Fálkinn - 13.09.1930, Síða 6

6
F A L K I N N
fólkið til tveggja aðalborganna
í Flórida. í borgunum eru gisti-
hús, sem eru svo skrautleg og
iburðarmikil — og dýr, að eng-
um er tiltrúandi nema Ameríku
mönnum að finna upp á öðru
eins. Margir auðmenn eiga sín
eigin heimili á Pálmaströndinni
í smáum höllum, sem í flestum
Miami er hinn frægasti baðstaður á
ströndinni. Mýndin sýnir eitt af gi
tilfellum eru miljónir dollara
virði. Og þó búa þeir venjulega
aðeins þrjá mánuði á ári á þess-
um stað. Skrautlegar lysti-
snekkjur sveima fram og aftur
á blálygnum spegilfleti Atlants-
hafsins og í stórum bifreiðaskýl-
um safnast saman hinar dýru
bifreiðar miljónamæringanna.
Það er engin furða þótt dag-
arnir sjeu fljótir að líða hjá gest-
unum á Flóridaströndum. Fyrra
hlula dagsins fara menn í bað
seinni hluta dagsins ganga menn
sjer til skemtunar eða fást við
Sunnudagshugleiðlng, frh. af bls. 5.
sóknarhug vorra tíma. En þá
mætti eins telja kristindóminn
leiðinlegan, því það er hann, sem
leggur oss flestar, og að því er
mörgum finst — hinar þyngstu
skyldur á herðar. Nei, sjerhver
skylda er verkefni, fengið oss í
hendur af guði og þegar skyld-
an er rækt af öllum mætti, þá
launar guð með þeirri gleði, sein
æðri er en öll önnur gleði, sem
leiðir til framhaldandi sigra á
öllum skyldunnar þrautum. Þá
sigurgleði virðist guð að gefa
sem flestum.
Amen.
Flest lönd í Evrópu hafa engin
fyrirmæli um ökuhraða bifreiða á
vegum úti, heldur aðeins innan bæja.
Hjer á landi eru fyrir mæli um hve
hart megi aka bílum á þjóðvegum,
en líklega er enginn bifreiðastjóri til
á landinu, sem hefir haldið þessi
fyrirmæli, enda mundi varla nokkur
hiaður vilja iika með slíkum manni.
sport og íþróttir. Á kvöldin er
dansað.
Þó að þessi ameriska Riviera
sje ung, á hún sjer þó sína sögu.
Við nafn Flórida er tengdur einn
liinn mesti náttúruviðburður á
síðari árum. Einmitt þegar Miami
og Pálmaströndin stóðu í sem
mestum blóma geysaði liræðileg-
Flórida að undantekinni Pálma-
stihúsunum þar og umhverfi þess.
ur fellibylur yfir Flórida haustið
1926. Hann átti upptok sín út
við Bahamaeyjar og lagði alt í
rústir, sem á vegi hans varð.
Hin skrautlegu gistihús og doll-
arahallirnar á Pálmaströndinni
og í Miami hrundu í rústir, jofn-
uðust við jörðu af vindhviðunum,
mörg þúsund manna fórust og
tjónið nam miljörðum króna. En
Flórida reis brátt úr rústum aft-
ur. Á furðulegastuttum tíma voru
minjar fellibylsins afmáðar,tjón-
ið bætt og hin ameríska Riviera
sköpuð á ný.
Júðasögur.
í ófriðnum mikla herjuðu Þjóðverj-
ar á lönd Rússa. Einu sinni settust
þeir um borg, sem þá hjet Kovno og
voru allar horfur á að þeir mundu ná
lienni á sitt vald. Nikulási keisara
þótti þetta mjög leitt og skoraði á
herforingjaráðið að finna nú upp ein-
hver ráð til þess að afstýra þessu
tjóni. Margar uppástungur komu
fram en keisarinn gat ekki felt sig
við neina. Þá hafði einhver orð á
þvi að þar í borginni væri gamall
Rabúni, sem væri alkunnur fyrir
ráðkænsku. Nikulás keisari var
lengi tregur til að þiggja ráð af Júða,
en þó fór svo að lokum að hann
leyfði að Júðinn yrði sóttur. Keisari
ávarpar hann þannig: „Þú kvað þykja
vera úrræðagóður, gamli karll — Er
nokkuð hæft i því?“
„Ó, — þetta er talað“, keisari
minn!“
„Jæja, láttu nú sjál Þjóðverjar ætla
nú að taka frá mjer borgina mína.
