur við aftur-
hald og fasisma. A sama hátt eru
grófar íhlutanir sósfalheimsvalda-
stefnunnar, innrás Rússa inn f Tékkó
slóvakfu, fhlutun þeirra f innanríkis-
mál annarra ríkja og tilraunir þeirra
til að auka vald sitt í Evrópu, Asfu og
Afríku eru dæmi um kúgunarstefnu
þeirra. Sovétríkin hafa reynt að not-
færa sér ekki aðeins afturhaldsöfl
eins og stjórn Indlands, heldur einnig
reynt að gera frelsishreyfingar sér
háíar og undirgefnar. Það er því
ekkert annað sem skilur heimsvalda-
stefnuna og sósíalheimsvaldastefnuna
að annað en að sú síðarnefnda skýlir
sér á bak við slagorð um sósíalisma.
Ýmsir þjóðfélagshópar hafa uppgötvað
að nokkru straumana f heimshreyfing-
unni eins og sjá má á, að aðeins fyrir
einu ári síðar hefði dagskrá eins og
núna á 1. des. hátíðarhöldum stúdenta
verið óhugsandi. Aldrei fyrr hefur
alþjóðahyggjan verið tekin fram fyrir
þjóðrembinginn á þessum hátíðahöld-
um stúdentanna. Það er því ekki
annað hægt að segja en að pólitíkin
hefur dýpkað nokkuð frá yfirborðs-
legri stúdentapólitík.
Astæðurnar fyrir því að ýmis
sprengjuhætt þjððfélagsöfl á fslandi
virðast nú vera að nálgast stéttabar-
áttu verkalýðsins, eru dýpkandi
kreppa f auðvaldsheimlnum, sem auk.
ið hefur á þjóðfélagslegar mðtsetning-
ar. Það má meðal annars benda á
aukna virkni kvenréttindakvenna, rétt-
indabaráttu ýmis konar og öfluga bar-
áttu verkalýðsins sjálfs. Þetta hefur
enn ekki leitt til neins mikilvægs ár-
angurs hvað varðar meðvitaða baráttu
fjöldahreyfinga. Enn er t.d. verið að
dragnast með útkulnaða hreyfingu
herstöðvaandstæðinga, sem byggir
stefnu sína fyrst og fremst á þjóð-
rembingi og er því í raun og veru
stuðningur við það stjórnarkerfi, sem
hún ætti að snúast gegn - heimsvalda-
stefnuna. Til þess að árangur geti
orðið,ber jjvf höfuðnauðsyn til að snúa
andlitinu íþá átt sem hreyfingin
stefnir, f att til byltingarinnar. Bar-
áttan gegn heimsvaldastefnunni og só-
síalheimsvaldastefnunni er einn liður-
inn í þvf. Þess vegna verður and-
heimsvaldasinnaða baráttan hér á fs-
landi að taka allar sínar fyrri stefnu-
skrár til rækilegrar gdgnrýni og
kyggja nýjar, sem eru byggðar á hlut-
lægri rannsókn á heimsástandinu.
Aðeins þannig er hægt að vænta
nokkurs árangurs, með þvf að samein-
ast sögulegri framþróun heimsins,
fyrir byltinguna og sigur sósfalismans
-/GÁ
Um mafvælarádstefnu Sameinuðu Þjóðanna
A matvælaráðstefnu Sameinuðu þjðð-
anna sem haldin var f byrjun nóvem-
ber og um þúsund fulltrúar frá meira
en 120 löndum voru viðstaddir kom ber
lega í ljós það regindjúp sem er á
milli þriðja heimsins og hinna
kúgandi heimsvaldaríkja Vestur-
heims. Enn einu sinni afhjúpaðist
sósíalheimsvaldastefnan fyrir al-
þýðu heimsins, þegar Bréfsnef
klíkan bar fram hverja tillöguna á
fætur annarri sem f engu voru frá-
brugðnar tillögum bandarísku
heimsvaldasinnanna eða evrópsku
og japönsku heimsvaldasinnanna að
öðru en orðalagi og lítilvægum smá-
atriðum. I fararbroddi fyrir þriðja
heiminum var hins vegar Kína sem
afhjúpaði hvernig undirrót fæðu-
vandamálsins liggur í kúgun og
undirokun heimsvaldalandanna á
nýlendunum og hvernig lausn þess
er ósundurgreinanlega bundin bar-
áttu þriðja heimsins fyrir frelsi og
eigin forræði. Þessi afstaða kín-
verja hefur óumdeilanlega fengið
staðfestingu í þeirra eigin baráttu
fyrir að brauðfæða stærstu þjðð
veraldar sem telur yfir fjórðung
allra fbúa jarðarinnar. Er kín-
verska byltingin var framkvæmd og
kínverskri alþýðu tókst undir for-
ystu kínverska kommúnistaflokksins
að reka af höndum sér bandaríska
og japanska heimsvaldasinna var
efnahagur landsins f kalda koli og
landbúnaðarframleiðslan í lágmarki.
