Spegillinn - 01.12.1947, Qupperneq 32

212
SPEGILLINN
stöðva eitthvað hrunið og lengja þannig líftóru þjóðarinnar,
og stóð strax mikill styr um hana. Þar sem Hvalfjarðarsíldin
er pólitísk síld, eins og allir vita, enda þótt það sé fátítt um
sjávardýr, þá töldu sumir hana stjórnina, aðrir ekki. Þjóð-
viljinn taldi hana hatramman stjórnarandstæðing, en Alþýðu-
blaðið einlægan stjórnarsinna. En ,,hvað sem um það er“,
eins og Magnús dósent tekur víða til orða í áðurnefndri Fjár-
hagsráðsskýrslu um Hallgrím sáluga, þá virðist síldin ætla
að lama kreppuna að meiru eða minna leyti, sem ríkisstjórn
vor var þó búin að hafa svo mikið fyrir að koma á fót, að því
er Þjóðviljinn tér oss. Því eins og vér vitum nú, sem lesum
Þjóðviljann, þá gerði hin nýja stjórn vor, „hrunstjórnin“,
aukna kreppu að sínu aðalstefnuskrármáli. Vakir aðallega
fyrir henni að „skapa atvinnuleysi, hrun og Öngþveiti í at-
vinnulífinu, bölsýni og kjarkleysi með þjóðinni“. Eins og sjá
má er þetta stórhuga stefnuskrá á einu kjörtímabili og gæti
heyrt undir eins konar ,,nýsköpun“. Sem stjórnarsinna finnst
oss ótugtarlegt af síldinni að vinna nú gegn stefnuskrármál-
um stjórnarinnar. En ekki er hún lieldur kommúnistum trú,
því að hún seinkar fyrirætlun þeirra, að koma þjóðinni á
vonarvöl með viðhaldi verðbólgunnar. Þetta er yfirleitt mjög
ótrú og illa innrætt síld, eins og Árni Friðriksson raunar hef-
ur frætt oss um. Sem dæmi um, hvað óútreiknanleg hún er,
þá er þessi síld frekar lítil vexti, en kvað hafa aftur miklu
fleiri hryggjarliði en stærsta hafsíld. Að vísu er þetta strang-
fiskifræðilegt atriði og jafn óskiljanlegt almenningi eins og
Morgunblaðinu „Snæljósin yfir Mýrdalsjökli“. Um þessa
hryggjarliðamörgu sild hefur ennfremur upplýstst, að hún
sé bæði vor- og sumargotssíld og því auðsjáanlega mjög laus-
látur fiskur. Ekki voru heldur uppörvandi upplýsingarnar
um tryggð hennar við Hvalfjörðinn, þar eð Árni Friðriksson
gat þess, að hún myndi sennilega ekki sjást hér aftur á þess-
ari öld. Ef við sitjum eftir með tómar síldarverksmiðjur um
allt Suðurland, þá er það þessari hrygglöngu smásíld að
kenna. En ef vér hlýðum bölsýnisspádómi fiskifræðingsins
og byggjum enga verksmiðjuna, er sildin vísust að fylla hér
alla firði næsta haust, og þá er það Árna að kenna. Fyrir
utan það, að kommúnistar og íhaldið verða náttúrlega að fá
sinn hluta af skömmunum, enda sjálfsagt hvorirtveggja vel
að þeim komnir.
Alþingi vort, sem hefur verið eitthvert hið skeleggasta
síðustu þúsund árin í umræðunum um sterka og veika (sem
þó eru ofsterkir fyrir templara) drykki. hefur að öðru leyti
verið óstarfhæft, og er það náttúrlega fyrst og fremst komm-
únistum að kenna, sem eru þeir einu, sem þora að koma fram
með frumvörp, af því að þeir vita sem er, að þau verða öll
felld. Stjórnarfrumvarpið um dýrtíðarmálið er alltaf aðeins
rétt ókomið, það finnast alltaf í því nokkrar stafavillur við
nánari yfirlestur, og eins er víst kommusetningunni ennþá
ábótavant, en hún þarf að vera í bezta lagi, því að annars má
búast við snarpri árás frá kommunum.
Annars veit enginn ennþá nema Einar Olgeirsson, hvernig
stjórnin ætlar að lækna þessa miklu bólgu, og allra sízt stjórn-
in sjálf. En Einar er líka í stjórnarandstöðunni, og góð
stjórnarandstaða á alltaf að vita á undan stjórninni, hvað
stjórnin ætlar að gera. Og þori hú-n nokkurntíma að birta
þetta margleiðrétta frumvarp, þá er nú ekki von á góðu. Það
eru í stuttil máli samkvæmt upplýsingu stjórnarandstöðunn-