Fálkinn - 24.02.1939, Blaðsíða 6

6
F Á L K I N N
S k r í 11 u r.
— Mam—ma—a! Mam—mah—a!
Get jeg ekki fengið annað sápu- Golfleikarinn leggur i finnabaös-
stijkki? ofninn.
Frænkan spurSi systurson sinn,
sem hún hafSi fariS með í dýra-
garðinn, að hverju honum hefði
þótt mest gaman.
—- Jeg held, sagSi drengurinn
húgsandi — að mjer hafi þótt mest
gaman að fílnum. Það var svo skrítr
ið að sjá hann taka franskbrauðið
með ryksugunni sinni.
— Jeg ætla að fá einn aðgöngu-
miða — barna.
— Er það handa þjer sjálfri?
— Já.
— Hve gömul ertu?
— Ellefu ára.
— Þá verðurðu að kaupa full-
orðins miða.
— Svo-o? En þá verðið þjer að
gera svo vel að þjera mig.
Þegai• ]jjer eruð búinn að jeta
morgunmatinn verðum við að reyna
að hugsa upp einhverja nýja list.
— Reynið þjer nú að hœtta að
roðna, fröken. Munið þjer ekki að
þetta er litakvikmynd?
......ja, þau vildu öll sitja fremst
og svo smíðaði jeg þennan sleða.
Heyrðu, dóttir góð. Nú er
kominn rjetti tíminn til að minna
hann á silfurrefinn, sem þig langar
svo í....
— Nei, jeg œtla ekki að kaupa
slykkið. Jeg hefi Ijest um tíu pund,
og svo langaði mig bara ti! að sjá
hve mikið færi fyrir þeim.
Duglegur hnefaleikakappi og þaul-
vanur, hitti einu sinni annan sjer
snjallari og afleiðingin varð sú, að
hann lá alveg lárjettur í þriðju lotu
og heyrði rödd dómarans eins og i
fjarlægð. Hann var að telja úpp að
. . . .fjórir — fimm — sex — sjö—
Hnefakappinn rankaði svo við
sjer að hann hafði rænu á að taka
í fótinn á dómaranum og segja:
— Afsakið þjer — jeg er svo
heyrnardaufur, að jeg ætla að biðja
yður um að telja aftur.
— Þú veist, elskan mín, að hjóna-
bandið hefir ýmsar skyldur í för
með sjer. Þegar við erum gift verð-
in þú að sjóða matinn.
— Já, og þú verður að borða
hann.
a
p
Nýja straumlínan
Þú ert nú „fyrir bí".
Jeg tek þennan hjerna.
llann er nú eitthvað öðruvísi. Nú er hann eins og gamli bill-
inn minn..