Fálkinn - 19.04.1930, Blaðsíða 10

10
F Á L K 1 N N
Andlit frá Gyðingalandi. Til vinslri: æðsti höfðingi Múhamedstrúarmanna í Bethaníu, í miðju: bedú-
ínastúlka frá Tiberias og til hægri: imgur usnareki frá Nasaret.
.....?______________

Mgnd frá Júdeu. Þar er frjósemi mest i landinu og „flýtur alt í mjólk
og hunangi“ enn i dag, eins og forðum.
ýmsum löndum stutt að þessu,
ekki síst Rotschild barónn. Og
Bretar liafa sýnt vinarþel sitt í
garð lireifingarinnar með því að
gera mann af Gyðingaætt, Sir
Herbert Samuel að hinum fyrsta
umboðsmanni sínum (High Com-
missioner) í G}rðingalandi.
Þetta geta Arabar ekki þolað.
Þeir vilja alls ekki að aukinn sje
innflutningur Gyðinga til lands-
ins og lilúð að þeim á ýmsan
hátt, eins og gert hefir verið.
Þeim finst gengið á rjett sinn,
þegar Gyðingaland er viðurkent
eins og sjálfsagt heimkynni Gyð-
inga. Arabar hafa átt þarna
heima, kynslóð eftir kynslóð og
þykjast einir vera rjettbornir til
landsins, en Gyðingarnir ekki
annað en aðskotadýr.
Og stundum verður heiftin svo
mikil, að gripið er til vopna. Oft-
ast eru það þó aðkomnir Arabar,
hedúínar, sem standa fyrir spell-
virkjunum. Þeir eru æfintýra-
menn og vanir vopnaburði. Ef
Arahar í Gyðingalandi gera þeim
aðvart og biðja þá að koma og
skakka leikinn, þá eru þeir ekki
seinir á sjer og vinna fúslega hin
niestu fúlmenskuverk.
Líklegt þylcir, að óróasamt
verði í Gyðingalandi í mörg ár
enn. Kynþáttaliatur er ramt og
upprætist ekki i einm svipan.
Hjer mætast andstæðingar. Verk
sáttasemjaranna, Breta, er þvi
vandasamt. En þeir hafa sýnt
það við mörg tækifæri, að þeim
er lagið að hræða saman ólíka
þjóðfloltka og auka sátt og sam-
lyndi í löndum þeim, er þeir
liafa yfir að ráða.
Dóttir Pilatusar.
í þá daga ríkti Pontíus Pílatus í
Jerúsalem í nafni keisárans. En dótt-
ir Pílatusar, hin uiulurfagra Poppea,
var gift Claudíusi, landstjóra i Da-
maskus.
Claudíus var mæðumaður að því
leyti, að kona lians hafði limafalls-
sýki, sem tærði líkama hennar og
svifti hann öllum mætti. Þegar ves-
lings konan fór lit til þess að skoða
eldingarðana i Damaskus, urðu þræl-
ar hennar að hera hana í purpura-
litum burðarstól, með silkitjaldi yfir.
Poppea hafði þjáðst af þessum sjúk-
dómi í tvö ár. Claudíus hafði kvatt
til sín fjölda ‘ lækna viðsvegar að.
Skottulæknar og lærðir menn höfðu
reyrit á henni smyrsli, særingar, blóð-
tökur og hrenningar. Ekkert stoðaði.
Hin fagra rómverska kona, hin ynd-
islega rós, var jafn visin og áður.
Svo kom einu sinni tiginn ferða-
maður frá Jerúsalem til Damaskus.
Hann sagði ýmsar sögur af manni,
sem hjet Jesús fá Nazaret, töfra-
manni sein gerði hvert kraftaverkið
öðru ótrúlegra. Hann læknaði mátt-
lausa, gaf hlindum sjón og gat jafn-
vel valuð dána menn til lifsiris aftur.
