Fálkinn - 09.07.1932, Blaðsíða 12

12
F A L K I N N
S - I - L - V - 0
silfurfægilögur til
að fægja silfur,
plet, nickel o.s.frv.
S I L V O
gerir alt ákaflega
blæfallegt og fljót-
legur að fægja
með.
Fæst í öllum verslunum.
— VIKURITIÐ —
Útkoinið:
I. Sabantini: Hefnd , . . 3.80
II. Bridges: Rauða húsið . 3.00
III. — Strokumaðurinn 4.00
IV. Horler: Dr. Vívant . . 3.00
V. C. Hamilton: Hneyksli . 4.00
í prentun:
Ph. Oppenheim: Leyniskjölin.
Zane Qrey: Ljóssporið.
Biðjið bóksala þann, sem þjer
skiftið við, um bækurnar.
Kviðslit
Monopol kviðslitsbindi,
amerísk teg., með sjálf-
virkum loftpúða og gúmí-
belti. Notað dag og nótt
án óþæginda! Sendið
mál með pöntun. Einfalt
14 kr., tvöfalt 22 kr.
Frederiksberg kem. Laboratorium I
Box 510. Köbenhavn N.
0 Þjer slandið yður altaf við að |
y biðja um „Sirius“ súkkulaði j
n og kakóduft
n 2 Gætið vörumerkisins. ;
♦0*C3*«=»*OGP»Ca«*OK=5 0C3K3aH=>*
Rvenfólkíð oo nðtlðin.
Stjórnarfarslegu jafnrjetti
kvenna og karla fylgir það, að
konan verður að taka sjer það
sjónarmið, að hún sje í engu
háð karlmönnunum og að henn-
arvinna sje ekki niiður virt eða
talin lággengari en karla. Svo
lengi sem sá hugsunarháttur
lielst, að kvenfólkið eigi að
vinna sömn störf fyrir minna
kaup en karlmenn gera, þá er
jafnrjettið ekki • til nema á
pappírnum; meðan flokkarnír
eru tveir, livað almennar kröf-
ur til kaupgjalds snertir, þá
getur jafnrjettið ekki verið
raunverulegt.
Við sum störf, t. d. á skrifstof-
um, vinna konur og karlar
saina verkið jöfnum höndum
og konurnar eru máske engu
lakari en karlmenninir til starfs
ins og oft betri. En satnt er
kaupgjaldið lægra hjá kven-
fólkinu. Þetta gamla ranglæti er
orðið svo rótgróið, að menn
reka ekki augun í það, jafnvel
ekki karlmennirnir, sem ef til
vill sitja á hakanum, þegar sótt
er um stöðuna, og hún fengin
stúlku, vegna þess að stúlkan
fæst fyrir lægra kaup, en til-
tækilegt þykir að bjóða karl-
manninum. Frá sjónarmiði
verkalýðshreifingarinnar mætti
kalla þetta óliolla samkepni. En
frá sjónarmiði kvenfólksins er
það litilsvirðing við kvenþjóð-
ina.
Kvenfólkið hefir \*erið kúg-
að öldum saman og starl' þess
verið metið að litlu eða engu.
Uúsmóðir sem vinnur baki
brot'nu á heimilinu og er því að
miklu meira gagni en heimilis-
l'aðirinn, fær enga viðurkenn-
ingu verka sinna; jafnvel þó
bóndinn sje ónytjungur er hann
samt „talinn fyrir“. Hann er fjár-
ráðamaður heimilisins, þó að
hann jafnvel kunni alis ekki að
fara með peninga, en konumrar
starf þykir sjálfsagt og er aldrei
metið lil neins. í þessu tilfelli
hefir hvað berast komið i ljós
liið mikla misrjetti, sem er milli
kvenna og karla. Húsbóndinn
skamtar konunni peninga lil
fæðis og klæðis, og þegar pen-
ingarnir eru af skornum skamti,
fellur það í hennar híut að láta
þá nægjá og drýgja þá með
þeirri sparsemi, sem neyðin
kendi henni. Um laun hennar
er aldrei lalað — þau eru ekki
lil hjá öllum fjöldanum. Um
fritíma hennar er ekki talað;
vinnutími húsfreyjunnar, sem
hefir litiu lir að spila, er engin
átta stunda vimiudagur, held-
ur óslilið strit frá morgni lil
kvölds, strit sem byrjar áður en
húsbóndinn vaknar og endar
eftir að ha'nn er sofnaður. Útlit
margra húsmæðra ber þessa
strils vott og svo hafa þær ef til
vill alið fjölda barna i þokka-
bót.
