Spegillinn - 01.01.1957, Blaðsíða 10

B
SPEGILLINN
kannski veizt, þá keypti ég nokkrar
rollur af honum Guðmundi, sjálf-
stæðisbóndanum á næsta bæ, þeg-
ar hann flutti suður í haust. (Ég
borgaði skjáturnar einmitt með
láninu, sem þú útvegaðir mér,
blessaður vertu). En þetta eru
mestu vandræðaskepnur, eins og
þær náttúrlega eiga kyn til, um
fengitímann beiddu þær upp trekk
í trekk, og ég gæti bezt trúað, að
þær yrðu allar lamblausar í vor.
Rauðskjöldótta kvígan, sem ég
sýndi þér í sumar, gerir það gott;
Páli vini okkar Zóff, hefur ekki
skjátlast, þegar hann spáði þeim
grip góðri framtíð. Hún komst í
einar 23 merkur eftir burðinn og er
í 20 mörkum enn þá. Hún átti
ljómandi pattaralegan, svartan
bolakálf, sem ég ætla að setja á.
Ég gæti trúað, að þér þætti gaman
að takast á við hann, þegar þú
kemur næst. Og formaður naut-
griparæktarfélagsins, sem er þó
alls ekki framsóknarmaður, er
strax búinn að fala kálfgreyið fyrir
kynbótanaut, þegar hann hefur ald-
ur og þroska til. Milli hátíðanna
var haldinn fundur í kvenfélagi
hreppsins, og þar bar kona mín
fram tillögu um að félagið gæfi
fimm þúsund krónur x Ungverja-
landssöfnunina. En þegar til kom,
átti félagið ekki til nema fjögur
þúsund krónur, sem það ætlaði til
kaupa á altaristöflu í nýju kirkj-
una, sem nú er verið að teikna, svo
að stjórnin varð að koma saman
og ómerkja fyrri upphæðina og
setja fjögur þúsund í stað fimm.
Ég er nú hálfpartinn að kvíða því,
að ég verði í vandræðum með
vinnukraft í sumar, úr því doktor
Gunnlaugi brást bogalistin; þær
eru svo fjandi dýrar, þessar ís-
lenzku stúlkur, sem fást í kaupa-
vinnu nú orðið. Ég sé nú, svona
þér að segja, alltaf hálfvegis eftir
henni Úrsúlu, sem hérna var í hálft
þriðja ár; þetta var nú anzi notin-
virk stúlka, þótt hún gæti aldrei
lært að raka undan vindinum, en
ekki á móti honum. Jæja, Hermann
minn; ég fer nú að slá botninn í
þetta og vona, að þú fyrirgefir hvað
það er illa skrifað. Ég hef nú aldrei
lært fegurðarskrift, þótt ég hafi
verið hreppstjóri í 35 ár. Ég er
svo að hugsa um að lofa þér að
heyra nokkrar vísur, sem ég gerði
um daginn, af því að þú ert svo
skáldlega sinnaður og skáld sjálf-
ur. Þú mátt svo sem mín vegna
lesa þær fyrir þessa stóru þarna
syðra, ef þeir hafa gaman af al-
þýðukveðskap um sveitalífið.
„Fjári eru rollurnar fíknar í
fiskimjölið og grútinn.
Ég hélt þeim öllum eins fyrir því
undir þingeyska hrútinn.
Þótt skömm sé að því, þá skrimtir
enn
skagfirska verðlaunamerin.
En það eru ventlarnir, viti menn,
sem mig vantar í landróverinn.
Mörg er að vísu og þung sú þraut,
sem þjakar heimilisbraginn;
— konan fékk tannpínu og tíkin
gaut
trúi ég sama daginn.
Og dauðans ósköp er dauflegt hér
í dragsúgi og þurramæði.
— Stelpan fór suður og strákurinn
er
að stúdera þjóðleg fræði.
t>á er gengislækkun næsti
kökkurinn.
í V '4IP'