Fálkinn - 07.03.1931, Blaðsíða 2

2
F Á L K I N N
Aðalumboð fyrir
Penta og Skandia.
C. PROPPÉ.
PILSNER
BEST. ÓDÝRAST.
INNLENT.
ÖLGERÐIN
EGILL SKALLAGRÍMSSON.
Ef þér viljið
eignast fallega
°S jafnframt
haldgóða inni-
staðurinn til þess að kaupa þá í
Bankastræti 5.
Lárus G. Lúðvígsson, skóverslun
■ ■
Vátryggingarf jelagið NYE ■
■ DANSKE stofnað 186k tekur \
j að sjer LlFTBYGGlNGAR \
\ og BRUNaTRYGGINGAR \
■■ 1 1 1 ........... ■ ....... ■
j allskonar með bestu vá- \
■ tryggingarkjörum.
m m
: Aðalskrifstofa fyrir Island: [
Sigfús Sighvatsson,
m m
Amtmannsstíg 2.
m
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
S o f f í u b ú ð
■ ■
:
S. Jóhannesdóttir.
I 5
: Reykjavík. ísafrði. j
■ ■
\ \
I Herrafatnaður
■ ■
blár og mislitur. Móðins snið. :
j Vetrarfrakkar. í
i :
1 Rykfrakkar. i
|
Manchettskyrtur.
Hálsbindi.
■ ■
1 Flibbar. Hanskar i
: i
i Bestar vörur. Best verð. [
i i
S o f f i u b ú ð.
Kvikmyndaiðnaður Atnerlkumanua i hættn.
í engu landi veraldar er kvik-
myndin jafn áhrifamikill þáttur dag-
lega lífsins eins og i Bandaríkjun-
um. Fyrst og fremst er kvikmynda-
framleiðslan þriðja stærsta iðngrein-
in í ríkjunum. f flestum iöndum eru
þeir taldir fastir kvikmyndagestir,
sem sjá mynd einu sinni eða tvisvar
í viku, en í Bandaríkjunum er talið
sjálfsagt að fara i „Bíó“ ekki sjaldn-
ar en annanhvern dag, en margir eru
svo fiknir i kvikmyndir, að þeir fara
tvisvar sinnum ú dag. í Bandarikj-
unum er kvikmyndin algengara um-
talsefni en t. d. stjórnmál eða tíðar-
far. Kvikmyndin er almennast um-
talsefnið. Þegar menn hittast þar,
tala þeir ekki um veðrið, heldur segja
þeir: „Hvernig fanst þjer myndin,
sem gengur á N. N. núna?“
HOLLYWOOD FÆRIR Árið 1930
SAMAN KVÍARNAR. hefir verið
------------------- óhagstæðasta
árið, sem kvikmyndaiðnaður Banda-
rikjanna hefir upplifað. Flest fjelög-
in hafa tapað stórfje. Og fjöldinn all-
ur af kvikmyndahúsaeigendum, hafa
orðið að draga sig i hlje. Fjelögin
hafa orðið að fara til aurakónganna
í Wall Street og leita ásjár þeirra,
láta gera upp skuldasúpuna, afskrifa
ajf hlutafjenu og fá nýtt starfsfje.
Hollywood er farin að spara. Áður
jusu fjelögin út peningum eins og
skit — bæði að þörfu og óþörfu —,
alt var gert með peningum, lika það
að gera ljelega mynd að eftirsóttri
mynd, aðeins með þvi að eyða nógu
miklu til þess að auglýsa hana. Eng-
ir vita eins vel og Ameríkumenn, hve
máttur auglýsinganna er mikill, og
engir hafa notað þennan mátt eins ó-
sleitilega. Dæmi um þetta má nefna,
eins og t. d. það, þegar fjelag eitt
hafði fengið einn af kunnustu rit-
höfundum Ameríkumanna til þess, að
skrifa fyrir sig handrit að kvikmynd.
Handritið kom, en leikstjórinn not-
aði ekki einn staf úr því. Fjelagið
borgaði höfundinum umsamið kaup,
og þegar hann tók á móti peningun-
um Ijet hann þess getið, að hann
kynni illa við, að taka við fje fyrir
starf, sem ekki hefði komið að not-
um. „Þjer getið tekið við peninguunm
með góðri samvisku sagði forstjór-
inn. „Okkur er það nóg endurgjald,
að fólk viti, að annar eins maður og
þjer vinnið fyrir fjelagið okkar. Það
auglýsum við, en liitt auglýsum við
ekki, að við getum ekki notað vinn-
una yðar“.
SIGUR TAL- Afturförin i kvik-
MYNDARINNAR myndaiðnaðinum er
--------------- ekki eingöngu að
kenna verðfallinu og kreppunni í
Bandaríkjunum, með alvinnuleysi því,
sem henni fylgir, heldur öllu fremur
byltingu þeirri, sem orðið hefir í iðn-
aðinum vegna talmyndarinnar. Þvi að
það er mála sannast, að fólk hefir
furðu lengi peninga til þeirra skemt-
ana, sem það vill sækja á annáð borð.