Poppea varð frá sjer numin af
fögnuði, er hún heyrði þetta.
— Þennan töframann verð jeg að
hitta sem fyrst, hrópaði hún. Alla
dýrgripi mína skal hann fá, jafnvcl
hálsfestina mína með smarögðunum,
sem hefir verið keypt fyrir 5 þorp
í Gyðingalandi.
En ferðamaðurinn sagði:
— Dýrðlega Poppea! Hvað mann-
inn frá Nazaret snertir, þá stoðar
það ekki hÓt. Hann gengur um ber-
fættur í fíokki með heiningamönnum,
og þó að þú byðir honum öll ríki
veraldar, þá mundir þú ekki vinna
velvild lians fyrir því. Af öllum íem
lil lians leita er aðeins eins krafist:
að hann trúi. ‘
Poppea leit upp forviða, har hönd-
ina skreytta demanthringjum upp
að enni sjer og spurði:
— Hverju á jeg að trúa?
—• Að hann sje Guðs sonur!
— Sonur Jupiters?
— Nei, sonur Guðs!
— Jeg skil ekki þetta . ....'.. .
Daga og nætur lá Poppea og hugs-
aði ákaft. í sál hennar kom loks
fram myndin af hiniim dularfulla
töframanni, sem kallaði sig Guðs
son og gerði kraftaverk, sem enginn
mannlegur skilningúr gat útskýrt.
Og vegna hinnár brennandi óskar
um að verða heilbrigð aftur óx
í sífellu þrá hennar eftir að sjá
þennan merkilega mann, sem hafði
vald lífs og dauða og gekk um ber-
fættur meðal heiningamanna og
fyrirleit öll hnoss veraldar.
— Ef sál hans stendur ofar sál
mannaijna, þá hlýtur hann að vera
nákominn guðunum? hugsaði hún.
Guðirnir einir eru svo máttugir, að
þeir gcti læknað ólæknandi fólk með
því að líta á þá eða snerta við þeim.
Okkar guðir hafa ekki viljað hjálpa
mjer — má jeg þá eklci snúa nijer
iil þess Guðs, sem þessi töframaður
kallar föður sinn.
Og trúin ög þráin óx í sál hennar.
Poppea einsetti sjer að fara til Jerú-
salem. En vitanlega varð hún að
halda þvi leyndu fyrir Claudíusi,
hinum tigna Rómverja, að liún ætl-
aði á fund töfragyðingsins. Hún
sagðist ætla að heimsækja föður
sinn.
Manni hennar kom þessi ósk mjög
á óvart, því ferðin lilaut að verða
henni til þjáningar og kvala. En hún
bað svo vel og lengi, að Claudíus
ljet að vilja ástríkrar konu sinnar.
— Hún lagði af stað tii Jerúsalem i
mjúkri rekkju, sem tveir úlfaldar
háru og tryggustu þjónar hennar
fóru með henni
Hún fór suður með Líbonsfjöllum
dag eftir dag og loks komust þau
niður í Josafadalinn og inn í Jerú-
salem. Þetta var rjett fyrir páska-
hátíð Gyðinga.
Og þegar Poppea kom inn um
norðurhlið borgarinnar kom mikill
mannfjöldi beint á inóti henni.
Poppea laut út um rekkjugluggann
og spurði: — Hversvegna er svo
margt fólk á ferð hjer?
Og henni var svarað: — Þeir ætla
að fara að krossfesta uppreisnar-
mann, sein heitir Jesús frá Nazaret,
þarna út á hæðinni.
— Æ, mig auma! hrópaði Poppea.
Nemið staðar, iieniið staðar. Jeg —
dóltir Pilatusar — skipa það!
Höfðingi einn skyldi ekkert u
hversvegna dóttir Pílatusar ljet sjer
svo hugarhaldið um vesælan Gyðing
og mælti:
—- Tigna frú, faðir þinn sjálf"r
hefir dæmt þennan afbrotamann °í>
hann einn getur náðað hanii.
