Fálkinn - 09.07.1932, Side 13

F Á L K 1 N N
13
Lausn á krossgátu 83.
Lóðrjett. Ráðning.
2 tún. 3 æt. 4 svala. 5 ernir. 6 B.
P. 7 rak. .8 Loki. 10 agn. 11 tófa.
13 fálátur. l(j lellileg. 18 ákal'i. 19
rifur. 22 slý. 24 súð. 27 skær 28 al-
gá'ð. 29 kames. 30 Anna. 33 jól. 30
ösp. 38 ótt. 40 má. 41 sá.
Lárjett. Ráðning.
1 útæs. 5 Ebro. 9 útvarpn. 12 ofn.
14 agn. 15 kló. 17 ká. 18 álnir. 20
af. 21 linur. 23 Alúnt. 25 vés. 20
27 stýfa. 29 kuðlo. 31 ku. 32 iljar.
34 en. 35 Ærö. 37 góm. 38 ógn. 39
smálest. 42 spáð. 43 sáta.
Krossgáta nr. 84.
Lárjett. Skýring.
1 jarðyrkjutæki. 0 ár nafn. 11 dögg.
12 regla. 13 látbrag'ð. 14 refsitæki.
15 viðra. 16 forsetning. 17 setja i
hrúgu. 20 spil. 21 rönd. 23. kyr'ð.
24 verða glaðlegri. 25 hvimleitt dýr.
27 um fardagana. 29 vindur. 31 tala.
34 skaut. 36 upphrópun. 38 áfjáð.
40 um skör fram. 41 kergja. 42 tónn.
43 eftir þörfum. 45 mynni, 46 óá-
nægja. 47 bykkja. 49 tala mikið. 51
fa'ð'mlög. 52 syndafyrirgefning.
Lóðrjett. Skýring.
1 veiðitæki. 2 övist. 3 fljótræði.
4 skammstöfun. 5 likamshlutar. 6
injöll. 7 samtenging. 8 lítil. 9 tunnu-
bjófnaður. 10 liggja á hálsi. 12 fugl.
18 refsitæki. 19 glata'ð. 22 er sagt.
24 beiðni uni skýringu. 26 vinna
við að fiska. 28 aðfinslur. 30 hús-
dýr. 32 drap. 33 fljót i Evrópu. 34
horn. 35 ekki farandi. 37 kvikmynda-
leikkona. 39 stjórnarbyltingarmaður.
41 fiskur. 44 lit. 45 titt. 46 andi. 48
einkennistala. 50 forsetning.
Drotningin
i Livadiu.
svo jeg lagði til þeirra tveim höggum og
fengu þeir nóg af því til að byrja með. En
svo konni tveir lögregluþjónar. Anriar tók
mig, en liinn tók langa svarta dólginn“.
„En liinn? þessi rangeygði ?“ spurði Isa-
hella fljótt.
„Jeg veit ekki með vissu hvað varð af
honum, ungfrú. Jeg hafði ekki tíma til að
athuga það. En jeg held að lögregluþjónn-
inn hal i ckki náð i liann. En nú vorum við.
dregnir á stöðina, og yfirlögregluþjónninn
leit á mig þegjandi, og þekti mig vist, en
Ijet sem ekkert væri. Hann spurði mig lvvað
jeg hjeti. Herbert Johnson frá Kensington
sagði jeg. „Og þjer“, sagði hann við þann
svarta.
„Nafn mitt er Smilh“ sagði liann, en jeg
sá að hann sagði ekki satt. „Og þetta er
aðeins misskilingur“, sagði hann og var
drembilcgur á svipinn.
„Ilafð þjer noklcnð að atlniga við þetta
Ilerbert Jolmson?" sagði hann við mig. „Jeg
er alvcg á sama máli og þessi lierra. betla
var aðeins misskilningur, ekkert aiínað".
„Ágætt“ sagði liann. „En-þið verðið að
gista hjer i nótt“ og svo urðum við að fara
i klefa. Scinna koin yfirlögregluþjónninn
inn til mín. Ilann liafði þekt mig eins og
jcg bjpst við. Ilann fór með mig irin i varð-
stofuna, og gaf mjer kaffi. Sátum við þar
og löluðum um hnefaleik alla nóttina.
Morguninn eftir var farið með okkur til lög-
reglustjórans, spurði liann okkur hvort við
hefðum nokkra kæru fram að flytja, og er
svo var ekki, sagði hann okkur að við mætt-
um fara“.
Bugg þagnaði og þurkaði sjer um ennið
með vasaklútnum. „Og þar með er sagan
húin“, bætti liann við. Við koniuin okkur
sem skjótast hurt frá fangelsinu, og jeg
náði mjer í bifreið og ók beim. Jeg vona að
jeg hafi ekki aðhafst neina heimsku?“ sagði
hanu hikandi. „Þjer gexáð æfinlega hið
rjetta“, sagði 'I'ony. Ilann hallaði sjer aft-
urábak i stólnum, starði þungt hugsandi á
ávaxtakrúsina á borðinu.
„Bugg“, sagði hann liægt. „Hafið þjer
nokkuð sjcrstakt að vinna næstu daga?“
„Ekki það jeg veit herra“, sagði Bugg
sakleysislega.
„Tony kinkaði kolli. „Gott“, sag'ði hann,
og varð aftur hugsandi og starði á borðið.
