Spegillinn - 01.01.1957, Blaðsíða 11

SPEGIL.LINN
9
Rakorinn minn sngði...
auðvitað gleðilegt nýár og þakka
þér fyrir það gamla.
— Ég get þakkað þér, ef ég verð
ekki morðingi í dag, svaraði ég.
— Þessi gleðilegu nýár eru farin að
fara svo í taugarnar í mér, að hefði
það verið einhver annar en þú,
hefði ég myrt hann á staðnum. En
þig má ég ekki missa fyrr en þú
ert búinn að raka af mér.
— Þú ættir bara að fara til Her-
manns og láta hann gefa út bráða-
birgðalög um að hver sem segir
gleðilegt nýár eftir þrettánda, skuli
réttdræpur. Annars er það nú eins
og þú veizt, að enginn meinar neitt
með þessu og óskirnar mega sín
svo sem heldur ekki mikils, jafnvel
þó einhver alvara fylgdi þeim.
— Þér finnst kannske gleðilega
nýárið frá ríkisstjórninni okkar
eitthvert hismi, svaraði ég og
minntist framleiðslusj óðsgjaldsins.
— En annars má nú stjórnargreyið
eiga það, að hún skellti þeirri ný-
ársóskinni á okkur fyrir jól, svo
að við hefðum eitthvað að tala um
í jólaselsköpunum.
— Meinarðu nýju álögurnar?
spurði rakarinn minn um leið og
hann klippti skarð í eyrað á mér
og skellti jafnharoan yfir það
plástri, sem hann hafði tilbúinn á
borðinu. — Ég hef nú mína aðferð
við það alltsaman. . . . það sem hún
nær. Ég var að klippa Eystein í
gær og fór á meðan eitthvað að
aka mér yfir álögunum og verð-
hækkuninni, en hann var þá ekki
lengi að sanna mér með lærdómi
sínum og langri ráðherrareynslu,
að þetta væri þjóðarnauðsyn og þá
ættu þegnarnir ekki að vera með
neitt helvítis rövl.
— Og gaztu engu svarað?
— Ég svaraði engu fyrr en hann
fór að borga, þá sagði ég bara
„þrjátíu krónur, takk“ og þegar
hann fór eitthvað að aka sér, sagðí
ég bara, að ég hefði þjóðarnauðsyn
á þessum taxta og með það varð
hann að fara. En þú hefðir átt að
sjá svipinn á honum, maður!
— Ég er hræddur um, að ein-
hver koliega þinn græði á honum
næst, sagði ég.
— Vitanlega, en þá tekur bara
í fyrradag missti ég Flekku oní dý,
mikil fjandans ekki sen mæða.
— Maður kemst ekki lengur á
kendirí,
og um kvennafar er ekki að ræða.
Já, oft er nú hér við yzta haf
erfið og harðsótt glíman.
Ég held, að ég mundi ekki hafa
það af,
ef ég hefði ekki blessaðan Tímann.
Ég basla hér enn við búskapinn,
bóndakarl einn ótrauður.
Heilsaðu Eysteini, Hermann minn.
P. S. Húnvetnski folinn er dauð-
ur.
Með kjósandakveðju
þinn Jón Jónsson.
iiÞAÐ ÞARF /vé
£ KKt A-0 HALÞA
Ætla kommúnistar nií að skta
stjórnarsanrvinnunm?
Þeir segja, að ráðherrar framsóknar
og krata séu ekki með öilum mjalta.
( V'| S i