Fálkinn - 29.10.1938, Blaðsíða 3

F Á L Iv I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested.
A ðalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavik. Simi 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-0.
Skrifstofa i Oslo:
A n I o n Schjötsgade i 4.
Blaðið kenmr út livern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1,50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Anglfisingaverð: 20 aura millim.
Herbertsprent.
Skraddaraþankar.
Aldinn niaSur nefndi ísland fyrir
nokkrum árum „land kunningsskap-
arins“ og gerði það í slíku sambandi
að orðin fengu vængi. Hann átti við
það, að í litlu þjóðfjelagi, þar sem
margir þekkjast, væri meiri hætta
á undanlátsemi, en þar sem þjóð-
fjelagið er stærra og persónulegur
kunningsskapur fyrirferðarminni í
opinberu lífi.
Víst er um það, að kunningsskap-
urinn getur verið liætlulegur. En
þó er hitt eigi að síður staðreynd,
að andstæða hans verður eigi að
síður að meini. Og sannast að segja
þá er það áberandi í íslensku þjóð-
lífi hve illgirni og jafnvel hatur er
ofarlega í fólkinu, sem á heima i
„landi kunningsskaparins.“
Að eðlisfari eru íslendingar ýmist
einstaklega rólyndir menn eða þá
ofsafengnir eins og vikingur, sem
bítur í skjaldarröndina. Með hrað-
anurn, sem komið hefir yfir þjóðina
samfara nýjungum þeim, sem orðið
hafa' í samgöngum hennar og vinnu-
brögðum, hafa ýmsir hinna rólyndu
manna mist jafnvægið og gengið úr
æfagömlum skorðum. Þeir eru alt
í einu farnir að flýta sjer, en það
skyldi seinn maður aldrei gera. Það
er góð regla að „flýta sjer hægt“,
því að það eru ekki nema 'fáir sem
geta flýtt sjer eða kunna að flýta
sjer. Þeir framkvæma og tala áður
en þeir hugsa, og þá þarf ekki að
fara í grafgötur um árangurinn.
Veiklun sú, sem sjá má í athöfn-
um margra, hvort heldur er i opin-
beru lífi eða einkalífi, stafar með-
fram af þeirri taugatruflun sem staf-
ar af því, að nienn eru að flýta sjer,
án þess að kunna það. Það er þess-
vegna sem svo oft verður illyndi og
stóryrði 'úr svo litlu og skammir og
fúkyrði koma í stað rólegrar athug-
unar og rökræðu. Þar sem þetta
Verður að venju er þess skamt að
biða, að hatrið fari að festasl í lund-
in.ni og hatrinu fylgir jafnan alt
ilt. Aldrei hefir góður sigur unnist
með ofstopa og hatri, heldur með
sanngirni og festu. Sá sem heldur
vel á sinu máli flýtii' sjer aldrei,
nema hann kunni að flýta sjer;
hann vinnur markvist og er eins og
slarfsmaðurinn, sem afkastar meiru
en aðrir þó liann sýnist ekki fara
hart. Og gefur sjer ekki tima til að
tala í bræði.
Það er list að lifa og ekki sist
list að temja skap sitt. Stillingar-
maðurinn rólegi er ómissandi hvar
sem er, ekki síst í þjóðfjelaginu,
þar sem „allir eru að flýta sjer“.
Sjóvátryggingarfjelag íslands tuttugu ára.
Sjóvátryggingarfjelag íslands vai
tuttugu ára fimtudaginn 20 þ. m.
Var stofnun þess stórmerkilegur við-
burður fyrir islensku þjóðina, þar
eð með henni var hin fyrsta
tilraun gerð til að reka sjálfstætt,
íslenskt tryggingarfjelag. Eiga stofn-
endur fjelagsins, sem voru 24 at-
vinnurekendur, flestir úr Reykja-
Axel V. Tulinius.
vík, miklar þakkir skyldar fyrir
framtaksemi sína.
Nafn fjelagsins er dálitið villandi,
fyrir ])á, er ekki þekkja til fjelags-
ins, því að auk þess sem fjelagið
annast sjávátryggingar, þá hefir það
einnig deildir fyrir brunatrygging-
ar, liftryggingar, bifreiðatryggingar,
jarðskjálfatryggingar, flugvjelatrygg-
ingar o fl.
En nafn fjelagsins skýrist út frá
því, að upphaflega var fjelagið að-
eins sjóvátryggingarfjelag, sem átti
lítið undir sjer.
En mjór er mikils vísir, og fje-
Iagið hefir eflst og vaxið ár frá ári
og rekur nú margar greinar trygg-
ingarstarfsemi, eins og áður er bent
á. Nú er fjelagsskapurinn orðinn að
lirt/njólfur Stefánsson.
öflugu fyrirtæki, er fullkomlega
stendur á sporði erlendum, stórum
tryggingarfjelögúm, er hafa útibu
hjer á landi.
Er Sjóválryggingarf jelagið hafði
slarfað 7 ár, stofnaði það brunr,-
tryggingardeildina, og er það ir.i
orðin mjög umfangsmikil deild, seni
erlend umboð hjer á landi, hafa orð-
ið að láta i minni pokann fyrir.
1. desember 1034 opnaði fjelagið
líftryggingardeild sína, og var stofn-
un hennar eðlileg afleiðing brýnn-
ar þarfar á innlendu líftryggingar-
fjelagi. Hefir fjöldi manna þegar
trygt sig i henni og vex sú deild
mjög ört og nýlur traust og vin-
sælda.
