Fálkinn - 07.03.1931, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
Verndið sjónina
Munið, ef þjer viljið spara
peninga, að senda gleraugu
yðar lil viðgerðar í Lauga-
vegs Apotek.
Hjá okkur eru allar við-
gerðir ódýrar, fljótt og vel
af hendi leystar.
Laugavegs Apóteki.
Laugaveg 16. Sími 755.

Fyrir kvenfóMð.

FEGURST MEÐAL KÍNVERJA.
Kínverjar hafa nýlega kjörið sjer
fegurðardrotningu fyrir árið 1931.
Hún hlaut fyrstu verðlaun í sam-
k'epni, sem nýlega fór fram í Peking.
Og vjer skiljum vel að hún hlaut
verðlaunin. Hún gœti vel kept við
margar Vesturlandastúlkurnar, sem
verðlaun hafa hlotið fyrir fegurð.
Sambiið i dýrarikinu.
Er tiægt að kalta samlif dýranna
hjónaband? Er það ekki aðeins blind
hlýðni við ákveðin lög, sem halda
við ættinni og koma í veg fyrir að
hún deyji út? Ef til vill er hægt að
gefa fullnægjandi svar við þessari
spurningu, en vist er um það, að í
dýraríkinu má finna dæmi um hjóna-
bönd, sem virðast standa á mjög háu
stigi. Að vísu er það satt, að sambúð-
in stendur venjulega ekki nema eitt
tímabil og eru þá ný bönd bundin,
en jafnvel þegar um sumarhjónabönd
er að ræða, má sjá hina stökustu
fórnfýsi um hag afkvæmisins bæði
að hálfu karl-og kvendýrs. Og dæmi
eru til að hjónabönd haldist þangað
til annaðhvort aðilja deyr.
Hvorki meðal maura nje býflugna
hefir karldýrið nokkuð verulegt að
segja. Það er sameiginlegt öllum lin-
dýrum að karldýrið hefir ekki annað
hlutverk í lífinu, en að sjá um fróvg-
unina. Það er hreint ekki sjaldgæft
að kvendýrið sýni ungum sínum liina
mestu umhyggju, en kemur varla fyr-
ir um karldýrið. Hjá einstökum teg-
undum liðdýra kemur það fyrir að
karldýrið ber eggin með sjer þangað
til þau eru klakin út. Meðal köngur-
lóanna, sem yfirleitt hafa mjög ein-
kcnnilega giftingarsiði, hendir það
alloft að kvendýrið hefir brúðgum-
ar.n í brúðkaupsmáltiðina!
Það þarf þó ekki að fara mjög
langt til þess að finna hjónabönd,
sem haldast ár frá ári, einnig meðal
dýra, sem ekki standa á hæsta stigi.
Jafnvel meðal höggorma höfum við
dæmi þess að trygðin nær svo
langt að þeir hefna sin á þeim sem
myrðir maka þeirra. Þetta er þó
elcki vert að taka svo bókstaflega.
Höggormur hefir sjálfsagt hvorki til-
finningu eða hugsun, sem þarf til
þess að hefna maka sins. En þegar
ormahjónin eru vön að vera saman
er ekkert eðlilegra en það sem eftir
lifir leiti hins dauða maka sins, sem
venjulega er látinn liggja eftir þar
sem honuin var ráðinn bani. Eins og
kunnugt er leitar bófinn vanalega
þangað aftur, sem hann fremur ó-
dæðisverk sín og komi nú svo fyrir
að menn fari þangað sem orinurinn
var lagður að velli til að skoða han'n
einu sinni enn, hendir það vanaleg-
ast að menn verða bitnir og hefir
þetta svo verið tekið sem hefnd af
hálfu höggormsins.
Fiskarnir, hinir kaldrifjuðu íbúar
djúpanna, sýnast varla að ættu að
hafa mikil skilyrði til hlýrrar sam-
búðar, þetta á sjer þó stundum stað
með þá, enda þótt sjaldgæft sje. í
mörgum tilfellum er heldur lítið um
heimilisfriðinn. Geddan t. d. gerir
sjer litið fyrir og gerir sjer góða mál-
tíð úr maka sínum strax eftir hrúð-
kaupið. Kvendýrið er oftast mikið
stærra en karldýrið og er þetta
lienni mesti hægðarleikur. En til eru
þó sem sagt fiskar sem búa við betra
heimilisskipulag. Laxinn hjálpar
konu sinni að grafa gröf i botninn
á fossi þeim, þar sem þau lifa til-
hugalífi sínu. Eftir að hún hefir
hrygnt og hrognin eru frjóvguð,
heldur hann vörð um staðinn svo
dögum skiftir og rekur burtu hrogna-
ætur og aðra legáta, sem gætu orðið
börnum hans skaðleg.
