Fálkinn - 04.11.1933, Síða 12

F Á L K I N N
Ást Pygnalions, frh. af bls. 7.
tíina. En íui var vcrið að byrja
aftur.
Milton gat ckki að því gert,
að honuin þótti ganian að þcssi
þóttafulla Amerikustúlka skyldi
hafa verið göhhuð svona illi-
lcga. ()g nú datt honum ágœtt
ráð í lnig til þess að fá hefnd.
„Við skuluin sleppa öllum
formsatriðum“, sagði hann, „jeg
skal lol'a að þegja ef þjer seg-
ið mjer livc margar myndir þið
hafið gcrt af þessari tegun'a og
eigið fyrirliggjandi“.
Grikkinn glotti fúlmannlega
„Atta alls“, svaraði liann.
„Það cr gott. Jeg skal horga
ykkur tíu pund fyrir stykkið,
en þá vcrðið þið að afhenda
mjer þær í góðum nmbúðum
imdir cins“.
Grikkinn hugsaði sig um en
svo gekk hann að þessu og
nokkrum dögum síðar var hann
á Ieið til Ameríku mcð farþega-
skipi. í lestinni voru stytturn-
ar átta, liver i sinum kassa.
Þegar til New York kom
tókst honum að koma kössun-
um í land svo litið bar á og
sama dag leigði hann sjer flutn-
ingabifreið og ók út að sumar-
höll ungfrú Kingston. Þar var
stór veisla, til þess að fagna því,
hve heppin stúlkan hefði verið
í Grikklandsleiðangrinum. Mil-
ton og inennirnir sem hann
hafði fengið til að lijálpa sjer
læddust inn í garðinn. Þeir
fundu safnhöllina, sem var bygð
sem eftirmynd Parthenons á
Akropolis í Aþenu. Og þar i
fordyrinu stóð gríska kvénmynd
in.
Cr aðalbygingunni heyrðist
glaumur og gleði. Fólkið sat
enn yfir borðum. Engum datt i
hug, að gestir væru i safnhús-
inu.
Milton Ijel setja upp allar.
átta myndirnar, svo borgaði
hann mönnunum og þeir óku
aftur til borgarinnar.
Hann fór úr yfirfrakkanum.
Hann var i smoking svo að
hann gat liorfið inn í gestahóp-
inn án þess að nokkuð bæri á.
Og ekki leið á löngu ]iangað til
gestirnir komu.
Ungfrú Daphne var í ágætis-
skaþi. „Nú keinur augnablikið
mikla, því nú ætla jeg að sýna
ykkur einstakt forngriskt lista-
verk“, sagði hún, „höggmynd
sem ekki á sinn líka um viða
veröld“. Hún kveikti Ijósin. En
í sama bili rak hún upp hvelt
óp.
Og Milton kom fram. „Jeg
varð þess var, að þeir gera
myndirnar í stóru upplagi“,
sagði hann brosandi, „og í þakk-
lætisskyni fyrir gestrisni yðar
í Miðjarðarhafinu langaði mig
til að gefa yður hin eintökin
líka“. Og svo sagði hann henni
upp alla sögu.
Gestirnir skemtu sjer ágæt-
lega við söguna, en Dapline beit
á vörina. Hún var nógu hygg-
in lil að láta sem ekkert væri.
„Jeg þakka yður innilega fyrir“,
sagði hún, en augu hennar sögðu
atl annað.
Milton hló góðlátlega. „Mjer
fanst þjer eiga þetta skilið“,
sagði hann lágt.
„Jeg hata yður“, svaraði hún,
þannig að hann einn hevrði það.
„Jeg hata yður meira en jeg
hefi hatað nokkurn mann ann-
an“.
Hann ypti öxliun. En honum
datt ekki í hug að fara. Og lnin
eyddi ekki fleiri orðum að hon-
um. En þegar liinir gestirnir
voru fárnir hað hún liann að
verða eftir.
„Þjer liefðuð gjarnan geta
hlift mjer við þessu“, sagði hún
reið‘.
„Ef lil vill“, svaraði liann.
„En það var freistandi".
„Jeg liata vður“, sagði h.ún
aftur og sneri svo við honurn
hakinu".
En Milton gat ckki á sjer
setið að brosa. Því að augnaráð
hennar var ekki ástríðulaust
nje kalt eins og þegar þau liitt-
ust í fyrsta sinn. Hann var
ekki blindur í'yrir liinni. ein-
stæðu Qg klassisku fegurð henn-
ar. Þessvegna heiinsótti liann
liana eftir nokkra daga. Og það
leið ekkí á löngu þaiigað til
hann, eins og svo margir menn
framan úr forneskju, varð þess
vísari, að kona sem segist hata,
kann líka að clska.
„Elskan min“, sagði hann við
liana, þegar hún fjekk fyrsta
kossinn, „það var þá meira til
en jeg hjelt í þjóðsögunni um
fallegu höggmyndina sem var
svo köld, en átti saml lifandi
konuhjarta í brjósti sjer“.
„Já, þegar rjetti maðurinn
kom“, sagði hún og kvsti hann
beint á munninn.
Setjið þið saman.
Lausn gátunnar. . nr. 13 i 28 tbl.
var: Pjetur Hiaáldórsson og Guð-
rnn Lárusdóttir.
Að undangengnu hlutkesti, hlutu
þessir verðlaun:
1. verðlaun kr. 5.00: Guðmundur
Júlíusson,, Sjúkrahúsinu á ísa-
firði.
