Stúdentablaðið - 17.06.1962, Blaðsíða 9

STÚDENTABLAÐ
9
Að loknum samsöng í Oslo 1961 á þjóðhátíðardegi Norðmanna.
Norðmanna þar. Sú athöfn var
þrungin hátíðleik en látlaus.
Þá var dagurinn senn á enda
runninn.
Sunnudagur 20. maí.
Þeir lögðu af stað í bítið i
leiguflugvél Flugfélags Islands.
Ferðinni var heitið til Akureyrar,
höfuðstaðar norðurlands. Frk.
Elín Pálmadóttir fylgdist með
hópnum norður yfir heiðar, fyrir
hönd móttökunefndar, enda þaul-
vön leiðsögu og sannkölluð val-
kyrja til ferðalaga. Á flugvellin-
um í Eyjafirði beið Karlakór
Akureyrar ásamt söngstjóra sín-
um, Áskeli Jónssyni.
Heilsuðu hvor tveggja kórinn
með söng, en að því loknu var
mönnum skipað niður á heimili
og veittur beini að norðlenzkri
gestrisni.
Um klukkan 5 hélt svo stúd-
entakórinn fyrsta samsöng sinn
á íslenzkri grund fyrir troðfullu
húsi og við mikla hrifningu. Urðu
margir frá að hverfa og þótti illt,
þar sem ekki var unnt að halda
annan samsöng vegna stuttrar
viðdvalar kórsins.
Að samsöngnum loknum var
bærinn skoðaður og m.a. sungið
í kirkju þjóðskáldsins. Um kvöld-
ið var kórnum haldið samsæti
að Laugarborg, sem er félags-
heimili inni í Eyjafirði. — Róm-
uðu stúdentarnir mjög allar mót-
tökur norðanmanna og sögðust
seint myndu gleyma þeim hlýhug,
er þeir mættu norðan heiða.
Ferðin suður gekk í alla staði
greiðlega, og það var fagurt sól-
arlag við sundin.
Mánudagur 21. maí.
Stúdentakórinn hóf morgun-
inn með því að skoða Háskóla
íslands og aðra merka staði
borgarinnar. Tíminn leið, það var
haldin æfing, og blöð og útvarp
sögðu frá fyrirhuguðum samsöng
kórsins í Gamla Bíó kl. 7 um
kvöldið ....
í anddyri Gamla Bíós var fólk
að kaupa myndarlega söngskrá
af kjólklæddum söngmönnum, en
hún bar vitni vel undirbúinni
söngferð — aðrir voru á leið til
sæta sinna.
Uppi á svölum hafði Karlakór-
inn Fóstbræður komið sér fyrir
og hugðust þeir heilsa stúdent-
unum með söng sínum undir
stjórn söngstjórans, Ragnars
Björnssonar. Þegar norski kórinn
hafði gengið inn á sviðið og stillt
sér upp, hófu Fóstbræður að
syngja norska þjóðsönginn og
viðstaddir risu úr sætum. Norð-
mennirnir svöruðu með íslenzka
þjóðsöngnum, og var þessi stund
bæði hátíðleg og eftirminnileg.
Hófst nú söngurinn. Á efnis-
skránni voru hvorki meira eða
minna en 20 lög eftir ýmsa höf-
unda. Að vísu hafði kórinn ekki
raddstyrk á við beztu islenzku
kórana, en fáguð meðferð þeirra
á fjölbreyttu efni vann upp það
er á vantaði. Þótti mörgum á-
heyrendur skammarlega fáir mið-
að við þann mikla fjölda stúd-
enta, Noregsvina og söngelskra
borgara, sem byggja þessa borg.
En hinir sem hlýddu voru söng-
mönnum þeim mun þakklátari.
Um kvöldið var kveðjuhóf í
Klúbbnum við Borgartún og
margt til skemmtunar. Háskóli
Islands var gestgjafi kvöldsins og
rækti það af miklum höfðings-
skap. Að borðhaldi loknu sungu
allir kórarnir er á staðnum voru
eða 3 talsins, gjafir voru veittar
og kveðjur færðar.