I Kína var þá landlæg hungursneyð.
Hvernig kínversku þjóðinni tókst á
undraverðan hátt að leysa fæðu-
vandamálið og verða sjálfri sér næg
um fæðu og meira en það á sama
tíma og fólkinu hélt áfram að fjölga,
sannar okkur, að á sama hátt og
heimsvaldastefnan er pappírstígris-
dýr sem alþýðan mun sigra, þá er
fæðuvandamálið einnig pappfrs-
tígrisdýr. Formaður kfnversku
sendinefndarinnar á_ Matvælaráð-
stefnu Sameinuðu þjóðanna Hao
Chung-shih dróg saman afstöðu
kínverja til fæðuvandamálsins sem
byggð er á reynslu þeirra í ræðu
sem hann flutti á alsherjarfundi ráð-
stefnunnar þann 7. nóvember. Hér
á eftir fer stutt ágrip af ræðu hans:
I upphafi ræðu sinnar mótmælti Hao
Chung-shih fyrir hönd kínversku sendi-
nefndarinnar þeirri lögleysu að hin
konunglega ríkisstjórn þjóðlegrar
einingar Kambódíu undir forystu
Sihanouks prins sem er hinn eini lög-
legi fulltrúi kambódískrar alþýðu
skuli ekki eiga sæti á ráðstefnunni
heldur Lon Nol klíkan sem aðeins
hefur lftirm hluta Kambódíu undir
sinnistjórn. Einnig benti hann á það
að vera fulltrúa Saigon stjórnarinnar
í stað fulltrúa Bráðabirgðabyltingar-
stjórnarinnar í Vietnam væri algjör-
lega óréttmæt. Um fæðuvandamálið
sagði hann meðal annars: "Undir nú-
verandi kringumstæðum, er hið al-
þjóðlega ástand ágætt. Alþýða heims-
ins stikar fram á við af miklum krafti.
Lönd Þriðja heimsins eru stöðugt að
taka við sér og verða sterkari í bar-
áttu sinni og taka stöðugt meiri þátt
í alþjóðlegum málefnum. Hvött af
sigri Arabalandanna brýst barátta
landa Þriðja heimsins til að verja
fullveldi sitt, efnahagsleg réttindi og
hagsmuni... fyrir nýlendustefnu og
heimsvaldastefnu... í gegnum fjölda
hindrana... Núverandi fæðuvandamál
heimsins er aðallega aðkallandi
vandamál hins mikla fjölda þróunar-
landanna. Vegna fæðuvandamálsins
hefur alltaf verið hörð barátta milli
nýlendustefnu, heimsvaldastefnu og
sérstaklega risaveldanna og þróunar-
landanna sem berjast gegn arðráni
þeirra og stjorn. Þetta er sérstak-
lega mikilvægt sjónarmið í núverandi
baráttu gegn nýlendustefnu, heims-
valdastefnu og yfirráðastefnu sem og
f baráttu til að mola hina gömlu al-
þjððlegu efnahagsbygginu og byggja
nýja.....
Þróunarlöndin þekja víð svæði rík af
náttúruauðæfum og þjóðir þeirra eru
iðnar og hraustar. Þær ættu að vera
færar um að hafa nægjanlega mikið af
fæði og klæðum. Hvers vegna blasa
þá þessi vandamál við þeim ? Sumir
kenna aðallega um slæmu veðri og
náttúruhamförum. Aðrir kenna aðal-
lega um hækkun verðs á áburði o. s.
