Fálkinn - 23.07.1938, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
Tvær fhiffur ú lofti. Til hægri á myndinni sjást þeir Agnar-Kofoed-Hansen flugmálaráðunautur og Guð-
brandur Magnússon forstjóri.
Fyrsta flugmót á íslandi.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjötsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1.50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
Herbertsprent.
Skraddaraþankar.
Því skyldi maður ekki tala um
veðrið fremur en svo margt annaö.
Langmestur hluti landsmanna á ör-
lög sin að meira eða minna leyti
undir veðrinu, bæði sumar og yetur
Veðrið er hið síbreytilega náttúru-
afl, sem gerir eitt í dag og annað
á morgun, sem engum stendur á
sama um og sem aldrei er hægt að
vita um fram í tímann, svo örugt
sje. Veðrið er dutlungafullur harð-
stjóri sem gefur og tekur, það er
vinur og óvinur, sem klappar á kinn-
ina eða gefur utan undir, eftir því
hvernig það er tekið.
Fyrir löngu hefir veðrið fengið á
sig persónugerfi. Hann rignir, hann
er á norðan, hann er að hvessa.
Menn lifa í sífeldum áhyggjum útaf
honum, sem öllu árferði ræður.
Undir honum er það komið hvernig
tekst að afla heyjanna og hvernig
þau endast. Hann ræður livort gef-
ur á sjó á morgun eða livort hægt er
að þurka hey og l'isk í dag. Dagur
kemur eftir nótt og sumar eftir vet-
ur — það er áætlun, sem náttúrulög-
málin hafa sett og helst um aldir
alda. En veðrið hefir enga áætlun
og er engum lögum háð. Það gælir
við bóndann að morgni og narrar
hann lil að breiða og snoppungar
hann svo með hellidembu upp úr
hádeginu, eyðileggur dýrt dagsverk
— mörg dýr dagsverk.
Verksmiðjufólk og iðnaðarmenn
sem vinnur undir þaki og' hefir sömu
handtökin suinar og vetur á lítið
undir veðrinu. En þetta fólk er í
rauninni svift merkilegum viðskilt-
um við sjálfa náttúruna. Því að livað
sem öðru líður skapa umhleypingar
veðráttunnar merkilega og holla til-
breytingu í lífi þjóðarinnar og kjör-
um hennar. fslendingar sem kæmn
til staðviðrislandanna mundu eflaust
kunna breytingunni illa, reglubundn-
um rigningatíma og þurkatíma á
víxl og að jafnaði sömu veðráttu
dag eftir dag.
íslensk veðrátta er líklega eins-
dæmi. Vegnh stöðu landsins á hnett-
inum og á mótum heitra og kaldra
hafstrauma er íslensk veðrátta eins
óstöðug allan ársins hring og hún
er i aprílmánuði í nokkru suðlægari
löndum, þegar mætast átök sumars
og vetrar. Jafnframt eiga fáar þjóðir
eins mikið undir veðrinu og íslend-
ingar. Atvinnuvegur þeirra byggist
á nánara samstarfi við náttúruna en
annára þjóða og þeir geta ekki ineð
nokkru móti gert sig óháða veðr-
áttunni. Það er þvi ekki nema eðli-
legt að þeir tali um veðrið. Við það
eign þeir mest skiftin, hvort sem er.
Fyrir fáum áratugum skrifaði
rithöfundur einn, Jules Verne
Itók eina, er þýdd var á íslensku
undir nafninu: XJmhverfis jörð-
ina ú 80 döffum. Bók þessi vakti
á sihum tíma mikla athygli, —
en er nú löngu gleymd flestum,
— einkum fyrir það hve mikið
hugarflug var í henni. Og að
láta sjer detta i hug, að hægt
væri að komast kringum jörð-
ina á 80 dögum — gat engum
dottið í lmg nema skýjaglópum,
er ekki var mark á takandi. —
En það hefir nú verið svo upp
á síðkastið, að framfarirnar á
sviði tækninnar og þá einkum
hvað snertir samgöngur allar,
hafa verið svo örar, að marga
rekur i rogastans. Og þegar nú
Bandarikjamaður flýgur um-
hverfis linöttinn á tæpum fjór-
um sólarhringum í þessum mán
uði, þá eiga menn engin orð.
