Stúdentablaðið - 01.03.1993, Page 14

Varnarsigur Vöku
Miklir uppgangs- og ánægju-
tímar ríkja nú í háskólasamfélag-
inu. Sama hvert litið er hafa menn
einhverju að fagna. Almennir stúd-
entar fagna því að kosningum er
nú lokið og þeir því lausir við með-
fylgjandi útgáfu- og áróðursstarfs-
semi sem sómakært fólk á bágt
með að þola nema með ælupoka við
höndina. Röskva fagnar óverð-
skulduðum kosningasigri innilega,
á meðan Vaka prísar sig sæla að
hafa ekki goldið meira afhroð en
raun bar vitni. Vökumenn kalla
það raunar vamarsigur, sjálfum sér
til háðungar.
Röskvumenn eru þó sýnu kát-
astir og hafa m.a. gefið út sérút-
gáfu af Stúdentablaðinu til þess
eins að lýsa yfir ánægju sinni með
eigin árangur. Hamslaus fagnaðar-
læti þeirra eru reyndar skiljanleg
þegar tillit er tekið til þess að þeir
unnu sigur í kosningum án þess að
hafa nokkuð til þess unnið. Al-
mennt er viðurkennt að Vaka hafi
staðið sig langtum betur í kosn-
ingabaráttunni, haft yfirburði á
kosningafundum, hengt upp fal-
legri veggspjöld og haft á að skipa
skeleggari frambjóðendum á með-
an framganga Röskvu einkenndist
af sjálfbirgingslegri sigurvissu.
Frambjóðendur Röskvu tóku eng-
an þátt í málefnalegri umræðu fyr-
ir kosningarnar, en reyndu þess í
stað að sýna fram á tengsl hækk-
andi sólar við eigin baráttu gegn
skammdeginu auk þess sem þeir
dreifðu gróusögum. Að öðru leyti
létu frambjóðendumir lítið fyrir sér
fara, sem er skiljanlegt þegar haft
er í huga að viðskiptafræðineminn
sem skipaði efsta sætið til Stúd-
entaráðs virtist eiga í erfiðleikum
með að sannfæra sjálfan sig um að
hann væri Röskvumaður, hvað þá
aðra. Efsti frambjóðandinn til Há-
skólaráðs staðfesti grun margra um
að nægilegt væri að vera þéttholda,
rauðhærður kvenmaður til að kom-
ast til metorða innan Röskvu, því
ekkert annað virtist frambjóðand-
inn hafa sér til framdráttar.
Til að klekkja á Vöku reyndu
Röskvumenn að dreifa tilhæfu-
lausum gróusögum um að S.V.R.
hefði greitt kostnaðinn af vegg-
spjaldaprentun Vöku fyrir tilstuðl-
an Sveins Andra Sveinssonar.
Röskvumenn undirstrikuðu með
þessu hve lítið þeir skilja í gang-
verki stúdentapólitíkurinnar. Þó
svo að sagan væri sönn er á engan
hátt að Vöku vegið. Það er einmitt
samstarf sem þetta sem er helsti
styrkur Vöku. Félagstarfinu er
haldið uppi á hugmyndinni um
bræðralag Vökumanna sem aðstoða
hver annan um t.d. atvinnu og
peninga eða annað sem skiptir þá
máli. Röskvumenn eru reyndar að
læra að nýta sér þessar starfsað-
ferðir eins og sannaðist þegar í ljós
kom að Iánasjóðsfulltrúinn hefur
starfað í allan vetur við það eitt að
tryggja Pétri Þ. Óskarssyni náms-
lán, þótt að hann hafi ekki verið
lánshæfur.
Þrátt fyrir afleita frammistöðu
Röskvu tókst Vöku að tapa kosn-
ingunum. Þetta ætti reyndar ekki
að koma svo mikið á óvart þar sem
hið sama átti sér stað síðustu tvö ár
á undan. Forystusveit Vöku virðist
sérhæfa sig í að haga kosningabar-
áttu sinni á þann veg að þeir verði
undir á meðan Röskva stendur að-
gerðalaus hjá og vinnur sigur.
Ekki er annað að sjá en að þetta sé í
samræmi við ætlun þeirra þar sem
aðferðum er ekki breytt og engir
leiðtogar eru dregnir til ábyrgðar.