Það er þó fyrst hjá hryggdýrum
með heitu blóði, og þá einkum lijá
fuglunum sem finna má veruleg lang-
varandi hjónabönd. Og það er ekki
aðeins i þeim tilfellum þegar hjóna-
handið helst frá ári til árs, að finna
má dæmi um órjúfanlega trygð milli
lcarl og kvendýrs, og þáttöku þeirra
í blíðu og stríðu þegar ræða er um
að sitja á eggjunum og seinna að
gæta barnahópsins eða sjá honum
fyrir fæðu. Þáttaka karldýrsins í
fóstri afkvæmanna er venjulega kom-
in undir lifnaðarháttum tegundar-
innar. Hjá skordýraætum og ránfugl-
um, þar sem ungarnir klekjast út
naktir og lijálparlausir, og þar sem
þarf mikillar umhyggju og gnægð
matar til að seðja þá með, er það
venjan að karldýrið leggur jafnt að
sjer og kvendýrið við þessi störf.
Kemur það þá stundum fyrir ef ann-
að lijóna deyr að börni-n verða að
svelta i liel af því það er öðru þeirra
um megn að fæða þá alla.
Meðal þeirra fuglategunda aftur á
móti þar sem ungarnir geta svo að
segja strax sjeð um sig sjálfir og
þurfa því ekki eins mikillar umönn-
unar, eru mjög oft dæmi um fjöl-
kvæni og það að karldýrið skeytir
ekki hið minsta um afkvæmi sin
sín, en lifir alt árið glöðu og á-
Eyggjnlausu Lífi og er ekki við eina
fjölina feldur.
Hjá nokkrum rándýrum er kven-
dýrið stærra og sterkara en karl-
dýrið. Þegar svo er, er hjónabandið
venjulega mjög gott og karldýrið
leggur sig i líma til að viða að búinu.
Eu hann hefir þann Ijóð á ráði sínu
að hann er ómögulegur til að passa
börn. Og komi það af einhverjum
orsökum fyrir að konan fellur frá,
heldur hann áfrain að bera mat til
unganna, hann er duglegur veiðimað-
ur svo það stendur ekki á því, en
hann hefir ekki svo mikið vit á starfi
sinu að honum sje það ljóst, að það
þarf að brytja ofan i börnin, og af-
■■■■■■»■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
VAN HOUTENS
konfekt í öskium
er uppáhald kvenþjóðarinnar.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
IDOSAN
er af öllum læknum álitið
framúrskarandi
blóðaukanði og styrkjandi
járnmeðal.
Fæst í öllum lyfjabúðum.
Pósthússt. 2
Reykjavík
Simar 542, 254
og
30fi(framkv.stj.)
Alíslenskt fyrirtæki.
Allsk. bruna- og sjó-vátryggingar.
Hvergi betri nje óreiöanlegri viðskifti.
Leitiö uyplýsinga hjó nœsta umboðsmanni.
leiðingin verður oft sú, að þau deyja
úr hungri mitt i matvælabirgðum,
sem þau kunna ekki að notfæra sjer.
Hjá dýrum, sem l'æða lifandi unga
er sjaldgæft að böndin sjeu mjög
föst. Að vísu er það reglan að karl-
dýrið hjálpi kvendýrinu með að-
drátt og heimilisvörn, en hjóna-
bandið helst eklci neriia eitt tímabil,
og það er þá hending ef hinir sömu
hittast aftur á næsta ári og slá sjer
þá saman aftur. Þó verður að segja
að það eru margir ágætis eiginmenn
meðal þessara svokölluðu liærri dýra
jafnvel þó að ástarhiossinn komi ekki
fram við hina sömu konu ár eftir ár.
Úlfurinn, sem orðinn er ímynd allar
ílsku og villidýrsháttar, er góður og
umhyggjusamur faðir, og hann sjer
um fjölskylduna á hinn húgulsamasta
liátt fyrst eftir að ungarnir fæðast
og konan ekki er komin á fætur.
Fyrirmyndar heimilislíf finst þó
hjá otrinum, það er ekki nóg með
það, að hjónin haldi saman ár frá
ári heldur eru börnin hjá þeim ofl
svo árum skiftir. I oturhúsunum er
ofl margbýli, þar sem margir ætt-
ingjar húa undir sama þaki, og sam-
búðin er þannig löguð að mennirnir
gætu mikið af henni lært. Nöldur
og ónot eða skammir þekkjast ekki,
og öll vinpan er unnin þannig að
hver meðlimur fjölskyldunnar gerir
livað hann getur. Skyldu vera mörg
heimili í mannheimum betri?