Hvað mundir þú nú gera í mínum
sporum, karl minn?“
Rabbúninn hugsar sig um dálitla
stund og segir síðan: „Yðar hátignl
Jeg mundi láta Kovno á nafn drotn-
ingarinnar! Þá tapar keisarinn engu“.
Hve mikill áliugi manna er á þvi
að safna frímerkjum má sjá af eftir-
farandi dæmi: Nýlega var selt á upp-
boði í London frímerki eitt frá Vest-
ur-Ástralíu, gefið út árið 1854. Höfðu
sumir af bjóðendunum ferðast langar
leiðir til þess að reyna að ná í þetta
frimerki. Það var slegið fyrir 10.000
krónur. Af þessu merki eru 12 eintök
til i heiminum.
----x----
Flestum þykir vænt um að fá blóm,
sem vináttugjöf, en þó eru undan-
tekningar frá þessari reglu. Þannig
stendur í anddyri söngleikhússins i
Mílano þessi auglýsing frá hinum
fræga hljómsveitarstjóra Toskanini:
„Gerið mjer þann greiða, að senda
mjer ekki blóm“.
----x----
Nokkrir menn í Moskva berjast
fyrir afnámi heimilislifsins, vilja þeir
láta taka börnin frá mæðrunum korn
ung og ala þau upp á barnahælum,
og eins vilja þeir banna fólki að liafa
mötuneyti i heimahúsum heldur eigi
fólk að kaupa sjer matinn tilbúinn
í almenningsmötuneytum, sem stjórn-
in reki. Segja þeir að við þetta vinn-
ist það, að börnin fái betra uppeldi
en ella og að lífsframfæri almenn-
ings verði ódýrara.
----x----
í Me-xíko er auðveldara að fá
bjónaskilnað en í nokkru öðru landi
heims. Þar er nefnilega unt að fá
skilnað með brjefi eða símskeyti, ef
maður þarf að flýta sjer. En eigi
skilnaðurinn að fást með svona fljótu
móti, þarf að taka fram að hans
sje óskað vegna sálarkvala í hjóna-
bandinu. Og sá, sem á annað borð
vill skilja, þarf varla að ljúga miklu,
þó að hann gefi þessa ástæðu upp.
----x----
í blaði einu í Ameriku stóð nýlega
eftirfarandi grein: Þeir sem græða
mest í Hollywood eru livorki kvik-
myndaleikararnir nje leikstjórarnir
heldur málafærslumennirnir, sem sjá
um hjónaskilnaði. Og liað er nokkuð
til i þessu. Núna alveg nýlega hafa
þessir skilið þar i borg: 1. Rocoe
Arbuckle, kunnastur undir nafninu
„Fatty“, sem skilið hefir við konu
sína, Doris Dean, vegna þess að hún
var önug og afundin þegar hann var
heima, 2. Lloyd Hamilton hefir skil-
ið við konuna vegna þess að hann
hafði altaf svo marga svallbræður
sína með sjer þegar hann kom heim,
3. Rosina Kerry hefir skilið við
manninn sinn, Norman Kerry, af
þvi að hún var „svo óskaplega grimm-
lynd“, Viola Dana hefir skilið við
knattspyrnuleikarann Lesty Flýnn,-
af þvi að hann var „hneigður til eit-
urnautnar“, 5, Faðir Clöru Bow, hef-
ir skilið við konuna sina, vegna þess
að hún skammaði hann eins og hund
og 6. og kvikmyndahjónin Ancker
hafa fengið skilnað til þess að báðir
aðilar gætu fullnægt samningum
þeim, er þau höfðu við kvikmynda-
fjelögin.
