Fálkinn - 16.04.1938, Blaðsíða 10

10
F Á L K 1 N N
Rómeó og Júlía nútimans. . Jeg var að bi8>a hann um eld
i vindilinn minn!
— .... og þessvegna er hann kall-
aður ,,skip egðimerkurinnar“
—. .... já, pabbi, og þá er sá litli
björgunarbálnr!
Scigði syfjuleg rödd neðan úr saln-
um.
MóSirin (sem ekki sjer sóiina i'yr-
ir syni sínum): — En þjer verðið
nú samt að viðurkenna, herra kenn-
ari, að sonur minn hefir margar
frumlegar skoðanir og lætur sjer
detta margt i liug.
Kennarinn: — Já, sjerstaklega í
rjettrituninni.
Kennarinn (við Pjetur, sem liafði
vantað í skólann daginn áður): —
Hversvegna komst þú ekki i skól-
ann i gær?
Pjetur: — Vegna þess að jeg var
með tannpínu.
Kennarinn: — er verkur i tönn-
inni i dag?
Pjetur: — Jeg veit ekki.
Kennarinn: — Veistu ekki hvoit
það er verkur í tönninni?
Pjetur: — Nei, þvi að læknirinn
dró hana úr mjer í gær.
— Þjer verðið að kaupa eina
blöðru, frú — annars kemst jeg ekki
niður aftur.
um. Svertinginn spurði hverju það
sætti.
Þjer verðið aldrei heilbrigður,
og við erum svo miskunnsamir
hjerna, að við látum ekki sjúkling-
ana þjást þegar útsjeð er um bata.
Jeg er að taka mál af yður vegua
líkkistunnar.
Tveimur tímum siðar var svert-
inginn horfinn.
Fimleikakennari var að halda fyr-
irlestur um, hvernig best væri að
halda líkamskröftunum í fullu fjöri.
Þegar hann hafði lokið máli sínu
slóð formaður fjelagsins upp og
þakkaði honum og mælti svo:
— Fyrirlesarinn er lifandi tákn
þess, sem hann var að tala um. Hann
er kominn yfir fimtugt, en eigi að
siður efast jeg ekki um, að hann gæti
rtaðið í flestum þeim yngri. þangað
til þeir þreyttust.
— Já, hann hefir þegar gert það,
Nr. 486. Adamson gerir uppgötvun.
S k p í 11 u p.
— Getur nokkur ykkar sagt mjer
hvað 0 í 288 er mikið?
Svertingi einn sem liafði verið til
sjós var lagður á spítala í Vestur-
Indíum og batnaði þar fljótt. En
honum leið svo vel á spítalanum,
að hann vildi ekki fyrir nokkurn
mun þaðan fara og gerði sjer upp
ný veikindi i sífellu.
Heldurðu að við náum i test-
ina klukkan hálf sjö?
— Já, við höfum nœrri því 24
tíma upp á að hlaupa.
Nú kom nýr læknir á spítalann
og undir eins og hann hafði frjett
um þennan sjúkling fór hann inn
til hans og fór að taka mál af hon-
Alll með islenskum skrpuni' *fi
Copyricjht P. I. S, Dox 6 CopC-nhog
FCRol
NAND
öryg’gið fyrst!
Þetta er örugt.
Atdrei krossleggja skíðin. Svona fór það!
Gott ráð
Samt á dausinn.