Fálkinn - 25.06.1932, Qupperneq 14

u
F Á L K I N N
Svona hatta er hægt aö fá kegpta á
Madeira. Og ferffamennirnir, sem
þangaff koma kaupa þá lika óspart.
En hvort þeir eru þægilefflir, effa
lwort ferffamennirnir nota þá þeg-
ar þeir koma heim i stórborgirnar,
skal látiff ósagt.
Sæljónin eru sögð skemtileg dýí,
eða svo finst að minsta kosti stúlk-
unni hjer á myndinni. Hún hefir
keypt sjer sæljón og spásserar með
það dags dagtega um garðana í Bost-
on, en þar á hún heima. Vitanlega
vekur stúlkan mikla athygli, og hver
veil nema refirnir sje einmitt skotn-
ir til þess. En einu sinni fór illa.
Stúlkan fór fram hjá tjörn á göngu
sinni. Gerðist dýrið þá órólegt og
tók loks undir sig spretl og fleygði
sjer í tjörnina. Komst múgur og
margmenni i að ná sæljóninu aftur
— og siðan varast stúlkan að ganga
þar, sem tjarnir eru nálægt.
Síam er eitt þeirra fáu landa, sem
heldur lieim ómannúðlega sið, að
láta afbrotamenn sitja í hlekkjuin sí
og æ, meðan þeir eru að afplána
hegningu sína. Síamskir afbrota-
menn ganga jafnan með hlekki milli
hægri ökla og vinstri handleggs, en
þeim er leyft að hreyfa sig meira
en ýmsum öðrum föngum og þeir
mega reykja. Einnig eru þeir mikið
notaðir til vinnu; t. d. hefir nýlega
verið reist stórl fangelsi í Siam og
að því hafa nær eingöngu unnið
fangar.
Þegar enska stórskipið „Empress
of Britain“, sem talið er fullkomn-
asta skip nútímans, fór fyrstu l'erð
sína yfir Atlantshaf hafði það með-
ferðis „verndargrip“ þann, sem sjesl
hjer á myndinni: stóra og afkára-
iega brúðu. Á myndinni sjást einnig
Georg Englaprins og lafði Louise al'
Mountbatten. Ekkert varð að skip-
inu á leiðinni, en ósagt skal látið,
hvort það hefur verið verndargripn-
um að jjakka.
± Allt með (slenskuin skipuiii! Jt
og umhverfi þess, og var i mjög góðu skapi.
Hún hlustaði eftir þessu með áhuga.
„Og búið þjer þarna aleinn?“ spurði hún.
„Svo má það heita. Að undanteknum
Spalding, Jennings, Bugg, eldamanninum
og tveimur eða þremur stúlkum. Ekki má
heldur gleyma gamla góða Guy“.
„Hver er Guv?“ spurði hún.
„Guy er best hægt að lýsa, sem Guy“,
sagði hann. „Annars er hann skrifari minn
og frændi“.
„Skrifari", sagði hún. „Hvað hefur hann
að gera“.
„Hann hirðir um leiguliða mína, og gef-
ur mjer öðru liverju góð ráð, sem jeg þó
aldrei nola. Þjer ættuð að gera mjer þá á-
nægju að koma til morgunverðar í fyrra-
málið til þess að kynnast honum“.
Bifreiðin heygði nú inn að garðshliðinu
á „Góðramannahvíld", Tony hafði skýrt
hús sitt því nafni. Bifreiðin staðnæmdist
við aðaklyrnar.
„Jeg ætla að skreppa inn, og vita hvort
Spalding er háttaður, ef hann er á fótum,
þá tékur því ekki fyrir yður að fara út úr
vagninum“.
Hann stakk lykli í hurðina og opnaði,
gekk þvert yfir forsalinn að bjöllunni, og
næstum á sama augnabliki kom Spalding.
„Þetta var ágætt“, sagði Tony. „Jeg var
hálfhræddur um að þjer væruð háttaðir. Er
Bugg kominn heim?“
„Nei, sir Antony".
„Segið mjer Spalding. Eruð þjer hrædd-
ur við konuna yðar?
„Ekki frekar en gerist og gengur meðal
eiginmanna, sir Antony“.
„Ágætt! Jeg ætlast sem sje til þess að þjer
komið með mjer og komið fram sem nokk-
urskonar sendiherra. Úti i bílnum er ung
stúlka, hún þarf að fá gistingu og einhverja
almennilega manneskju til að þjóná sjer.