frv. o. s. frv. En þetta eru aðeins yf-
irborðslegir, takmarkaðir og tíma-
bundnir þættir og snerta ekki grund-
vallarorsökina. Sögulegar staðreynd-
ir og núverandi sanna algjörlega,
að fæðuvandamálið, sem blasir við
þrðunarlöndunum, er aðallega afleið-
ing arðráns og stjórnar nýlendu-
stefnu, heimsvaldastefnu og risa-
velda. " Síðan kom hann inn á hvern-
ig heimsvaldasinnar hafa neytt þjóð-
ir Asíu, Afríku og Latnesku Amer-
íku til að einhæfa framleiðslu sína
svo þær hafa með öllu orðið ófærar
um að framfleyta sér sjálfar. Hann
benti á bað hvernig eitt stórveldið
hefur siðan seinni heimsstyrjöldin
var, dælt "umframbirgðum" sínum
af fæðu inn í þróunarlöndin. "Þetta
hefur haft alvarlegar skemmdir f
för með sér fyrir fæðuframleiðsluna
og útflutninginn í Asíu, Afríku og
Suður-Ameriku, og hefur breytt sum-
um löndum sem áður fluttu út fæðu í
fæðuinnflutningslönd og neytt fleiri
og fleiri lönd til að lifa á fæðuinn-
flutningi. Ennfremur: "Eítir að
mörg þróunarlandanna öðluðust pólit-
ískt sjálfstæði stjórna stórveldin
enn í mismiklum mæli efnahagsgrund-
vellinum í sumum þróunarlandanna
og halda áfram að auka kúgun þeirra
og arðrán með ný-nýlendu aðferðum.
Sem afleiðing eru mörg þróunar-
landanna ófær um að safna kröftum
til að þróa akuryrkju sína og leysa
fæðuvandamálið. Erfiðleikar þeirra
verða enn alvarlegri þegar uppskeru-
brestur eða náttúruhamfarir eru.
Staðreyndirnar sýna greinilega að
það er nýlendustefnan, heimsvalda-
stefnan og risaveldin sem hafa or-
sakað núverandi fæðuvandamál
heimsins og þróunarlöndin eru fórn-
arlömbin. En heimsveldið sem þyk-
ist vera "sjálfsagður bandamaður
þróunarlandanna" þegir um heims-
valdastefnu og kúgun og arðrán risa-
velda þegar rætt er um orsakir
fæðuvandamálsins. Það kastar sök-
inni eingöngu á þróunarlöndin og af-
hjúpar þannig einkenni sín sem sósí-
al-heimsvaldastefnu. " Ilann benti í
framhaldi af þessu á þá fáránlegu og
gatslitnu kenningu sem risaveldin
hafa komið með: "fæðuskortur sé
afleiðing offjölgunar. " Með þessari
kenningu kasti þau sökinni á fórnar-
lambið og breyta þannig svörtu í
hvítt. Enda eiga þau lönd sem hvað
ákafast útbreiða þessa falskenningu
einmitt hvað mesta sök á fæðuvanda-
málinu sjálf. Einnig benti hann á
hvernig Bandaríkin hafa að undan-
förnu á einhvern dularfullan hátt
blandað hækkun olíuverðs inn í fæðu-
vandamálið og meira að segja vilja
kenna því um og hótað að nota korn
sem vopn gegn þriðja heiminum.
"í samræmi við þetta lýsir hitt risa-
veldið hækkun olíuverðs sem mikil-
vægum þætti í hækkun verðs á fæðu."
"Eftir að rætur vandamálsins hafa
verið dregnar fram í dagsljósið
verður það ekki erfitt að finna rétta
leið til að leysa það. Til þess að
leysa fæðuvandamálið verður að
breyta hinu óréttláta ástandi arð-
ráns, einokunar og yfirstjórnar í
heiminum f dag... Fæðuvandamál-
ið er ekki einangrað. Það er óað-
skiljanlegt frá núverandi baráttu
þriðja heimsins til að brjóta á bak
aftur nýlendustefnu, heimsvalda-
stefnu og stórveldayfirdrottnun og
brjóta niður hið gamla efnahags-
kerfi heimsins og byggja upp nýtt."
Haó Chung-shih lagði mikla áherslu
á mikilvægi algjörs pólitísks og
efnahagslegs sjálfstæðis ríkis til að
það geti orðið sjálfu sér nógt um
fæðuframleiðslu.
Síðar í ræðu sinni fjallaði hann um
þær gífurlegu framfarir sem orðið
hafa í Kfna síðan uppbygging sósíal-
isma hófst við stofnun Nýja Kína,
og hvernig Kfnverjum hefði tekist að
gera land sitt sjálfu sér nægt og út-
rýma fæðuvandamálinu gjörsam-
lega hjá sér. Grundvöllur þessara
FRAMHALD A BLS. 6,