----x----
Það er orðin tíska í Englandi að
hafa hundinn sinn með sjer þegar
maður fer i brúðkaupsveislur. í fyrstu
voru það aðeins brúðhjónin sjálf,
sem gerðu þetta, en smám saman
fóru gestirnir að taka það upp, svo
að nú bar það við í brúðkatipi nýlega
i London, að hundarnir voru eins
margir og brúðkaupsgestirnir.
„Sínn er siður í landi hverju“.
Silvio Fumagalli heitir maður
nokkur frá Trezzano Rosa, sem er
dálitill bær ekki alllangt frá Milano.
Hann var ástfangin í ungri stúlk'L
Teresu Bettini að nafni og trúlof'
lofaðist henni. En Teresa hin fagra
var því miður yngst af systrunum-
Hún átti tvær systur eldri og ólag'
legri en hún var sjálf. Þetta sýmr
bara hve smeklegur Silvo var í sjer>
myndi einhver segja. En nú skuluin
við heyra hvernig það gekk fýr‘r
honum.
Þegar leið að brúðkaupinu, tóK
tengdamóðir hans tilvonandi Silví°
afsiðis og sagði við hann:
„Hjerna er það siður að dæturnar
gifta sig i röð eftir aldri. Jeg ge*
ekki brotið hinar ströngu siðvenjur
lands míns. Sá, sem giftist yngstu
dóttur minni áður en hinar eru gitt'
ar fær ekki neinn heimanmund.
Silvio fanst náttúrlega að siðvenJ'
urnar i Milanofylkinu væru nokkuð
strangar, en af því sem honum þótti
nú vænt um Teresu og vissi hvao
hann vildi sagði hann.
— Jeg tek Teresu þó hún fái cng'
an heimanmund.
En honum til mikillar undrunar
var ekki alt búið enn.
— Hjer hjá okkur segir móðir Ter'
esu, er það siðvenja að hver dóttir
fái dálitinn heimanmund, þó ekki sje
mikill. En þegar nú Teresa á tvær
ógiftar systur og getur þessvegna
ekki fengið neinn heimanmund, Þu
hún eigi að fá hann eftir því sem hjer
tíðkast í landinu, ef hún giftir sig “
annað borð, þá skiljið þjer....
Silvio Fumgall hafði þó ekki svo
mikið vit að hann skyldi þetta. Þess-
vegna lenti i allhaivðri orðasennU
milli hans og mæðgnanna. Þvi Teresa
hin fagra hafði auðsjáanlega mein
ást á siðvenjum lands sins en unnust*
anum og semr honum upp.
En nú ætlaði Silvio Fumgalli l*ka
að sýna að hann væri ekki alveg
óviti hvaða snerti siðvenjurnar oi
segir því.
— Það er ennfremur siður í þessu
landi að sá, sem segir upp trúlofuu
sinni á að skila hinu ölluin Þc\^
gjöfum sem hann eða hún hefir gefio>
en hinn má halda sínu. ,
í þessu tilliti vildi frú Bettini
ekki hlýta siðum landsins, því hun
sagði.
— Það gjöra ekki aðrir en ræflar'
En þá var þolinmæði Silvios Þrr"'
in hann braust inn í hús tengdanio0'
ur sinnar og skaut á hana og dóttur*
ina og særði báðar, en hvorug þeirr
dó þó af sárunum.
Málið kom fyrir dómstólana i M1*'
ano og Silvio varð að skýra frá ölj
eins og það var. Teresa kvaðst ekk
geta gifst Silvio vegna þess að hu
vildi ekki verða fyrir háðglósum tr‘
fjölskyldu hans fyrir það að hu
hefði ekki getað fært honum neiu^
heimanmund. Það kom nú upp u
kafinu að Bettini fjölskyldan vUj
mestu viðsjálsgripir, og varð þa® *
þess að Silvio slapp með tveggja a
fangelsisvist.