Fálkinn - 19.04.1930, Blaðsíða 14

14
P Á L K I N N
úr silki eða flóka og strái líkan Gaby
Mono hattinum með litlu slöri. 06
«•■■■■■■>■•0« inaMiuuiim
Takiö þaö
nógu
snemma.
Bíð ið ekki mtð éð
taka Fersót, þangað nl
bér eruð orðio laMtam.
Kyrtttui oq InnÍwuruF hafa
A URjrria oq rvrkkja HkamakrafUsa. NÖ fur «•
tors 4 Uagi«eíklm*« mga 09 oýr«aa|A1iif4Mai
figt I vMvvo 09 liDamótum. avulaUval 09
»• of fljótum eilisiióleika.
ByH>0 (>vi atraks í dag aO ooU Fmr*6% Nl
kaniheldur þaan iifskraft wm Ifltaminn þarfuaal
Ptrtöl D. tr hepptUgrj. tyris þi ms kafa
—llingarOrOugleikx.
Variat eftirlQdngaa
Farst hiá béraOslækAum. IffaOlum og
■aaaaaaa aaaaaaa.aaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaB
Vandlátar húsmæður
kaupa
Hjartaás-
smjörlíkið.
Húsmæður!
Gold Dust
þvottaefni og
Gold Dust
skúringar-duft
hreinsa best.
Sturlaugur Jónsson & Co.
„Sirius“ súkkulaði og kakó-
duft velja allir smekkmenn.
5 Gætið vörumerkisins.
3»
Fálkinn fæst eftirleiðis keypt
ur á Hotel Borg (tóbakssölunni).
i
Fyrir kvenfólkið.
WQ
Japanska konan.
Japanska konan er orðlögð fyrir
ástúðlega framkomu sina og hinn
einkenniiega fagra klæðaburð. Það
er eins og einhver draumblær hvíli
fir mynd hennar hvar sem hún sjest.
raun og veru er þó líf japönsku kon-
unnar langt frá því að vera rósum
stráð. Hún er tíðast ^einmana, lifir
við ýmiskonar örðugleika og er
mangsinnis ekki annað en þræll á
heiinili sínu.
Á raargan hátt minnir lif hinnar
giftu konu í Japan á hlutskifti tyrk-
neskra kvenna. Að vísu er fleirkvæni
ekki löglegt þar, en er þó engu að
síður tíðkað, ef svo má segja, bak
við tjöldin. Láti konan bera á af-
brýði gagnvart manni sinum, liefir
liann fullan rjett skilnaðar. Konan
matast ekki með manni sínum. Hún
lier matinn fram fyrir hann og fer
siðan út. Þegar ciginmaður hennar
óskar eftir nærveru hennar lclappar
hann saman lófunum og hún hleyp-
ur strax af stað og beigir sig til jarð-
ar fyrir herra sínum og meistara.
Fari hann út á kveldin verður hún að
vaka eftir honum. Það þykir sem
sagt óViðeigandi að konan gangi til
rekkju á undan manni sínum. í
Evrópu vakir konan af öðrum ástæð-
um!
Ungar japanskar stúlkur, sem aldar
hafa verið upp á Evrópuvísu eiga
bágt ineð að hlýta hinum fornu sið-
venjum. Sumar þeirra ganga jafnvel
svo langt, að þær hefjast handa gegn
hinni algjöru kúgun konunnar. Á
götum úti sjást þreytuleg og örvænt-
ingarsljó andlit. Það er algengt að
konur standa upp i vögnum fyrir
karlmönnum svo þeir geti setið og á
götunni víkja þær altaf. Það ein-
kennilegasta er að Japaninn er að
jafnaði kurteis og stimamjúkur gagn-
vart Evrópukonum, en heimtar heima
fyrir fullkomið einveldi og kona hans
er eigi aðeins sjálfs hans eign, held-
ur einnig foreldra hans.
Ungt fólk i Japan, sem berst gegn
afnámi hinna fornu siðvenja, ber oft-
ast Evrópubúning og sker hár sitt að
Evrópu sið. Og nú leita þúsundir
japanskra kvenna sjálfstæðrar vinnu,
svo talsverðar líkur eru til að breyt-
ing geti komist á úm hið forna fyr-
irkomulag.
Evrópu konu, sem lengi hefir dval-
ið í Japan, segist svo frá:
í Osaka hitti jeg einu sinni stúlku,
sem er sjerlega gott dæmi um þá teg-
und kvenna, er vinnur fyrir sjer út
á við. Stúlka þessi var blíð í viðmóti
og ómannblendin. Á degi hverjum
gekk hún í bankann þar sem hún
vann i hinum óhentuga en fagra
kimono. Hún hjet Nami San og var
tuttugu ára. Vinnutimi hennar var
langur og tekjur um 90 krónur
á mánuði. Hún bjó í dálitlu þorpi
utan við bæinn og átti langa leið til
vinnu sinnar. Jeg bjóst við að hún
hlyti að vera fátæk stúlka, annars
myndi hún ekki þræla svona baki
brotnu. En einhverju sinni bauð liún
mjer heim með sjer. Þegar við kom-
um í þorpið þar sem hún átti heiina
leiddi hún mig að stærsta og skraut-
legasta húsinu og var það heimili
hennar.