Mikinn fögnuð vakti orðuveit-
inga-,,tradition“ norska kórsins
enda slungin alvöru og léttum
,,humor“.
Síðan stigu ungir sem gamlir
dans fram eftir nóttu, sungu í
hléum jafnt sem með hljómsveit-
arundirleik, og var kvöldið öllum
til óblandinnar ánægju.
Móttökunefnd háskólans hafði
unnið ötullega að undirbúningi
þessarar heimsóknar og naut þar
frækilegrar aðstoðar góðra sam-
Framhald af bls. 3.
um og þjóðinni, hvað í því felst,
að menn ljúka kandidatsprófi.
Menntun þeirra hefur kostað
þjóðina fé, þeir eru að vissu leyti
gjöf hennar til lýðveldisins. Þetta
er opinber atburður.
Háskólaárinu lýkur 15. júní,
tveim dögum síðar er þjóðhátíðin.
Ég vil gera að tillögu minni, að
Háskóli íslands útskrifi kandi-
data sína úr öllum deildum við
formlega athöfn og væri ekki
óeðlilegt, að það væri liður í þjóð-
hátíðinni. Slík athöfn myndi gera
þjóðinni ljósara hlutverk há-
skólans, þátt hans í sjálfstæði
landsins og styrkja hann sem
stofnun, sögulega og þjóðfélags-
lega. Og í því umhverfi yrðu
kandidatar sér þess glögglega
meðvitandi, hver ábyrgð fylgir
prófi, og hinn sögulegi grundvöll-
ur þjóðhátíðar svo og hátíðisdag-
urinn sjálfur myndi dýpka vitund
þeirra um stöðu þeirra og skyld-
ur gagnvart landi og þjóð; þar
væri eftirminnilegur rammi um
langþráðan áfanga.
Nýstúdentar setja svip sinn á
17. jún. Þeir hafa lokið prófi,
sem er aðgöngumiði að háskóla,
taka og einstaklinga, hverra
hjálpsemi átti sér fá takmörk.
Það er því skylt og ljúft að
þakka þeim aðilum öllum, sem
lögðust á eitt að gera norsku
stúdentunum komuna hingað
minnisstæða og um leið að gefa
löndum sínum góðar minningar.
Að lokinni þriggja daga dvöl
héldu frændur vorir Norðmenn
áleiðis heim yfir Islandsála, vin-
áttu og endurminningunum rík-
ari.
Það er von mín og trú, að orð
rektors, Ármanns Snævarrs —
er hann viðhafði í ávarpi sínu til
stúdentanna, muni reynast fylli-
lega verðskulduð, þar sem hann
segir:
,,I sögu Háskóla Islands mun
komu norska stúdentakórs-
ins, ,,Den Norske Studenter-
sangforening“, ætíð verða
minnst sem eins stærsta
viðburðar ársins 1962.“
áfangi á leiðinni til kandidats-
prófs, en ekki lokamark í sjálfu
sér. Við útskriftarathöfn kandi-
data sæju þeir áfanga sinn í réttu
samhengi, og takmarkið yrði
þeim ljósara — þeir ættu að
verða betri háskólaborgarar,
betri stúdentar.
Það er rætt um lítil tengsl stúd-
enta og háskóla og engin tengsl
kandidata og skólans. Við hverju
er að búast? En tengslin skapast
við góðar minningar, og eftir-
minnilega atburði. Þar liggur
styrkur þeirra stofnana, sem eiga
sér grónar hefðir. Háskóli okkar
er fátækur að slíkum hefðum, og
bragur hans allur er í daufara
lagi. Einhvern tíma hefjast allar
hefðir, hvers vegna ekki nú?
Háskólann þarf að efla. Það er
krafa lýðveldisins til þegna sinna
og ekki sízt til háskólaborgar-
anna. Ætlunarverk hans er mikið
og veglegt, og það varðar þjóð-
arheill, að við það sé staðið. Án
vel menntaðra og dugandi for-
ystumanna, sem virða sögu og
eiga hugsjónir þjóðar sinnar,
stenzt ekkert lýðveldi. Og það
er háskólans að móta og mennta
slíka menn.
- HÁSKÓLI 0G ÞJÓÐHÁTÍÐ