Fálkinn - 27.06.1936, Blaðsíða 2

2
F Á L K I N N
GAMLA BÍÓ
NÝJA BÍO
Broadwajr Melody 1936.
Framúrskarandi fjörug og skemti
leg gamanmynd. Enginn maður
sem sjeri myndina kemst lijá því
að skemta sjer. Aðalhlutverkið
leikur, syngur og dansar:
ELEANOR POWELL
! Norsk síldarnet
j (Reknet)
Landamæraborgin.
Efnisrík og áhrifamikil kvik-
mynd tekin af Warner — First
National undir s'tjórn Archie
Mayo eftir skáldsögu Carroli
Graham. Aðalhlutverkin leika:
en hún er alveg ný kvikmynda-
stjarna, óvenjulega fögur og hún
dansar svo undrum sætir.
með allra bestu fellingu úr harðsnúnu og
sjerstaklega veiðnu garni no. 32/12 og 30/15
PAUL MUNI,
BETTE DAVIS,
fyrriliggjandi.
Veiðarfæraverslunin „0EYSSR“ i
Þessi mynd er öfgalaust ein af
allra skrautlegustu söng- og sýni-
myndum, sem nokkurnlíma hefir
verið tekin. Hefir Metro Goldwyn
Mayer varið stórfje til hennar. Leik-
sviðin eru stórfengleg og það er
listaverk út af fyrir sig hve ljósbrigð-
in í myndinni eru meistaraleg. Þar
eru lög eftir frægustu „slagara“-tón-
skáld veraldarinnar, nýjir og töfr-
andi dansar en aðalhlutverkið leikur
ný og upprennandi stjarna, Eleanor
Powell, sem hefir lilotið heimsfrægð
fyrir þessa mynd,. Var sú saga borin
út að hún liefði orðið geðveik vegna
öfundsjúkra ofsókna stallsystra sinna,
sem sáu ofsjónum yfir frægð þeirri,
sem hún gat sjer í þessari mynd. Er
hún jafnvig á alt, bæði leik, söng og
dans. Enda eiga útlendu blöðin ekki
orð til þess að lýsa hæfileikum henn-
ar og telja hana merkustu leikkon-
una, sem fram liafi komið í kvik-
myndum í mörg ár.
Efnið í myndinni er af ljettara tæi
en umgerðin stórkostleg, eins og ger-
ist í hinum ameríkönsku „show“-
myndum. Þessar myndir eru líktar
eftir hinum ameríkönsku „midnigth
follies", sem eru einna vinsælustu
skemtanir Ameríkumanna og stór-
borgarbúa í Evrópu. Það eru engin
takmörk fyrir þvi, hvað leikstjór-
anum Roy del Ruth hefir tekist að
sýna i þessari mynd. Og þó að Elea-
nor Powell beri af öllum öðrum leik-
endum þá láta ýmsir aðrir eklci
standa upp á sig, svo sem Jack
Benny, Robert Taylor, Una Markel,
Sid Silvers og Robert Wildhack.
Maður veltist um í hlátri við að harfa
á tiltektir þeirra. Helstu lögin í mynd
inni eru eftir Nacio Herb Brown og
Arthur Fred, en hinn frægi Alfred
Newman hefir stjórnað hljómsveit-
inni. Dansarnir eru samdir af Dave
Gould.
Það er tæplega hægt að rekja efni
leiksins í stuttu máli, því að hann
er samsettur af sundurlausum sýn-
ingum, sem ekki eru í innbyrðis
samhengi. En aðalleikendurnir ganga
eins og rauður þráður gegnum alla
myndina og í ótal mismunandi gerf-
um.
Þeir sem vilja sjá íburðarmikla
mynd með ágætum dansi og söng
ættu ekki að setja sig úr færi en
fara í GAMLA BÍÓ þegar
myndin verður sýnd þar
núna á næstunni. Engan
mun iðra þess. Myndin er
talin vottur þess, að kvik-
myndalist nútímans eru
engin takmörk .sett. Hún
getur sýnt það ótrúlegasta.
Guðrún Magúsdóttir, Nýjabæ í
Þykkvabæ, varð 50 ára 25. þ. m.
íslenskir rjettir.
Ungfrú Helga Thorlacius hefir
síðan 1930 lialdið árlega námskeið
í matreiðslu. Hún byrjaði á kjöt- og
fiskrjettum og hafði fyrsta árið 317
nemendur í Reykjavík frá miðjum
janúar til 20. maí. Næst fór hún að
kenna matreiðslu grænmetisrjetta úr
íslenskum jurtum og var það fyrir
hvatir ýmsra franskra manna sem
hún hafði kynst og Weiss lieitins
prófessors, sem dvaldi hjer við jarð-
vegsrannsóknir. Síðan 1932 hefir
hún haldið vikunámskeið, er hún
nefnir vorviku, í meðferð grænmetis.