I ár komu Vökumenn vígreifir
til kosningabaráttunnar undir
merkjum byltingarfána og ber-
brjósta kvenna. Eftir ár í minni-
hluta höfðu þeir áttað sig á að í
nafni stúdenta tíðkaðist spilling og
mannréttindabrot sem byltingu
þurfti til að stöðva. Gallinn var
bara sá að þeir fundu enga spill-
ingu sem þeir voru saklausir af
sjálfir og hugmyndin um frjálsa
aðild varð í þeirra höndum ekkert
annað en orðin tóm þar sem þeir
gripu til málamiðlunarlausnar sem
ekkert hafði með frjálsa aðild að
gera.
Nú virðist sem Vökubyltingin
hafi verið andvana fædd og eina
ummerki hennar sé stúdentaráðs-
fulltrúi sem líkist Che Guevara í
útliti. Þó er of snemmt að afskrifa
Vökubyltinguna að fullu þar sem
byltingarandi leynist í nýkjörnum
Háskólaráðsfulltrúa Vöku, Hrönn
Hrafnsdóttur. I kosningabaráttunni
réðist hún heiftarlega gegn náms-
ráðgjöfinni, sem er helsti banda-
maður rektors innan Háskólans.
Hingað til hafa Háskólaráðsfulltrú-
ar Vöku verið þægir ungir piltar
sem hafa hagað sér skikkanlega,
en nú er greinilega kominn í Há-
skólaráð fulltrúi Vöku sem ekkert
er heilagt og þorir að ögra Há-
skólarektor á opinberum vett-
vangi.
Pistill
Kolur skrifar
Lítil grein byggð á misskilningi
Gunnar H. Ársælsson,
stjórnmálafræðinemi,
skrifar
Fjölmiðlar eru laldir vera nauð-
synlegir í nútímaþjóðfélagi. Þeir
eru sagðir vera umræðuvettvangur
þar sem fólk skiptist á skoðunum
um lífið og tilveruna. I fjölmiðlum
rífast menn og konur. Ög það er
rifist um margt, meðal annars
stjórnmál og efnahagsmál. Ekki
hvað síst á þessum tímum sem við
köllum krepputíma, eða efn-
hagslægð svo gripið sé til málfars
veðurffæðingar.
Það getur verið mjög fyndið en
á sama tíma grátbroslegt að fylgj-
ast með fréttum af vettvangi inn-
anlands þegar menn fara ríf-
ast/skiptast á skoðunum (og gjarn-
an tölum í leiðinni) á öldum ljós-
vakans, hvort sem er í sjónvarpi
eða útvarpi. Heldur hlálegra er að
fylgjast með sjónvarpsfréttum. Nú
skal tekið dæmi: Talsmaður ein-
hverra samtaka, t.d. í sjávarútvegi,
landbúnaði eða iðnaði, kemur í
fréttir og skellir þar einhverri stað-
hæfingu og talnasúpu framan í
okkur blásaklausa áhorfendur. Við
skulum kalla þennan einstakling
A. Kvöldið eftir, eða jafnvel í
sömu frétt, kemur einstaklingur
sem kallast hér B á skjáinn og
fullyrðir að þetta sé allt saman
byggt á misskilningi hjá A. Og þá
íslenskir aöalverktakar
Hafnarí'j aröarbær
Heyk j avíku rborg
EINAR J.SKULASON HF
Grensásveqi 10, 108 Reykjavík, Sími 63 3000
TOMMA
HAMBORGARAR
LÆKJARTORGI
erum við komin að kjarna málsins
og því sem þessi litla grein er
byggð á: Misskilningnum. Það
mætti halda af opinberri umræðu
um stjórnmál, efnahagsmál og
út og suður, komist aldrei að hinu
sanna í því sem rætt er. Eða er það
kannski svo að þetta fólk sé bara í
einhverjum leik þar sem hags-
munir þess sjálfs eru öllu öðru
Talnasúpur og staðreyndaflaumur
þeirra flæðir í sífellu í gagnstæðar
áttir úr viðtækjunum
þjóðmál yfirhöfuð hér á landi að
kerfið í heild sinni sé allt saman
byggt á misskilningi. og þetta litla
dæmi getur jafnvel gengið svo
langt að ná þarf í aðiia sem kallast
hér C til þess að leiðrétta misskiln-
inginn í bæði A og B. Svo teygir
þessi frétt úr sér í nokkra daga,
alltaf sömu mennirnir á skjánum
og allir búnir að fá hundleið á
þeim.
