Fálkinn - 23.07.1938, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
Forstjórinn verðnr að afsaka,
en konan mín hefir sagt að jeg
ictli að fá launahækknn.
— Það er ágætt Larsen, en nú
ætla jeg að spgrja konuna mína,
hvað henni finst.
— Hvað segið þjer, ungfrú Jen-
sen? Hefi jeg ekki Venusmálin.
— Jeg hefi nú haldið það. . . . og
það jafnvel i ríflegra lagi.
— Lína, þennan tebolla, sein þjer
mölvuöuð áSan er ómögulegt að
bæta upp.
— En hvað það var gott. Jeg
hjelt aS jeg þyrfti aS kaupa annan
í staSinn.
— Þetta unga fólk kann ekki
neina mannasiði nú á dögum, segir
maðurinn í sporvagninum.
— Því segiS þjer það. StóS kanske
ekki ungur maSur upp fyrir ySur
þegar þjer komuS inn í vagninn?
—■ Jú, en stendur konan mín
kanske ekki upp á endann út viS
dyr?
Fræg söngkona, sem altaf sgngur
son sinn í svefn.
— Þjer legfið máske að jeg máli
gfir öxlina á gður?
Svendsen og konan hans voru að
borða litlaskattinn og hann sagði:
— Mig dreymdi í nótt, að hún
mamma þín lá fyrir dauðanum.
— Þorparinn þinn! Jeg heyrði að
þú hlóst upp úr svefninum!
— Jeg var á knattspgrnu í dag,
sjáið þjer ekki úrslitin ,á mjer?
— Jú, þrjú á móti einu.
Copyright P. I. B. Box 6 Copenhogen
Nr. 508. Adamson var ekki með.
S k r í 11 u r.
Gunna litla við föður sinn, sem
kemur heim að borða: — Pabbi,
jeg datt í stiganum og meiddi mig.
— Gerðirðu þaS, auminginn. Þú
hefir víst grátið ósköp?
— Nei, hún mamma var ekki
heima.
Þjer sknluð nú samt taka þessa
skó, frú.
— Má jeg spgrja: Eruð þjer kom-
inn til að betla?
— Hjelduð þjer máske að jeg
væri kominn til að biðja gðar?

Það þarf mikið loft....
fíegndu nú sjálfur.
FEM
NAND
Litli Ferdi og
lúðurinn hans. eða
Rlástu betur, Ferdi . . . .