Ilafa námskeið þessi orðið mjög vin-
sæl, en reynsla hennar hefir orðið
sú, að vinsældir þeirra sjeu íneiri
utan Reykjavíkur en innan. Má vera
að þetta sje vegna þess, að hæjar-
búar eiga óhægra með að ná í jurtir
þær er til þarf og þyki auðveldara
að kaupa grænmeti í búðunum frá
útlöndum, en nú, þegar útlent græn-
meti er varla fáanlegt, væri það mik-
ils virði að fólk lærði að notfæra
sjer jurtir þær, sem til eru í land-
inu. Ef áhugi fyrir notkun íslenskra
manneldissjurta yrði meiri, gæti það
orðið atvinna margra, að safna jurt-
um þessum og selja- þær. Skarfa-
kálssúpa er t. d. matur, sem fólki
erlendis þykir fengur að fá, og þar
eru kúmenblöð seld í bæjun|um,
spínat með ungum blöðum er líka
eftirsótt grænmeti þar á vorin.
Ungfrú Thorlacius bauð nýlega
blaðamönnum til dagverðar og voru
þar eingöngu framreiddir íslenskir
rjettir. Þar var fyrst rúgbrauð úr
korni frá Sámsstöðum (verðlaunað
af konungi) flatkaka úr rúgi, ís-
lenskt smjör og riklingur. Súpa úr
heimulunjóla og grænum baunum,
kóteletta ineð grænmetis-omelet úr
hófblöðku, grænum baunum og gul-
rótum. Berjahlaup úr aðalbláberjum
og hrútaberjum með þeyttum rjóma,
og fjallagrasakonfekt.
Alt þetta smakkaðist ágætlega og
eins og allir vita er það lioll að
neyta grænmetis sem mest — og
geti maður aflað sjer þess sjálfur
er það ódýrt líka. Ungfrú Thorla-
cius á þvi miklar þakkir skilið fyrir
starf sitt í þá átt að kenna fólki að
notfæra sjer þessa fæðu og matreiða
hana þannig, að hún bragðist vel.
Frökenin hefir nú lokið námsskeiði
sinu hjer og er á förum til Vest-
fjarða til þess að kenna þar.
MARGARET LINDSAY og
EUGENE PALLETTE.
Sýnd á næstum-.i.
Þetta er filman um sterkan,
sjálfstæðan mann, sem leggur ótrauð-
ur út í lífsbaráttuna — einn á bát,
vinnur sigra og bíður ósigra. Ein-
mitt slíkt lilutverk er sniðið fyrir
karlmenni eins og Paul Muni. Nafn
hans er trygging fyrir því, að filman
sje ekki einasta athyglisverð, held-
ur lærdómsrík í einstökum atriðum.
Sigur bíður ósigri heim, en enginn
fullnaðarsigur er unninn fyr en sig-
urinn yfir sjálfum sjer. — Poul Muni
leikur hjer ungan lögfræðing, sem
missir málaflutningsrjettinn vegna
unggæðislegrar fyrirlitningar á
formsatriðum og svo er hann með
ólgandi, suðrænt hlóð í æðum og
„villimaður" í samkvæmislífinu. En
hann er framgjarn og liagsýnn, hann
er fáskiftinn reglumaður og ónæm-
ur fyrir freistingunum, sem bíða
lians — fyrst og fremst i líki fagurr-
ar konu velgerðarmanns hans og
síðar fjelaga, Marie Roark, frábæri-
lcga vel leikin af Bette Davis, og
lionum auðnast að ná settu marki
verða ríkur, flugrikur. En hann vill
einnig komast í tölu heldra fólks-
ins, sem hann er ekki i blóðtengsl-
um við. Hann verður ástfanginn
af konu úr þeirri stjett, en nú mætir
hann lileypidómum þessa fólks.
Hann er leiksoppur í höndum þess,
og konan, sem hann ann, dáir aðeins
„villimanninn" sem hættulegt en
„spennandi" leikfang. Þá snýst liug-
ur hans til heimkynna og ættar.
Hinn flugríki maður beygir auðmjúk-
ur hnje við hlið elskandi móður
í gömlu sóknarkirkjunni og tekur
skriftir af gamla prestinum, sem sí-
felt hefir vakað yfir velferð sálar
lians. — — Umhverfi myndarinnar
er fjölskrúðugt, þar sem brýtur i
boðum suðrænnar ólgu í handarísku
þjóðlífi. Rás viðburðanna er ör og
atliyglin hvarflar ekki frá þeim —
en upp úr gnæfir þróttmikill og
karlmannlegur leikur Pouls Munis.
Þessi prýðilega mynd verður sýnd
á Nýja Bio innan skamms.
»
t
i
.