Húsmóðurstarfið verður með
þessu móti þrældómur, sem ekki
er samboðinn siðuðum þjóðum.
Aðrar þjóðir hafa sannfærst
um þetta og eru farnar að gera
ráðstafanir lil þess að breyta
þvi, en hjer hefir það opinbera
ekkert aðhafst ennþá. Hjer mun
I. d. engin fyrirmæli vera til
um, að takmarka strit barns-
hafandi kvenna eða um eftirlit
með ofþrælkun húsmæðra á
heimilunum. Hjer eru hinsveg-
ar til lagafyrirmæli um dýra-
verndun, sem gera það saknæmt
að þrælka hross, en konan er
ennþá svo miklu rjettlægri en
hrossið, að hún hefir ekki laga-
vernd.
Kvenrjettindafjelögin hafa
vakið ýmsa til umhugsunar um
þetta alvörumál, en það er svo
mikilvægt, að mjer finst að ekki
veiti af samvinnu bæði kvenna
og karla um það að koma því
i sæmilegt horf. Og ekki aðeins
þrælkuninni heldur einnig svo
ótal mörgu, sem skipar kven-
fólkinu skör lægra en karl-
mönnunum. Hjer er um að ræða
hæði mannúðarmál og jaínrjetl-
ismál. Meðan ])að er óleiðrjett
situr ljótur hlettur á þjóðinni,
en eins og íslendingar voru
meðal þeirra fyrstu er lögskip-
uðu konum stjórnarfarslegt rjell
læti, væri þeim vel Irúandi til,
að verða forgögumenn í því, að
lögskipa þeim raimverulegl
jafnrjetti. Og það mundi, ef tæk-
ist verða fátækri og fámennri
þjóð tii sóma, er mundi lypla
þjóðinni í augum anhara.
Kona.
LAFÐI ASTOR ER GAMANSÖAI.
Lafði Astor, sem nú er elst í sessi,
meðal kvenna á þingi Breta og hef-
ir getið sjer almenningsorð fyrir
einurð og hispursleysi, hjelt nýlega
ræðu, sem hefir orðið til þess að
auka ó vinsældir hennar og staðfesta
það, að hún sje laus við tepruskap.
Hún var að tala um vinnutima ung-
iinga í verksmiðjum, og vildi láta
stytta hann. Byrjaði hún með því
að segja, að sjálf væri hún margra
barna móðir og gat þess um mann
sinn, Astor lávarð, að hann hefði
beitt sjer fyrir styttingu viqnutima
unglinga og að þingið hefði gefið á-
kveðin loforð um, að stytta hann.
„Astor barðist jafn ósleitilega fyrir
þessu, eins og hann barðist fyrir því
Fyrir eina
40 aura á viku
fietur þú ueitt bier oo heim-
iii bínu bestu ánægju tvo
daga vikunnar, iaugardag og
sunnudag. Ekkert blað er
skemtilegra og fróðlegra en
að vinna Derby-hlaupið“, sagði hún.
Kvað þá við hlótur um allan þing-
salinn og al' einum þingbekknum
heyrðisl spurt: „Barðist hann eins á-
kaflega fyrir því að ná í yður?“
„Jó, mjög ákaflega“ svaraði hún
og ljet sjer hvergi bregða en hjelt á-
fram ræðu sinni. Var nú kyrt um
sinn, þangað til lafði Astor fór að
minnast á þingmanninn „Fisher
heitinn", sem hafði borið fram laga-
l'rumvarp um málið 1918. Heyrðist
þá hrópað úr ýmsum óttum, að
Fisher þessi væri enn á lifi. Þá
bandaði lafði Astor út höndunum
og ijest vera gröm: „Þegar maður
yfirgefur neðri málstofuna, er hann
dauður fyrir mjer!“
„En hvað er þá um Astor lávarð?“
spurði önnur þingkona. „Farinn er
hann úr neðri mólstofunni“.
„Hann er líka dauður — að mestu
leyti“, svaraði lafði Astor.
I'essi Ijósmyiul fjekk nýlega fyrstu
verðlaun i Ijósmyndasamkeppni í
Þýskalandi. Myndarefnið er skemti-
leyt.
Um daginn dó ríkur karl í Chica-
go, Pai-kers að nafni. Hann ljet eftir
sig 25 mijónir dollara. Þegar erfða-
skráin var opnuð kom í ljós að hann
hafði ánafnað öllum, sem heita eitt-
hvað upp á „P“ og búa í sömu götu
og hann allan auðinn til skifta. Erf-
ingjarnir eru nú farnir í mál, segja
að karlinn hafi verið vitlaus er hann
gerði erfðaskrána.
----x-----