Fálkinn - 07.05.1938, Síða 12

12
F Á L K 1 N N
JONATHAN GRAY:
HVER
ÞEIRRA
VAR
,UGLAN‘?
LEYNILÖGREGLUSAGA.
Það er ekki hœgl að segja, að þetta
sje sjerlega fullkomin skygging. En Proctor
livað varð af honum?
Hann var enn um stund í íbúðinni.
Sv'o rak hann vinnukonuna út og hvarf
úl í buskann.
Ilvað segir vinnukonan?
Hún fór til foreldra sinna í Acton og
þar töluðum við við hana. Hún segir að
þau hafi lmakkrifist en liefir ekki hugmynd
um hvert frúin fór. Frúin hafði sagt henni,
að hún skyldi láta hana lieyra frá sjer þeg-
ar hún hefði þörf á lienni, en hún hefir
ekki gert lienni nein skeyti ennþá. Stúlkan
hefir lofað að gera okkur aðvart, ef hún
fær brjefið. Hún lýsti fyrir okkur skarl-
gripum frúarinnar, en lýsingin á ekki við
neinn af því, sem okkur vantar.
Engum dettur í hug að gefa ástmey
sinni stolna skartgripi.
Komið hefir það nú fyrir.
Nær ekki nokkurri átt, sagði Gallowav.
Hann selur þá og kaupir aðra handa
lienni.
Jæja, þjer um það, sagði Ashdown
gramur. Jones elti hann þangað til
klukkan 11 í gærkvöldi. Þá fór hann í
einhleypingsibúðina sina og Jones hjelt að
hann ætlaði að fara að hátta. En hann hefir
farið út aftur og er ekki kominn enn. Og
Jiann liefir ekki heldur verið á skrifstof-
unni í dag.
Á hvað veit það?
Það má guð vita. Það var þessvegna
sem jeg spurði, hvort tilkynt hefði verið
mn nýjan þjófnað.
— Þjer álitið að hann mundi hafa getað
framið hann?
Ekki fjarri sanni. En það getur líka
verið að hann liafi komist á sporið eftir
þessari kvensnift sinni og liafi elt hana til
þess að gera upp viðskiftin við hana. Það
er undir því komið hvað þau hafa verið
að rífast um. Vinnukonan heldur að það
hafi verið peningar.
Það getur vel verið að þjer sjeuð á
rjettri leið, Ashdown, sagði Galloway.
En jeg hugsa að „Slippy Tibbs“ geti sagt
okkur meira en hann hefir gert.
„Slippy“ er ekki annað en einfaldur
hnuplari. Hann er ekki við nein stórfyrir-
tæki riðinn.
Það getur verið, en hann er máske
verkfæri stórbófanna. Jeg hefi altaf verið
þeirrar skoðunar, að hjer sje ekki um einn
einstakan mann að ræða.
Það stoðar litið þó maður vissi það,
sagði Asdown.
Nei, ekkert getur stoðað yður, Ash-
down. Þjer eruð í nákvæmlega sömu spor-
um og þjer voruð fyrir hálfu ári.
Áshdown nenti ekki að svara honum.
Galloway sat kvr og góndi niður á gólfið
en hjelt áfram:
— Forstjórinn sagði mjer að tala við
vður um þetta, og svo vildi hann að þjer
kæmuð inn til sín. Jeg hugsa að hann ætli
að biðja yður fyrir þetta peningafölsunar-
mál frá Camden Town. Og þá verði jeg lát-
inn taka við „Uglunni“. Jeg fæ kanske
Colel með mjer.
Nú, það var þetta sem á spítunni lijekk!
Hann hafði verið óheppinn og nú átti að
svjfta hann tækifærinu til að ná sjer niðri
aftnr. Hann gat sjeð að Galloway var upp
með sjer. Hann bjóst við að slá sjer upp
á „Uglunni“.
Jeg óska til hamingju, sagði hann stutt.
Jeg þakka! Þjer látið mig náttúrlega
fá öll plögg yðar í málinu. Og jeg verð að
ráðfæra sig við yður öðru hverju.
Ashdown kinkaði kolli. Það var ekkert
við þessu að gera.
— Jeg get ekki ábyrgst að jeg leysi úr
málinu, hjelt Galloway áfram. Sum
sporin eru orðin nokkuð gömul. En maður'
gerir eins og maður getur.
XIX. Heimboð í kaffi.
Nora fjekk bráðlega staðfestingu á því,
að Rert hafði rjett að mæla er liann sagði,
að liinn fræga gest á hótelinu skorti ekki
kvenmenn. Auðvitað þurfti ekki að vera
neitt athugavert við það. En á gistiliúsi eins
og Burling Tower hafði slíkt aldrei verið
liðið. En þegar tigin gestur leigir dýra ibúð
og hann býður við og við konu, sem á
heima við hliðina á honum, til miðdegis-
verðar hjá sjer, þá er það mál, sem enginn
getur skift sjer af.
Morguninn eftir sat Nora á bekk við gisti-
húsdyrnar og var að reykja sigarettu, ei'
stór bifreið kom akandi að dyrunum. Ein-
kennisbúinn bilstjóri steig út og tveir af
dyravörðum gistihússins tóku sjer stöðu
sinn hvoru megin við bildyrnar, svo kom
austrænn maður, sem Nora áleit vera einka-
ritara maharadjains og gægðist inn i bíl-
inn. Hann spurði um eitthvað og fór svo
aftur. Nokkrum mínútum síðar kom hann
úl úr gistihúsinu ásamt hinum konunglega
húsbónda sínum og dömu.