2. vcrðlaun kr. 3.00: Ása Gísladótt-
ir, Neðra Hálsi í Kjós.
3. verðlaun kr. 2.00: Kr. ísfjörð,
ísafirði.
Lausn gátunnar nr. 14 i 30 tbl.
var: Jón Þorláksson og Magnús
Jónsson.
Að undangengnu hlutkesti, hiútu
liessir verðlaun:
1. verðlaun kr. 5.00: Jóna Einars-
dóttir, Kirkjuveg 26, Kéflavík.
2 verðlaun kr. 3.00: Einar Ölver,
Lokastíg 23, Reykjavík.
3. verðlaun kr. 2.00: Guðjón H.
Guðnason, verslm., Hvamms-
tanga.
Lausn gátunnar nr. 15 í 33. tbl.
var: Jónas Jónsson og Einar Árna-
son.
Að undangengnu hlutkesti, hlutu
þessir verðlaun:
1. verðlaun kr. 5.00: Guðrún Guð-
STÆRSTA 1ÍRÍ3. EVRÓPV
Hjer að ofan eru nokkrar mynd-
ir af brúnni yfir Litlabelti. Efst
sjást .brúarbogarnir á landi, Jót-
landsmegin, en i miðju brúar-
stöplarnir, sjeðir frá Fjóni, en
mundsdóttir, Óðinsg. 18, Rvík.
2. verðlaun kr. 3.00: Jóna Jóns-
dóttir, Grindavík.
3. verðlaun kr. 2.00: Hallur Halls-
son, Bergstr. 73, Rvík.
Lausn gátunnar nr. I(i i 35. tbl.
var: Trgggvi Þórhallsson og Svein-
hjörn Högnason.
Að undangengnu hlulkesti, hlutu
þessir verðlaun:
1. verðlaun kr. 5.00: Dóra Þórðar-
dóttir, Hvalsnesi, Sandgerði.
2. verðlaun kr. 3.00: Ása Gísladótt-
ir Hverfisgötu 96, Rvík.
3. vcrðlaun kr. 2.00: Magnús Páls-
son, Frakkastíg 17, Rvík.
Lausn gátunnar nr. 17 í 37. Ibl.
var: Sveinn Ólafsson og Ingvar
Pálmason.
Að undangengnu hlutkesti, hlulu
þessir verðlaun:
1. verðlaun kr. 5.00: Kr. Þorkels-
son, Álfsnesi.
2. verðlaun kr. 3.00: Höskuldur
Egilsson, Böðvarsnesi, Fnjóska-
dal, S.-Þing.
3. verðlaun kr. 2,00: Jóbann Ólafs-
son, Túnbergi, Eyrarbakka.
Einar, Guðrún, Hallur, Ása og
Magnús vilji verðlaunanna á af-
greiðsluna i Bankastræti 3. Guð-
niundur Júl. og Kr. fsfjörð til út-
sölum. á ísafirði. Jóna Einarsdótt-
ir lil útsölum. í Keflavík. Jóna
Jónsdóttir lil útsöluin. í Grindavík.
Ðóra Þórðardóttir til útsölum. i
Sandgerði og Jóhann Ólafsson til
útsölum. á Eyrarbakka. Hinum
verða verðlaunin send i pósli.
neðst brúarbogarnir Fjónsmegin.
Brúin verður 1200 metra löng en
95 metra há neðan frá neðstu und-
irstöðu upp á tojipana á stöplunum,
en liæð sjálfrar brúarinnar yfir
sjávarflöt er 33 metrar. Um 24 milj.
kg. af semenli hafa larið i brúna.
Það má vera vandasöm staða, sem
ungfrú Mary Kennedy i Oxford hef-
ir tekisl á hendur. Hún hefir sem
sje verið kjörin „háskólamóðir" og
verkefni hennar er að vaka yfir
velferð stúdentanna. Hún á að sjá
um, að lierbergi þeirra sjeu hreinleg
og vislleg, að þeir fari að hátta
ekki seinna en klukkan tiu, að þeir
fái góðan mat, að þeir slái ekki
slöku við og að þeir reyni ekki of
mikið á sig. Þetta er ekki smáræð-
isverk fyrir einn kvenmann, en
hún hefir sýnt dugnað fyr, því að
á stríðsárunum stjórnaði hún stórri
hjúkru n a rdeild og hefir síðan
sljórnað hjúkrunarkvennaskóla i
Búkarest. Hún er 42 ára og dóttir
prófessors í hebresku við Oxfordhá-
skóla.
----x----
Elsti stúdentinn í Noregi heitir
Werner Hosewinckel Ghristie og er
96 ára gainall, en 78 ár eru liðin
siðan hann tók stúdenlspróf. Hann
er kandidat i guðfræði, en hefir
aldrei lekið prgstvígslu.
——x------
Vilhjálmur keisari hefir nú leitað
lil hreppstjórans eða hvað hann
heitir valdsmaðurinn í Doorn og
beiðst verndar fyrir átroðningi for-
vitinna gesta, sem ávalt sitji um
hann hvar sem hann standi og
hvert sem hann fari. Hefir aðsókn
ferðamanna til Doorn aldrei verið
eins mikil og núna i sumar, og
segist keisarinn ekki mega koma
út fyrir hússins dyr án þes að
verða fyrir myndavjelum og spurn-
inguni aðskotadýranna.