Við settumst á silkisvæfla á gólf-
inu í hinni stóru og fögru borðstofu.
Var stofan skreytt stóru silkitjaldi
prýðilega máluðu. Glugga-blæjurnar
voru undnar upp og sást út í hlóm-
skreytta garða. Þjónustustúlka bar
inn smáskálðr með grænu tei og ker
með sætindum í. Bróðir Naini, sem
var nokkru yngri en hún, kom nú
inn og settist á gólfið við lilið systur
sinnar og töluðu l)au vingjarnlega
saman án þess bæri á því að liann liti
niður á kvenþjóðina. En þá var liurð-
inni hrundið upp og húsbóndinn gelck
inn. í sama bili var friðurinn rofinn.
Allar konurnar, húsmóðirin, Nami
San og kornung tengdadóttir hans
stukku á fætur og flyktust um hann.
Kona hans tók við hatti hans, Nami
greip böggul sem hann var með og
lengdadóttirin fór gð afklæða hann!
í Japan þykir það ekkert hneykslan-
legt þó menn klæði sig úr í nærveru
gesta og jeg ljet sem ekkert væri.
Þegar komið var inn að ullarnærföt-
unum, sótti tengdadóttirin ldmono og
klæddi liann í hann, að svo húnu trítl-
aði liún út ineð föt hans — hún var
jiræll hans í orðsins fylstu merkingu.
Alt kveldið sinti hún engu öðru en
þjóna honum og manni sínum, sem
kom heim litlu seinna. Þegar jeg
liafði dvalið á heimilinu i tvo daga
skildi jeg betur liversvegna Nami San
hafði heldur kosið erfiða bankastarf-
ið en að liafast við lieima á hinu ynd-
isfagra heimili sinu.
Kjör verkakonunnar eru eiginlega
betri í Japan en kvenna af æðri stjett-
um, vegna þess að verkakonan stend-
ur karlmanninum jafnfætis við vinnu
sína og verður þess vegna vinur lians
og fjclagi. En konur þessar verða að
vinna baki brotnu hvort heldur þær
eru í verksmiðjum eða ganga að
vinnu á ökrum úti, þar sem þær verða
að gegna karlmannsstörfum. Á vor-
in standa þær stundum upp í knje
í leðjunni við að sá hrísinu. En þó er
vinnan í hinum stærri verksmiðjum
ennþá erfiðari. Konur eru vanlega
úttaugaðar eftir tveggja ára verk-
siniðjustörf. Æskufegurð. þeirra er
liorfin og þær hafa fengið berkla
vegna erfiðis og illrar aðbúðar.
En verst eru þó kjör þeirra kvenna,
sem foreldrarnir selja til samnings-
vinnu eða á gleðihúsin — þeim skamt-
ar lífið litla gleði.
Sem betur fer eykst kvenfrelsis-
hreyfingunni stöðugt byr i Japan, en
það mun líða langur tími þangað til
hún hefir getað hrotið hinar gömlu
siðvenjur algerlega á hak aftur — ef
það skeður nokkúrntíma.
Hattar.
Sje litið yfir umsagnir tískukong-
anna frá París og Wien ber þeim
fleslum saman um það, að liatturinn
í sumar verði stór og fallegur með
blómum eða bandaslaufum. Litirnir
eru sem stendur:. svart, dökkblátt,
grábrúnt, kanelbrúnt, gulbrúnt, ljós-
blátt, rautt. — Þégar fram á sumarið
kemur allir Ijósir litir, þar á meðal
Ijósgrænt og hleikrautt.
Hafi konur ráð á að .eiga fleiri
hatta í einu, sem er nærri óumflýjan-
legt vilji þær fylgja tískunni, þá er
lítill, svartur eða dökkur liattur ljóm-
andi fallegur. Hentast að hafa hann
er því slegið upp á hattinn þegar
setið er uin kyrt. — Svo er Elsass-
slaufan afar klæðileg. — En mesta
lukkuna spá allir stóra, opna sól'
skinshattinum (í lit við hálfsíð3
kjólinn, eða kápuna ineð sláinu)>
sem líka er notaður sein kvöldhatt'
ur í lil við kjólinn. Stóran hatt sýoa
Flore’ Louison, Mme Rives og Maf'
celle Lely, París.
----x---
LYFJASKÁPUR.
Lyfjaskápur þessi er ómissandi ^
hverju heimili og auðvelt að búa hana
til. Það er ein hylla i honum og ll>f|
skúffa, sem geyma má í bindi og trö»
svo ekki komist að þeim óhreinind1.
Á þennan hátt er liægt að geyma ö
lyf á einum stað og þægilegt að gr*P
til þeirra, þegar þarf á að hMna’
Sjálfsagt er að hafa lás fyrir skápnl,a
svo börn komist ekki í hann. Hur°
ina skal mála rauða.