Fálkinn - 26.04.1930, Qupperneq 14

14
P A L K I N N
Skrítlur. Adam-
—■— son.
92
' ■ *• .

Bjartsýni maðurinn.
— Það er eitt gott við þetta ár-
flóð, gœskan mín. Það gengur svo
vel að þvo upp, því vatnið gerir það
sjálft.
Adamson
í fö&tuhugleið-
ingum
— Og hvað ætlið þjer nú að gera,
þegar þjer komist á fætur?
— Þá er jeg að hugsa um að gerast
lyfsali, og selja leifar af meðulum.
Það er kveikt eftir fyrsta þátt í
Bió. Stúlka snýr sjer að karlmanni,
sem situr bak viS liana og segir: Jeg
skil ekki hversvegna þjer háfiS veriS
aS klappa mjer á hálsinn, altaf meS-
an dimt var.
— Já, sannast aS segja — síSan aS
bjart varS skil jeg þaS ekki heldur,
svaraSi hann.
Hann: — Jeg skil ekki hvaS for-
eldrar þínir hafa á móti mjer. Mjer
finst ekkert út á mig aS setja.
Hún: — Nei, en viS crum fimm á
heimilinu. Og bifreiSin þín er aSeins
meS tveimur sætum.
Iíalli litli leikur sjer á gólfinu-
Pabbi hans kemur inn og spyr, hvói't
hann hafi tekiS börkinn af eplinu
sínu áSur en hann át þaS.
— Já, já, svaraSi Kalli.
— En hvaS hefirSu gert viS börk-
inn?
— Jeg át hann þegar jeg var búinl1
meS epliS, svaraSi Kalli.
----x----
Forstjórinn: — Já, frú, jeg held
aS sonur ySar verSi góSur í þessa
stöSu hjá mjer — jeg geng aS Þv*
vísu, aS liann sje lieiSarlegur maSuf'
— Já, þraut heiSarlegur .. en niiS'
skiljiS þjer mig ekki, hann veit vit*
anlega hvaS kaupsýsla er.
Notateg kvöldstund heima hjá
f&ktrnum.
— Þjer þurfið ekki að borga lækn-
isþóknunina fgr en uppskurðurinn
er um garð genginn.
— Nei, jeg veit það. En mjer þótti
vissara að vita hvað mikið jeg hefði
á mjer, áður en jeg sofnaði.
— Kauphœkkun, kauphækkun! Nú hafið þjer verið hjer í 22 ár, og
etmþá hafið þjer ekki gctað vanið gður af að biðja um kauphœkkun.
Ungi maðurinn: En hvað þú hefir litlar hendur, Soffía. Veistu hvaö
fingurnir þínir minna mig á?
Ávaxtasalinn (sem ekkert hefir hegrt): Banana, fimm bananar fl!r
ir krónul