Fálkinn - 29.10.1938, Blaðsíða 6

c
F A L K I N N
Copyrighf P. I. B. Box 6 Copenhoge
Nr. 520. Adamson varð ólukkulegur yfir að hafa stoliðeplunum.
— Hver hefir skrifað þenna stíl,
Jörgen?
— Ifann pabbi gerði jxið.
— Allan sfílinn?
— Nei, jeg hjálpaði honum tlá-
lílið.
Skiítulaus skipstjári er eyðilagður
yfir því, hvað hús nágrannans er
nærri.
— Það var vitleysa af henni Elsu
að sigla svana langt með unga mann-
innm — j>au sjást hvergi nokkurs-
staðar.
Ungur Skoti fór út aö skemta sjer
með unnustu sinni og kom seint
heim. Faðir hans tók honum illa
og sagöi:
— Hefir þú nú veriö að sóa pen-
ingum enn á ný?
— Nei, pabbi, ekki nema tveimur
shillingum.
— Jæja, verra gat það verið.
— Já, hún hafði ekki meira á sjer.
Grasafræðingurinn: — Svafstu vel
i nótt?
Frúin: — Já, alveg ágætlega, Axel.
— Hefirðu ekki haft magaverk eða
þyngsli eða ónot?
— Nei, ekki vott. Hversvegna
spyrðu um það?
— Bravó! Þá hefi jeg fundið alveg
nýja tegund af ætisveppi.
S k r í 11 u r.
— Jeg reyni. jeg þarf hvort sem
er að fá mjer nýjan bil. —
Hún (grátandi): — Elsku Willy,
hann pabbi hefir mist aleigu sína.
Willy: — Er það ekki það sem
jeg liefi aitaf sagt, að lionum tækist
á endanum að stía okkur í sundur.
— Hvernig lýst þjer á nýja hatt-
inn minn, Viktor, Hann er afmœlis-
gjöf frá þjer.
Annars hugar.
— Það er ómögulegt að treysta því
sem þessir læknar segja. Þeir segja
allir það sama.
— Og hvað segja þeir?
— Þeir segja: — Þetta verða tíu
krónur.
— Sá er nú ósvifinn. Hann segist
ekki nenna uð fara úr fötunam, fyr-
ir nokkrar sekúndur.
*
Fertlinand hefir kent hundinum sínum ýmsar lislir.