„Svo var það vinningurinn herra“, Bugg
dirfðist að minna hann á loforðið. „Herra
Donaldson sagði að veðmálin ættu að horg-
ast klukkan háll' tólf“.
Aftur kinkaði Tony kolli. „Það er gotl
Bugg“, sagði hann. „Jeg skal sjálfur fara
til klúbbsins og sækja það. Betur að da
Freitas kæmi þangað sjálfur. Mjer væri á-
nægja að sjá liann skrifa nndir ávísunina.
Hann leit brosandi á Isabellu, en sá sjer
iil mikillar undrunar að hún var orðin ná-
föl.
VI.
Tony varð svo undrandi að hann gat í
fvrstu engu orði komið upp. Síðan sneri
hann sjer að Bugg.
„Farið nú og fái'ð vður eitthvað að
borða“, sagði hann; „en jeg þarf að tala
við yður, áður en jeg fer út“.
Bugg bar fingurinn upp að cnninu og
svo fór liann út. Þegar hann var kominn úr
augsýn, sneri Tony máli sínu til Isahellu.
„Er nokkuð að yður?“ sagði liann með
hluttekningu. Ilún hristi höfuðið og ger'ði
árangurslausa tilraun til þess aö hrosa.
„Nei“, sagði lnin. „Mjcr var'ð hálfilt snöggv-
ast. Það er ekki neitt". Hún þagnaði og heil
á vörina. „Jeg ætla ekki að vera vður til
trafala lengur“, sagði hún og reyndi að sýn-
ast róleg.
„Jeg held að bcst væri að jeg að jeg
yfirleilt að jeg rcyndi að fá mjer ann-
an samastað".
Tony bandaði licndinni frávísandi. Um
slíkt getur alls ekki verið að ræða“, sagði
hann alvarlega. „Þjer eruð nú leigjandi
niinn og gelið ekki sagt upp nema með viku
lyrirvara". Alt í cinu breylti hann málrómi,
og hjelt áfram. „Þjer megið ekki vera svona
eigingjörn lsabellaa. Þjer komið alt í einu
frá Long Acre inn i æfifcril minn, og eruð
umvafin rómantik og leyndardómum, og
svo ætlið jijer blátt áfram að bverfa á.brott
daginn eftir. Það eru prettir. Mjer færi líkt
og manni, sem væri rekinn út úr leikhúsinu
eftir fyrsta þátt.“
„Þjer skiljið ekki“, hvíslaði Isahella.
„Jeg veit að jeg skil ekki“, sagði Tony á-
nægjulega. „Það þvkir mjer einmitt mest
varið í“. Hann þagnaði.
„Látum okkur gcra tilraun í eina viku“,
stakk han'n upp á. — „Ef illa fer, þá er yð-
ur ætið greiður vegur að hverl'a brott. En
sjáið lil! Bæði jeg og Guy venjumst vel.
Þjer megið ekki leggja dóm á okkur eftir
svona stutta viðkynningu, og það snemma
morguns. Við verðum skemtilegri eftir því
sém líður á daginn".
Isabella gat ekki stilt sig um að blæja.
„Mig vantar i raun og veru ekki viljann til
að vera kyr“, sagði bún. „Mjer — mjer fell-
ur ágællega við ykkur báða“. llún þagnaði
og leit órólega í kringum sig, eins og hún
va'ri að leita að ástæðu. „Það er hinsvegar
önnur ástæða. Það er ekki gott.að segja
hvað fyrir getur komið, þó er alls ekki
ólíklegt að þjer kæmust i vandræði mín
vegna. Jcg get ekki skýrt fyrir yður á hvern
hátt, en þjer gætuð jafnvel komist i lífs-
hæltu . . . .“
„Því hetra“, sagði Tony. „Jeg hlátt áfram
elska hæltur, og Guy er ekkert eins kært
og erfiðleikar. Ilann eltir j)á uppi hvar sem
hann getur“.
lsabella hreyfði sig vandræðalega. „Ö“,
sag'ði hún. „Jeg get ekki jirætt við yður.
Þjer eruð svo þrár. En nú er jeg búin að
aðvara vður. Er ekki svo?“
Tony kinkaði kolli. „Þjer megið gjarnan
nefna það því nafni, en í eyrum mínum rr
jiað fremur fyrirheit. Ef yður væri kunn-
ugl hve leiðinlegt er lijer í Hampstead,
numduð þjer viðurkenna hve eðlilegt það
er að mig langi í dálítinn skemtilegan æs-
ing?“
„Mjer mnndi ekki leiðast í IIampstead“,
sagði Isabella luigsandi. „Mjer linst svo að-
dáanlega friðsamlegt lijerna, og jeg vildi
óska mjer jiess að mega búa hjer til æfi-
loka, án jiess að jnirfa að taka tillit til
neinna annara og geta lifað alveg eftir minu
eigin höfði“.
„En ]>að er einmitt j>að, sem jeg var að
stinga upp á við yður“, tók Tony fram í.
Isabella brosti og virtist komast í gott
skap aftur. „Þá þyrfti jeg íyrst að fá mjer
(Íálítið af fallegum fötum“, sagði hún. „En
varla mundi jeg geta lifað bjer alla æfi af
]>ví, sem jeg het' í litln töskunni“.
„Það virðist fremur ótrúlegt“, sagði Tony.
„En að líkindum væri lia>gt að lagfæra þa'ð.
Jeg ællaði einmitt að stinga upp á þvi að