Fálkinn - 07.10.1933, Blaðsíða 12

12
F Á L K I N N
gekk hann, að þaS væri drotning-
in, sem hefði gefið honum ráðið.
Nú varð konungurinn fokvondur
og ók í spretti heim til sín.
— Þú hefir rofið samninginn
okkar, sagði hann undir eins og
hann hitti drotninguna. Þú hefir
slett þjer fram í minn verkahring.
Nú verður þú að fara heim til þín.
Hún svaraði auðmjúklega og sagði
að hann liefði rjett að mæla. Nú
skyldi hún taka saman dótið sitt
í skyndi. Svo bað hún konunginn
að drekka með sjer glas af vini að
skilnaði og þeirri bón gat konung-
urinn ekki neitað. En hann tók
ekki eftir því, að hún helti nokkr-
um dropum af einhverju í glasið
hans, úr ofurlitlu glasi. Og hann
hafði ekki fyr rent víninu niður
en hann sofnaði eins og steinn.
Svo lagði drolningin konunginn
steinsofandi ofan í stóra körfu og
bjó vandlega um hann. Svo kallaði
hún á tvo þjóna og ljet þá bera
körfuna niður i vagninn. Svo steig
hún npp í vagninn og ók heim í
kofa kolagerðarmannsins. Var karf-
an svo borinn inn í herbergið henn-
ar en vagninn ók heim í konungs-
höllina aftur. Svo tók hún konung-
inn sofandi upp úr körfunni og
lagði hann í rúmið sitt. Að því
loknu fór hún úr drotningarskrúö-
anum og i ''ömlu fötin sín og sett-
ist við rokkinn sinn og fór að
spinna, eins og í gamla daga.
Það liðu margir klukkutímar
þangað til konungurinn vaknaði.
Þegar hann opnaði augun og heyrði
suðið í rokkhjólinu, varð liann al-
veg ringlaður. — Hvar er jeg?
spurði hann.
—- Þú ert hjá injer, svaraði droln-
ingin.
— Hvernig i ósköpunum hefi
jeg komist hingað?
—• Jeg tók þig með mjer. Þvi að
þú ert það dýrmætasta sem jeg
á i eigu minni^ og þú lofaðir mjer
Jiví, að jeg mætti hafa Jiað með
mjer þegar jeg færi heim.
— það er ekki um að villast, að
])ú ert kænni en jeg, sagði konung-
urinn. — Ef þú vilt koma með mjer
heim aftur þá skal jeg aldrei dæma
í nokkru máli án þess að spyrja
þig ráða áður.
Og Jiað gerði hann.
Tóta frænka.
EYJAN. — Framhald af bls. 7.
mega til að eta ávextina, sem
hún hafði ætlað honum og liggja
á fletinu, sem hún liafði búið
upp handa honum með svo mik-
illi umliyggju, svo að hún yrði
ekki fyrir vonbrigðum i siðasta
sinn.
Meðan þessu fór fram var sól-
in að hniga í sæ og komumenn-
irnir voru allir lcomnir í fjör-
u na, albúnir til að róa út i skip-
ið. Þar vantaði engan nema
Dom Luiz og þeir kölluðu og
kölluðu. En hann kom ekki,
svo þeir fóru í ýmsar áttir til
að leita, alla leið upp að skóg-
inu og hjeldu áfram að kalla.
Tveir sjómennirnir fóru rjett
Jijá honum kallandi, en liann
faldi sig bak við runna og lijart-
að harðist í brjósti lians af
liræðslu við að þeir myndu
finna sig. Svo þögnuðu köllin og
myrkrið skall á. Áraglamm
heyrðist og skipsmennirnir
liörmuðu sáran að hafa mist
skipbrotsmanninn. Þegar alt var
orðið hljótt læddisl Dom Luiz
úr runnanum og hjelt heim í
kofann. Villistúlkan sat þar þol-
inmóð i sömu stellingunum.
Dom Luiz át ávextina og lagð-
ist til hvíldar i fletinu með liana
við lilið sjer.