Því vaknar sú spurning hvort
ráðamenn, forsvarsmenn allskyns
hagsmunasamtaka, fleiri samtaka
og hreyfmga, menn sem fara með
einhver völd og standa í eldlín-
unni, séu virkilega svo tregir að
þeir misskilji alla hluti endalaust
æðri. Talnasúpur og staðreynda-
flaumur þeirra flæðir í sífellu í
gagnstæðar áttir úr viðtækjunum
og enginn skilur neitt í neinu,
kannski ekki þetta fólk sjálft,
fréttamennirnir sem matreiða súp-
una (eða hvað?), hvað þá áhorfend-
ur sem hljóta að vera uppfullir af
einhverjum óskiljanlegum mis-
skilningi dag eftir dag.
Er þetta virkilega það sem við
köllum stjórnmál, en þar er jú ein
grunnhugmyndin meðal annars sú
að vera sammála um að vera ósam-
mála. En þessi sífelldi misskiln-
ingur á öllum sköpuðum og ósköp-
uðum hlutum teygir sig út um allt
samfélagið, um öll svið þess og
getur verið virkilega þreytandi. Er
ekkert annað í fréttum sem skiptir
máli en einhverjir kallar/kellingar
úti í bæ sem misskilja alla hluti,
alla daga vikunnar, allan ársins
hring?
Það er talað um verkamenn,
flugmenn, lögreglumenn, blaða-
menn og stjórnmálamenn svo
dæmi séu tekin. Mætti ef til vill
bæta við einum flokki enn: Mis-
skilningsmönnum? A, B og C
væru þá dæmi um slíka menn. En
oft vill síðastnefnda starfstéttin
fara saman við hið nýja hugtak, það
er að menn séu bæði stjórnmála-
menn og misskilningsmenn.
Nú á þessum síðustu og verstu
tímum, á meðan þjóðarskútan virð-
ist föst ofan í djúpum efnahags-
öldudal er víðtækur misskilningur
það síðasta sem alheimsþorpið Is-
land þarf á að halda. Kannski
næsta þjóðarsátt, ef af henni verð-
ur, geti verið þjóðarsátt gegn mis-
skilningi, því mér virðist hann
vera okkur ansi þungur í skautu,
ef dæma má af fréttum.
Reykjavík, mars 1993.
Styrktarsjoður vegna
skrásetningargjalda H.í. 1992-1993
A fundi háskólaráðs 3. september 1992 var
samþykkt að stofna sérstakan styrktarsjóð í
vörslu Háskóla íslands.
Árlega verði veitt í sjóð þennan úr styrktar-
sjóðum Háskóla íslands fjárhæð sem nemur
styrk til 25 til 30 stúdenta vegna þess viðbót-
arhluta skrásetningargjalds til skólans sjálfs
sem heimild í fjárlögum hverju sinni gerir ráð
fyrir.
í stjórn sjóðsins sitja tveir af fulltrúum stúd-
enta í háskólaráði og fulltrúi tilnefndur af
rektor og er hann formaður. Háskólaráð skip-
ar stjórnina.
Við úthlutun styrkja koma
eftirtaldir til greina:
1. Öryrkjar, það er þeir sem eru 75% öryrkjar
eða meira.
2. Efnalitlir stúdentar, það er þeir stúdentar
sem ekki afla tekna og/eða taka námslán
umfram þann framfærslukostnað sem L.Í.N.
miðar við á ári.
Stjórn sjóðsins ákveður að öðru leyti nánari
úthlutunarreglur og annast umsjón með
sjóðnum. Jafnframt ber stjórn sjóðsins að
leita leiða til að afla sjóðnum frekari tekna
með öðrum hætti en um getur í 1. mgr.
Umsóknarfrestur um styrk úr sjóðnum
hefur verið framlengdur til 2. apríl 1993.
Afrit af skattaframtali ársins 1992 skal
fylgja umsókn.
Umsóknum skal skila til Nemendaskrár Há-
skóla íslands, aðalbyggingu, við Suðurgötu,
101 Reykjavík. Umsóknir skulu merktar:
Styrktarsjóður vegna skrásetningargjalda.
Stjórn sjóðsins
STUDENTABLAÐIÐ