Stúdentablaðið - 01.12.1939, Síða 34

26
STÚDENTABLAÐ
Frá sJcrúðgöngunni.
fórum, gluggum og hurðum var hrundið upp
og kveðjum var kastað á okkur hvaðanæfa.
Loks var numið staðar fyrir utan háskólann
á Karl Johans-götu, en hin hátíðlega setn-
ing mótsins átti að fara fram í hátíðarsal
háskólans. Salurinn, sem er hinn skrautleg-
asti, var troðfullur. Fremstir sátu þar Ny-
gaardsvold forsætisráðherra, Hjelmtveit,
kennslumálaráðherra, rektor Osloháskóla og
margt annað stórmenni. Svo hófst mótið á
því, að hljómsveit lék hátíðaljóð, formaður
Norsk Studentsamband, E. Steen-Olsen, hrm.
setti mótið með stuttri ræðu. Síðan las skáld-
ið Överland „prolog“, snilldarvel gerðan og
fluttan, en þó þótti mörgum hann helzti
áróðurskenndur, sem var öldungis óþarft á
þessum stað og stund. Síðan ávarpaði rektor
háskólans, Didrik Arup Seip, stúdentana með
snjallri ræðu. Þá flutti kennslumálaráðherra
Norðmanna, Hjelmtveit, ávarp, og síðan komu
ávörp hinna kennslumálaráðherranna gegn-
um útvarpið. Loks flutti einn stúdent frá
hverju landi örstutta xæðu og þakkaði fyrir
boðið á mótið. Talaði undirritaður af hálfu ís-
lenzkra stúdenta. Þar með var setningarhá-
tíðinni lokið. Fór athöfnin mjög virðulega
fram.
Um kvöldið hafði verðið boðað til Jóns-
messuhátíðar þar sem heitir „Signalen“, utar
í Oslofirðinum. Var farið á litlu gufuskipi,
sem leigt hafði verið til fararinnar. Skipið,
sem var skreytt fánum Norðurlandaþjóðanna.
fylltist brátt af stúdentum og var þá lagt frá
bryggjunni undir dynjandi húrrahrópum,
söng og gleðskap. Okkur fannst tíminn fljót-
ur að líða, er við liðum þarna út lygnan fjörð-
inn, allir voru í svo góðu skapi og allt skipið
kvað við af söng og hlátursköllum og hinum
fimm tungum Norðurlanda. Á hólmum og
skerjum var kynt bál, og hvert sem litið var,
sást skin af eldum og kyndlum. Víða sigldum
við svo nálægt, að glöggt mátti heyra. snarkið
í eldinum í kvöldkyrrðinni.
Loks var komið á áfangastað. Þar var margt
til skemmtunar, svo sem keppni í öldrykkjm
Töldu flestir, að Dönum væri sigurinn vís,
því þeir eru, sem kunnugt er, þaulvanir öl-
drykkju. Fór keppnin þannig fram, að 5 stú-
dentar frá hverju landi stóðu í röð og hélt
hver á ölflösku. Síðan var merkið gefið og er
einn hafði lokið úr flöskunni átti hann að
halda henni á hvolfi yfir höfði sér, til merkis
um að flaskan væri tóm, og tók þá næsti við
og síðan koll af kolli. Þetta var því einskon-
ar „boðhlaup“. Það vakti almenna undrun að
Danir urðu ekki nema nr. 3 en Norðmenn
unnu, en við urðum nr. 2. Þótti okkur það
vel gert því enginn okkar hafði tekið þátt í
slíkri keppni áður, en þær munu algengar
annarsstaðar á Norðurlöndum. Fyrir vikið
sæmdu Danir okkur orðu, „fyrir frábært afrek
í öldrykkju“. Var það minnispeningur frá
Carlsberg-brugghúsinu alkunna. Þótti þetta
hin bezta skemmtun og var hrópað marg-
fallt húrra fyrir þátttakendum.
Var síðan haldið heimleiðis um 1 leytið um
nóttina. Var það mál manna, að hátíðin hefði
tekizt vel, nema það, að allir virtust á eitt
sáttir um það, að hún hætti of snemma. —
Daginn eftir var umræðufundur í hátíðasal
háskólans og var dagskrárefnið: Norðurlönd
og Evrópa. Var einn framsögumaður frá
hverju landi. Af okkar hálfu talaði Einar
Magnússon. Mæltist Einari ágætlega. Lýsti
hann viðhorfi okkar íslendinga til hinna
Norðurlandanna og rakti nokkuð sérstöðu þá
er ísland hefir, bæði vegna legu landsins,