Sem dæmi um hinn mikla við-
gang líftryggingardeildarinnar, má
geta þess, að á síðustu 4 árum hafa
nýtryggingarnar numið 17 miljónum
lcróna, sem er mikið fje á íslenskan
mælikvarða.
Auk þess sem Sjóvátryggingarfje-
lagið annast nýtryggingar, hefir það
yfirtekið liftryggingar hinna alþektu
sænsku líftryggingarfjelaga, „Thule'
í Stokkhólmi og „Svea“ í Gautaborg,
frá 1. jan. 1938.
Eftir hina miklu aukningu er við
það varð, er liftryggingardeildin
orðin ein af stærstu deildum fje-
lagsins.
Bifreiðatryggingadeildin hóf starf-
semi sína í ársbyrjun 1937, og tók
hún þá strax við bifreiðatryggingum
vátryggingarfjel. „Danske Lloyd,“
sem hafði starfað alllengi hjer á
landi, en hætti nú störfum.
Smærri tryggingardeildir hefir lje-
lagið, svo sem jarðskjálfta- og flug-
vjelatryggingar. Þær þrjár flugvjelar,
sem lil eru hjer á landi hafa trygt
sig hjá fjelaginu.
Hagur fjelagsins hefir verið góð-
ur, þó að það liafi oft fengið þunga
skelli, einkum þó sjóvátryggingar-
deildin.
Það hefir haft mjög mikla þýð-
ingu fyrir framgang fjelagsins, að
Eimskipafjelagsluisið. Á annari hæð
jiess eru skrifstofur Sjóválryggingar-
fjelagsins.
það hel'ir hafl ágæta stjórn og ötu11
l'ramkvæmdastjóra.
Á liðnum 20 árum fjeiagsins, eða
l’rá stofnun þess hefir það aðeins
haft tvo framkvæmdastjóra, þá Axel
V. Tulinius, fyrv. sýslumann og
Brynjólf Stefánsson mag. scient. Ax-
el V. Tulinius var framkvæmdastjóri
l'rá stofndegi og lil 1933, er lianu
baðst undan ])vi, sakir vanheilsu.
Sigríður Þórðardóttir og .lón
Guðmundsson, Baklmstig 8. áttu
50 ára hjúskaparafmæli jiann
2fí. J>. m.
En síðan hefir Brynjólfur hafl fram-
kvæmdastjórn á hendi.
Formenn fjelagsins hafa verið:
Sveinn Björnsson sendiherra, L.
Ivaaber bankastjóri, Jes Zimsen
konsúll og Halldór Kr. Þorsteinsson
skipstjóri (núverandi formaður). í
stjórn auk formanns eru nú: Lárus
Fjeldsted hrm., Hallgrimur A. Tul-
inius stórkaupm., Aðalsteinn Krist-
insson forstjóri og Guðmundur Ás-
björnsson kaupmaður.
Allir þessir menn, er nefndir hafa
verið í þessari grein, ásamt mörgum
öðrum, hafa reynst fjelaginu hinir
nýtustu menn, er gert hafa sjer alt
far um að viðgangur fjelagsins og
vöxtur yrði sem mestur.
Á tuttugu ára afmælinu óskar
blaðið fjelaginu allra heilla á ókomn-
um árum.
„The Honse of Hank“.
Fimtán ár eru liðin siðan hinar
frægu hveitimyllur Joseph Ranks
byrjuðu að selja vörur sínar til ís-
lands. Hefir Valdemar F. Norðfjörð
jafnan verið umboðsmaður firmans
Ranks Limited hjer á landi og starf-
ar framvegis á sama grundvelli og
verið hefir.
Stofnandi firmans, mr. Joseph
Rank lifir enn í hárri elli tæplega
hálfníræður og hefir skiljanlega lát-
ið af stjórn firmans, en sonur hans,
mr. James Rank tekið við sem aðal-
framkvæmdastjóri þessa mikla fy:'-
irtækis, sem talið er meðal hinna
fremstu i Englandi i sinni grein.
Saga þess er hin merkilegasta og
sýnir m. a. hvernig dugnaðarmann-
inum Rank eldri tókst að vinna upp
fyrirtæki sitt, þó han byrjaði með
tvær hendur tómar. Myndin að ofan
er af mr. Joseph Rank.
í herradeildum klæðaverslana í
London hefir það verið rannsakað,
hverskonar manshjettskyrtur menn
kaupi lielst. Við þá rannsókn kom
það í ljós, að það voru dömur en
ekki herrarnir sjálfir sem sáu um
innkaupin á skyrtunum. — Uppá-
haldsliturinn var blátt, þá grátt,
grænt og að lokum brúnl,
I sumar var alveg óvenjulega lágt
i Rhonefljótinu i Frakklandi og
])etta leiddi til þess að Vassy safn-
vörður i Vienne fann þar merkileg-
an grip. Iiinn dag sá hann út i fljót-
inu röð af gömlum stólpum og leií-
ar af gamalli brú. Hann ljet draga
þetta á land, og fanst á fljótsbotnin-
um nakin Venus mynd, hin dásam-
legasta marmarastytta, sem reynist
að vera frá dögum gallo-rómverska
listtímabilsins. Styttan hafði brotn-
að nokluið, en þó ekki meira en svo
að auðvelt var að setja hana saman.