Það var talsvert mannmargt fyrir utan
gistihúsið og allir horfðu á konuna. Nora
lika. Ekki var hægt að neita því að hún
var mjög fríð sýnum. Ef hvítt hörund verk-
ar mjög á austurlandabúa þá var hún á-
reiðanlega tilvalin. Hún var björt yfirlit-
um með blá augu og ljósgult hár. Hún ljet
sem hún sæi ekki áhorfendurna en brosti
í sífellu til maharadjains. Þegar vagnhurð-
ipni var lokað og einkaritarinn hneigði sig
en dyraverðirnir stóðu teinrjettir í virðingar
skyni, tók hún í höndina á maharadjain-
um og hvíslaði eitthvað, sem ekki var öðr-
um ætlað en honum.
Hann er þá búinn að ráða i stöðuna!
Það var einhver sem stóð bak við Noru,
sem sagði þetta. Og hún þekti röddina.
Jeg hjelt að við hefðum orðið sam-
mála um, að þjer skvlduð ekki ávarpa
mig, sagði hún.
Alveg rjett. En það gildir ekki þegar
svona stendur á.
— Jeg skil ekki hvernig getur staðið á
því ?
— Nei, þegar hetjan strýkur með annari
slúlku þá er öðru máli að gegna. Og þá
getur það komið sjer vel fyrir yður að fá
gott ráð.
— Jeg hefi sagt yður, að jeg er hjer vegna
starfa míns. Og nú heimta jeg að þjer trúið
mjer, hvíslaði hún.
Jeg geri ráð fyrir að Gwen Harrier sje
hjer vegna starfa síns líka, sagði hann.
Gwen Harrier? Þekkið þjer hana? Hún
gat ekki að sjer gert að snúa sjer og líta
til hans.
é
Já, hún er ekki innfhitningsvara frá
Austurlöndum en ósvikin framleiðsla Vest-
urlanda. Það var út af henni sem mjer
fanst jeg mega til að tala við yður. Heyrið
þjer, Nora, getum við ekki samið vopna-
hlje dálitla stund og talað saman eins og
gamlir kunningjar?
— Hvað nú? spurði hún og tónninn var
ekki mjög afundinn.
Ritstjóri yðar hefir sent yður hingað
lil þess að kynnast maliaradjainum og
skrifa um hann. En er það nokkur kvenna-
starfi? Þjer hafið nú sjeð hverskonar mað-
ur hann er. En það er ekki liægt að víta
hann fyrir það — hann er svona uppalinn.
Jeg skil ekki hvað þjer eigið við?
Jæja, gefið þjer mjer þá gott ráð. Það
er Gwen Harrier sem jeg er að hugsa um.
Þjer þekkið víst Hump Proctor?
Já, svo á það að heita.
- Nú hann hefir verið mikið með þessari
stúlku og nú er mjer sagt, að þau sjeu órð-
in óvinir. Hann er alstaðar að leita að
henni. Á jeg að segja lionum hvar liún er
niður komin? Eða á jeg að segja henni, að
hann þurfi endilega að finna hana? Eða á
jeg hvorugt að gera?
Hvað gerir hann ef hann finnur hana?
Humph er mesta gæðablóð. En inni
í innstu fylgsnum hans er djöfull, og hann
gæti gripið til örþrifaráða ef liann misti
stjórnina á sjer. Ef hann hitti Gwen hjer
með þessum austurlandapeia þá mundi ef-
laust fara í liart.
Nora hugsaði sig svolitið um. Jeg held
það sje best að þjer látið hann ekki vita
neitt, sagði hún. Að vísu gæli orðið úr
því gott efni fyrir mig, en jeg kann ekki
við það saml. Hann finnur hana varla
hjerna sjálfur. Mjer finst þjer ættuð ekki
að gera neitt. Veit hún að þjer eruð vinur
Proctors?
Jeg hefi verið kyntur henni, en hún
man líklega ckkert eftir mjer.
Þjer skuluð ekki vera viss um það.
Ef hún sjer yður þá verður hún líka vör
um sig. Hún umgengst alls ekki hina gest-
ina.
— Nei, vitanlega er hún eins og kanarí-
fugl i búri. Hún spilar ekki tennis og hún
svndir ekki. Maharadjainn kann að velja
konur, hverja til síns brúks.
Nora ljet sem hún skildi ekki sneið-
ina. Hún var að hugsa um annað.
Val! sagði hún eins og ósjálfrátt.
Ef jeg fer á burt, viljið þjer þá fara líka?
Eigið þjer við að við eigum að flýja
saman? Þetta kemur svo óvænl.
Þjer vitið hvað jeg meina.
Það efasl jeg um. Góða Nora, þegar
jeg hefi tekið að mjer verk þá lýk jeg við
það. En af því að það eru horfur á, að
við verðum bæði atvinnulaus fyrri liluta
dagsins þá sting jeg upp á að við förum i
golf. Mjer er sagt að brautin við Parkstone
Links sje ágæt.
Hún svaraði ekki strax. Þegar hann tal-
aði svona gat hún ekki reiðst honum.