En það virðist svo að kvikmyndin
hafi ekki nú hið sama, seiðandi að-
dráttarafl á fólkið og hún liafði áður.
Nú eru liðin þrjú ár síðan talmynd-
in kom til sögunnar. Þá var það lítt
þekt og alls ekki stórt fjelag, Warner
Brothers, sem tóku upp þeta nýmæli
— út úr neyð. Þeir voru á heljarþröm-
inni og höfðu alt að vinna, en engu
að tapa. Það kom brátt i ljós, að fólk
vildi sjá hinar talandi myndir, en
segja má það eftir á, að það hafi
eingöngu verið nýjungagirnin, sem
gaf þessu fyrsta fyrirtæki sigur, því
að myndirnar voru flestar þannig, að
þær voru alls ekki sýnandi. Enda
hafa um þrír fjórðu hlutar þessara
fyrstu Warners-talmynda alls ekki
komist út fyrir Ameriku. Myndirnar
voru flestar hræðilegar, jafn ljelegar
eins og okkur finnast allra fyrstu
kvikmyndirnar sem teknar voru eftir
aldamótin, vera nú á dögum.
Kvikmyndahúsin fóru að fá sjer
talmyndatæki, og þetta kostaði ærið
fje. Og kvikmyndafjelögin fengu
meiri áhættu en áður, því nú varð að
eiga á hættu, að hljómur og hreyfing
fylgdist að á myndunum við fyrstu
tilraun. Að taka myndirnar upp aft-
ur og aftur þangað til fullnægjandi
úrslit fengjust, varð vitanlega alt of
dýrt. Þess vegna varð nú að gera
strangari kröfur til leikendanna en
áður. Filmstjarnan gat vel leikið að-
dáanlega í þögulli mynd, þó að hún
hefði verið úti að skemta sjer kvöld-
ið áður. Hver gat sjeð það, þegar öll
niálningin var komin á hana og búið
að gera hana óþekkjanlega með ýms-
um tilfæringum. En röddina er ekki
hægt að „sminka“. Hún leynir sjer
aldrei. Og þreyta og liæsi i röddinni
verður margfalt meir áberandi í tal-
myndinni heldur en hún er í ver-
unni. — Það er skiljanlegt af þessu
að það verður að gera strangari kröf-
ur til lifnaðar fólksins í Hollywood
núna, en var á dögum þöglu kvik-
myndanna.
TALMYNDIN Ekkert væri við fjár-
OG FÓLKIÐ. austri þeim að segja,
----------- sem talmyndin hefir
kostað, ef þetta borgaði sig. En vit-
anlega horgar það sig ekki, ef að-
sóknn bregst. Og það þykr fullreynt,
að talmyndirnar eiga sjer ekki jafn
haldgóða vini og staðfasta gesti og
þögla myndin hafði. .Þögla myndin
var orðin svo föst i hettunni, að hún
var að verða að erfikenningu eins og
hver annar þjóðsiður, fólkið fór á
„Bíó“ með börnin sín og það var
sjálfsagt að fara þangað. Og þögla
myndin var viðurkend ný listgrein
í lieiminum. En þegar liún hvarf
hljóp skrattinn í fólkið. Það heimt-
aði meiri nýjungar fleiri uppgötvan-
ir, meira af einhverjum furðuverkum,
álíka snjöllum og talmyndin í raun
og veru var. Framleiðendurnir hafa
þvi orðið að reyna að framkvæma
fleira og fleira. Þeir verja of fjár til
þess að laka myndirnar með náttúr-
legum litum, þeir lcoma fram með
nýjar tegundir teiknimynda, og þeir
reyna að gera myndirnar „perspek-
tiviskar“. En ekkert stoðaði: aðsókn-
in að myndunum fór minkandi. —
En á fyrstu mánuðum talmyndanna
fóru kvikmyndahúseigendurnir á
hausinn hver um annan þveran, þvi
að fólkið liætti að koma til þeirra, en
ók í staðinn i híl til næstu borgar-
innar, þar sem talmyndin var sýnd,
en ekki þögul.
KVIKMYNDIN Vitanlega er enn
OG FRAMTÍÐIN. ágóðavon að því,
--------------- að taka góðar
kvilcmyndir — líka þær þöglu, og
Framhald á bls. 15.
F. A. Thiele
Bankastræti 4
er elsta og þektasta
. gleraugnasjer- .
verslun á Norð-
urlöndum.
Þar fæst ókeypis gleraugnamátun.
Hin þektu Zeiss-gler af öllum
gerðum. Odýr, sterk og góð gler-
augu. Skrifið eða komið til okkar.