Flugsamgöngurnar eru húnar
að þurka út íjarlægðirnar á
jörðinni má heita, og eiga þó
eftir að gera það enn betur, þvi
að þegar litið er til þess hve
skamt er síðan flugtæki komu
til sögunnar, þá verður ekki
annað sagt en að þau sjeu enn-
þá i bernsku.
Frá alda öðli hefir það ver-
ið draumur mannkynsins að
fljúga. Sá draumur þess hefir
fengið útrás í æfintýrum og
þjóðsögnum. Öll þekkjum við
sögnina um töfraklæðið: —
„Fljúgðu nú, fljúgðu nú klæði“.
Og þá liafa margir lesið æfin-
týrið hans H. C. Andersen:
Fljúgandi koffortið og áfram
mætti telja. — Fuglarnir, sem
liðu á ljettum vængjum um
himingeiminn vöktu þrá i barmi
mannanna um að mega líða um
loftsins höf. Það kostaði kyn-
slóðir að bíða uns þráin varð
uppfylt. Það eru fyrst við nú-
timamenn, sem sjáum liana ræt-
ast. —
Það er mikið talað og ritað
um flugmál lijer á landi. Og
ekki að ástæðulausu, að hjer
sje mikill áhugi fyrir því, að
þau megi eflast, þar eð við Is-
lendingar búum við verri sam-
göngur á sjó og landi en flesiar
aðrar þjóðir, þó að mikið hafi
miðað áfram í þvi efni á sið-
ari árum. Tilraunir hafa verið
gerðar með flug hjer á landi
fyr en nú, en þær hafa verið af
vanefnum gerðar og skilningur
minni fyrir þeim en nú. Og eiga
þeir menn miklar þakkir skild-
ar, er fyrst vöktu menn hjer
til umhugsunar um þessi merki-
legu mál. Mun þá lielst mega
nefna tvo menn í því sambandi,
þá Garðar Gíslason stórlcaup-
mann og prófessor Alexander
Jóhannesson. Það var honum
mest að þakka, að „Luft Hansa“
vjelarnar voru lijer í gangi fyr-
ir nokkrum árum. En reynsla
sú, er fjekst í samliandi við þær
sannaði að flugsamgöngur eiga
framtíð hjer á landi. — Það er
óhætt að fullyrða, að aldrei hef-
ir verið jafn brennandi áhugi
fyrir flugi á íslandi og ein-
mitt nú, og mun mega þakka
það að verulegu leyti hinum
unga og djarfa flugmanni, Agn-
ar Kofoed Hansen. Hann liefir
nú verið skipaður flugmála-
ráðunautur og má vænta hins
besta af starfi hans. Hann liefir
kent hjer flug og fengið sjer
til aðstoðar þýska flugmenn.
Þar á meðal Carl Reichstein,
er dó nýlega með sviplegum
hætti. Ennfremur aðra þrjá er
nýkomnir eru hingað til lands-
ins — Baumann, Ludwig og
Springbock. —- Hafa Þjóðverjar
sýnt íslendingum hina mestu
hjálpfýsi og skilning á flug-
málum þeirra, með því að senda
þessa ágætu flugmenn liingað
án nokkurs endurgjalds.
Um nokkurn tíma undanfar-
ið hafa flugvjelarnar, þær ís-
lensku og þær þýsku, er flug-
mennirnir tóku með sjer, verið
við æfingar upp á Sandskeiði
Framh. á bls. J'i.
Að ofan: Flugvjelarnar í röð á Sandskeiðinu á undan sýningu. Að neð
un: Ein flngan tilbnin að taka sig upp.