Fálkinn - 05.11.1938, Blaðsíða 6

6
F A L K I N N
*V; <■ •'fe:,, j|j§
Copyright P. 1. B. Box 6 Copenhcgen
A- /V H&mMJf ®"/t'
Nr. 521. Adcimson fær nóg af þröngu skógargötunum.
S k r í 11 u r.
—• Nú skil jeg uagninn eftii•
hjerna, og veröi ekki komið barn
í hann í fyrramáliö, þá hætti jeg aö
trúa á storkinn.
lleyriö þjer þjónn. Mjer finst
málningarlykt hjerna.
— Já, en frúrnar þarna fara víst
rjelt undir eins.
3
Hún: Þennan rjett læröi jerj
j útvarpinu.
Hann: — Þú heföir átt aö fá aðrc
stöö.
— Jeg verö aö láta yöur vita þaö
strax, ungfrú, aö jeg á ekkert sam-
ciginlegt meö þeim forstjórum, er
halda á einkaritaranum.
— Jeg segi þjer þaö í eitl skifti
fyrir öll, aö í fyrsta sinn, sem þú
,,flirtar“ viö annan mann, þá skýl
jeg mig.
— Nú, og i annaö,sinn, livaÖ þá?
— Pabbi sagði. að það væri eng-
in manneskja í veröldinni eins og
þú, frænka.
— Það var fallega sagt af lionum
pabba þínum, Olli minn.
— Sem betur fer, sagði liann lika.
Hafið þjer til spil?
— Já, gerið þjer svo vel.
— Þá ætla jeg að biðja yður að
selja mjer eitt tígulsjö.
lvonan yðar eignaðist tvíbura pró-
fessor. Voru það drengir eða stúlkur?
— Látum okkur nú sjá — það var
drengur og stúlka, —, eða kanske
það hafi verið öfugt. Jeg man það
ekki.
— Jeg lieyri sagt að þú sjert hætt-
ur að fljúga?
— Já, jeg liefi hrapað í flugvjel
tólf sinnum, og jeg er hræddur um,
að það mundi verða slys ef jeg hrap-
aði í þrettánda skiftið.
Tannlæknirinn vildi ógjarna
sleppa ,tönninni.
Hænan klakar altaf eftir að hún
hefir verpt. Flestir halda ef til vill
að hún geri það vegna þess að hún
sje svo stolt yfir afrekinu, en í raun
og veru á klakið rót sína að rekja
til þeirra tíma, þegar hænsnin voru
villifuglar, sem lifðu í stórum flokk-
um og trítluðu frá einum stað til
annars að leita sjer að fæðu. Meðan
hænan var að verpa, gat svo viljað
til að flokkurinn hefði horfið dá-
lítið frá, og lil þess nú að gefa til
kynna að hún væri „klár“ og gæti
aftur slegist í hópinn, klakaði liún
og haninn svaraði með þvi að gala,
tií þess að láta liana vita, hvar
flokkurinn væri staddur. •—

v
Ferdinand fær heimboö af embœttts bróöur sínum.