Þegar dagur rann lá Dom
Luiz enn andvaka og starði út
um dyrnar en þar gat hann
sjeð milli skógarhríslanna út á
liafið sein litaðist af morgun-
roðanum — og liann sá skipið
fagra sigla burt. Við liliðina á
lionum lá villistúlkan sofandi,
en nú var hún ekki eins aðlað-
andi og fyrrum. Hún var ljót
og ferleg ásýndum. Tár eftir
tár fjell niður á barm hennar
en Doin Luiz hafði fyrir munni
sjer, hvíslandi, svo að hún gæti
ekki heyrt það, yndisleg orð og
fögur kvæði sem lýsti sorg þrár-
innar og árangurslausri eilífri
löngun.
Skipið livarf út við sjóndeild-
arliringihn og Dom Luiz dvaldi
á eyjunni alla sína æfi, en upp
frá þeim degi mælti hann aldrei
orð, öll þau ár, sem liann lifði
eftir þetta.
JEG ER ALVEG
HISSA
Stærsta hænsnabú í Noregi er i
Skalleberg, skamt frá Larvik. Mað-
urinn sem á það heitir Gunvald
Lund og byrjaði hann tilraunir
með hænsnarækt 1920 í smáum
stíl. Brátt færðist hann í aukana
og keypti útungunarvjel, sem lók
3500 egg í einu, frá Þýskaiandi og
þótti flestum í ofmikið ráðist. En
hæsnarækt hans liefir tekist þannig,
að í vetur Ijel hann smiða handa
sjer útungunarvjel, sem tekur 17.000
egg saintímis. Svarar þessi tala til
heillar smálestar af eggjum! Er
ekki meiri vinna við að gæta Jiess-
arar einu vjelar en hinna smærri
og eigi þarf nema eitt einasta hand-
arvik til þess að snúa öllum eggj-
unum. Er Gunvald Lund orðinn
mesti kjúkjingaframleiðandi Noregs
því að vitanlega er mest af allri
[>essari viðkomu selt til slátrunar á
fyrsla ári. Síðan hanri fjekk stóru
útungunarvjelina, eftir nýár í vet-
ur, hefir hann látið hana unga út
fimm sinnum og hefir fengið alls
yfir 70.000 unga, sein náð hafa að
þroskast. Einu hænsnin sem Gun-
vald Lund elur, eru „livítir ítalar“,
sama legundin, sem hefir reynst
best hjer á tandi. Og liann segir, að
þar sem nóg sje af skeljasandi og
ódýrum fiskúrgangi, sje enginn
vandi að framleiða egg miklu ó-
dýrar en t. d. Danir gera.
Nefnd sem Bandaríkjastjórn hefir
sett lil að afstýra þeim glæp, sem
mikið kveður að þar, að ræna börn-
um eða ríkum og áhrifmiklum
mönnum og heimta lausnargjald
fyrir þá, liefir nú skilað áliti. Legg-
ur hún til, að göniul pyntunar-
hegning sje upptekin gagnvart þess-
um glæpamönnum, sem sje sú, að
kaghýða J)á með nifaldri hnúta-
svipu í viðurvisl almennings og
setja þá svo niður í fangavíti, sem
sniðið sje eftir Djöflanýlendunni
frönsku. Ennfremur leggur nefndin
til, að komið verði á eftirliti rneð
sötu ákveðinnar tegundar skotvopna
er bófarnir nota mest, og svo að
lokum kemur tillaga um, að lög-
reglan i Bandaríkjunum verði skipu-
lögð á ný, samkvæmt reynslu ensku
leynilösreglun.-ar, Scotland Yard.
Skólatöskur
Stilabækur
Skrifbækur
Blýantar
Strokleður
Pennastokkar
Litir, Pennaveski
Teiknipappír og blokkir
CONKLIN
og blýantar,
þar á meðal skólapennarnir góðu,
Ottawa og All-American.
Verðið lækkað að mun.
Ennfremur: Fjölbreytt úrval af ódýrum lindar-
pennum og blýöntum
skrúfuðum.
RITFANGADEILD