—■ r'lýtið ykkur þá til föð">'
mins. — — —■
En á meðan fór krossfestingi"
fram.
Poppea kom aftur skelfd og ör-
væntandi, til þess að reyna að bjargn
Jesú frá krossdauðanum. Mann-
fjöldinn stóð þar alt í kring og ger'ði
gys að manninum á krossinum.
— Farið þið fljótara, hrópaði
Poppea.
Svitinn rann af þrælunum. Þegar
þau loks komu til Golgata, sá hún
sjer til skelfingar þrjá menn kross-
festa. Verknaðurinn var framinn.
Þeir báru eigi að siður Poppe(*
að krossinum og lögðu hana þar. Við
krossinn í miðjunni lá hálfdauð
Gyðingakona og tvær aðrar, allar út-
grátnar. Og blóðið rann úr sári hins
krossfesta.
Kramin af þjáningum leit PopPea
upp til Jesú og kvalir píslardauðans
endurspegluðust í andliti hans.
Og Poppea grjet með hinum kon-
unum. Ilún hefði svo gjarnan viljn®
mega mæta sem snöggvasl augnará'ði
frelsarans, sem hvíldi á móður hans-
— Hjálpa þú mjer, hjálpa Þu
mjer! hvislaði Poppea.
Þá liafði hinn krossfesti augun íU
móður sinni. Augu hans og Poppe"
mættust — aðeins eitt augnahlik. En
það var eins og straumur af lifi f*rl
um allan líkama Poppeu og eitt-
hvað nýtt og dýrðlegt fylti sál henn-
nr---------- .*
Á efsta þrepi marmarastigans bei°
Pontius Pílatus dóttur sinnar '
hinnar máttlausu.
Með nýjum kröftuin hljóp hún
úr burðastól sínum, hljóp grátan"1
til föður síns, hjúfraði sig að hon-
um og mælti:
— Faðir! þú hefir látið taka so"
Guðs af lífi.
Louis Duhuc í Ottowa ljet nýlega
skíra þrítugasta harnið sitt. Hann cr
G8 ára og cr tvígiftur. Með fyrri koH'
unni eignaðist hann 23 börn, en hef"
eignast 7 með þcirri síðari. Hún cr
ekki nema 38 ára gömul, svo væntan'
lega geta þau eignast nokkra kroa
enn. Duhuc er af barneignafólki kön1'
inn langt fram í ættir og á sjálf"1
17 systkini á lífi.
----x----
J. Duplessis prófessor í guðfr®®1
við Stellenbosch-háskólann í SuS"('
Afríku liefir verið dæmdur fy111
villutrú af prestastefnu holleiisl'11
mótmælendakirkjunnar i Capeto'vl1'
Hann hcfir sagt, að sagan um Jóna
í livalnum væri þjóðsaga, og þe£a
harin var heðinn urri að talia þc"L
aftur þá neitaði hann því eindreg1^
og vildi heldur verða settur áf clU
bættinu en að jeta þetta ofan í slí’'
------------------x----
A afmæli Washingtons lijelt hi"u
alkunni mótherji Hoovers frá síð"s'
forsetakosningum, Al. Smith, m"11
ræðu í Nevv York. Áheyrend"rUl
voru 1200 blaðsöludrengir. Það
gamall siður að borgarstjórin"
New York haldi á fæðingardegi óVaS
hingtons ræðu fyrir hlaðastráku""1 _
— hinum uppvaxandi miljóiniiii"-'
ingum borgarinnar.
——x------
Andrew Koger og kona hans, sC!'!
eiga heima í Iowa, eignuðust 'fY1!
skömmu fimtu tviburana. Hinir
burarnir eru 17, 15, 10 og 7 iU ^
gamlir. Auk þess liafa þau eig"a
talsvcrt af börnum, einu i ein". L
það telur enginn.
-----x----