Þetta er að visu ekki sem heppilegastur
tími til þess að taka á móti leigjanda, en
jeg var að voiia að ef þjer kæmuð með
mjer og skýrðuð málið, á viðeigandi hátt,
mundi hún ef til vill gera undantekningu
mín vegna“.
Andlit Spaldings var eins og það væri
höggvið í stein. „Jeg er sannfærður um að
kona mín er fús til að gera sitt ítrasta til
að þóknast húsbóndanum. Ef mjer leyfist
að segja það, þá hefur hún framúrskar-
andi gotf álit á honum“.
„Jeg er upp með mjer af því“, sagði
Tony. Farið i yfirhöfn og látum oss sjá
hvað við getum gert“.
Fám mínútum síðar sat Spalding við
hliðina á Jennings, og var bifreiðin á
hraðri ferð til Heath. Þegar þangað var
komið beygðu þeir út af aðalgötunni og
inn í bratt hliðarstræti og staðnæmdust
fyrir framan röð af litlum hvitum húsum,
með hlómgarði i kring um hvert um sig.
Spalding opnaði grindahlið og fylgdi
þeim lieim að 'einu húsinu, opnaði hann
hurðina og logaði dauft gasljós í forstof-
unni.
„Ef fyrirfólkið vill gera svo vel og hiða
hjerna, ætla jeg að fara og láta konu mína
vita“. Hann opnaði dyr til hægri og visaði
þeim inn í litla stofu, með einföldum hús-
búnaði, en mjög vistlega. í fyrsta lagi var
all hreint og fágað, og svo varð loftið enn
hreinna og ilmsætara vegna nokkurra hya-
cinta er stóðu á borði út við gluggann.
„Hvernig fellur Isabellu þetta?“ spurði
Tony, og kveikti sjer í vindlingi.
„Þetta er ljómandi“, sagði hún. „Jeg'
mundi telja mig hamingjusama ef jeg fengi
að búa hjerna. Alt er hjer svo frjálst og
vinalegt eftir....“ hún þagnaði — „eftir
fyrri vistarveru mína“, bætti hún við.
„Jeg vona að alt annað sje i samræmi
við þetta“, sagði hann. „Ef dæma skal eftir
smekk Spaldings á vínum og vindlum gel
jeg ekki gerl mjer í hugarlund að hann láli
sjer nægja með nokkuð sem ekki er fyrsta
flokks.
„Hvenær ætlið þjer svo að koma til morg-
unverðar á morgun. Má jeg' senda bílinn
eftir yður kl. 11, eða er það of snemmt“.
Hún hristi brosandi höfuðið. „Jeg held
næstum því að jeg geti komið svo snemma
á fætur, einkum vegna þess að jeg er vön
að fara á fætur klukkan átta“.
„Já, en jeg get gjarnan verið tilbúinn
fyr“, sagði Tony og sýndi mikla sjálfsaf-
neitun.
„Ó, þakka yður fyrir, en jeg verð senni-
lega fegin að sofa frameftir í fyrramálið“.
Ilún hló glaðlega. „Annars get jeg víst vel
gengið þennan spöl, það ei- ekki svo langl
hvort sem er“.
„Eins og þjer óskið“, sagði hann. „Jeg
sendi bifreiðina liingað, livað sem þjer af-
ráðið. Jennings hefur svo gott af morgun-
loftinu“.
Fótatak heyrðist í stiganum og Spalding
kom inn. „Kona mín segist vilja gera sitl
itrasta til þess að ungfrúnni geti liðið sem
best. Hún kemur niður, þegar við erum
farnir. „Vegna þess hvað við erum seint á
á ferð, er hún dálítið — hm — fáklædd“.
„Við munum hverfa hjeðan nógu
snemma“, lofaði Tonv liátíðlega, og Spald-
ing gekk út.
„Góða nótt Isabella“, sagði Tony, „og lát-
ið yður ekki dreyma að tveir dökkleitir
slánar sjeu að elta yður“.
Hún rjetti honum mjóu fallegu hendina,
sem hann kysti með lotningu.
„Góða nótt“ svaraði hún. „Og jeg þakka
yður innilega“. Hún þagnaði. „Þetta er eins
og í æfintýri, bætti hún við. „Nákvæmlega“,
sagði Tony með sannfæringarkrafti.
V.
Klukkan á arinhillunni sló ellefu. Guy
Oliver þerraði pennann vandlega, og lagði