Fálkinn - 17.03.1939, Blaðsíða 3

F Á L K 1 N N
3
Hiurra^krakkíl
Nýjar bækur.
iini samgöngur á Islandi (Transpori
in lceland), hvorttveggja ágætir
bæklingar, en ]ió einkuin hinn síö-
ari, sem saminn er með aðstoð ým-
issa hinna færustu manna hjer og
dregur saman á einn stað mikið
efni, seni annars er ekki að finna
nema á tvístringi. Er þetta þannig
hin gagnlegasta handbók einnig fyr-
ir íslendinga.
Þessi siðari útgáfa af „Arfleifð
íslands“ er allmjög aukin frá fyrri
útgáfunni og sömuleiðis eru upþ-
drættir nú bæði fleiri og betri.
Eins og öllum er kunnugt, heldur
höfundurinn fram þeirri kenningu,
að íslenska þjóðin sje til þess kjör-
in af guðlegri forsjón að inna af
hendi mikilsvert hlutverk í þágu
mannkynsins, en því aðeins geti
þetta guðdóniiega áform fullkomn-
ast, að þjóðin læri að þekkja sinn
vitjunartíma, láti það ekki nægja,
að játa Jesúm Krist með vörunum,
heldur lifi lífi sinu eftir þeirri fyr-
irmynd, sem hann var sjálfur. Eins
og hver maður getur sjeð, er þetta
i rauninni alveg sama kenningin og
dr. Helgi Pjeturss liefir flutt um
langt skeið, en það l'yrsta sem Rut-
herford vissi um dr. Helga var það,
að dr. Helgi liafði ritað um bók
hans hjer úti á íslandi, eftir að dr.
Jón biskup Helgason hafði gefið
honum eintak af lienni. Hjer er þvi
hvorugur annars lærisveinn.
Bók þessi er nú alveg nýlega kom-
in út í prýðilegri íslenskri þýðingu,
sem er alveg samhljóða nýju útgáf-
unni ensku. En samt er líklegt, að
ýmsir vilji lesa hana á frummálinu.
Hvað sem líður kenningu Rut-
herfords, þá er það tvent hafið yfir
allan efa, að hann er maður stór-
Iærður og hámentaður, og að hann
liefir tekið merkilegu ástfóstri við
Island. Ef trúa má frásögnum hinna
merkustu íslendinga, sem kynst hafa
starfi lians í okkar þágu á Englandi,
þá verður aðeins eitt orð með rjettu
um það haft: að það sje dæmalausl.
Hann er nú að sögn væntanlegur
hingað til lands í vor, og þá liefir
íslensk gestrisni verið oflofuð, ef
ekki gerir þá hver íslendingur liað,
sem honuni er unt til þess, að
heimsóknin megi verða Rutherford
til ánægju.
(Sjá augl. bls. 1(5).
Eftir að stórveldin hafa viðurkent
stjórn Franco á Spáni er hann orö-
inn æðsti maður landsins. Myndin
hjer að ofaii er af konu hans, frú
Garmen Franco.
40 klukkustundir fyrir einn leik.
Áður en farið var að nota klukku
við skákkepni, mátti hver taflmað-
ur vera eins lengi að leika og hon-
um sýndist. Við alþjóðakepni 1857
er sagt að einn keppenda hafi þurll
40 tíma til að leika einn leik.
Leikfjelag REykjauíkur:
Fyrir þá sem ókunnugir eru leikn-
um er vert að minnast á efni lians
í örfáum dráttum. Það er ekki svo
ýkjamikið. Styrkur leikritsins ligg-
ur ekki í efni þess heldur í hinu,
hve meistaralega er með það farið
af höfundanna hálfu, og i höndum
góðs leikstjóra og leikara verður
ótrúlega mikið úr því.
Aðalpersóna leiksins er ungur
prófessor, sem verður fyrir því
happi eða óhappi að eignast erf-
ingja — en það vill nú svo kynlega
til að erfinginn reynist að vera á
aldur við prófessorinn. Lausnin á
þessari ráðgátu er fyrst gefin í lok
leiksins.
Auk prófessorsins og erfingjans
konia fr'am í leiknum kona pró-
fessorsins og tengdaforeldrar, og
vildarvinur hans, málafærslumaður,
sem bjargar honum út úr þeim ó-
göngum, sem samfara eru barns-
faðerninu.
Indriði Waage hefir haft stjórn
leiksins á liendi og leikur prófessor-
inn. Har. Á. Sigurðsson leikur erf-
ingjann. Kona prófessorsins er leik-
in af Regínu Þórðardóttur, en
tengdaforeldrar af Friðfinni Guð-
jónssyni og Mörtu Indriðadóttur,
en vininn leikur Brynjólfur Jó-
hannesson. Sigrún Magnúsdóttir leik
tir kvenrithöfund og tvö minni hlut-
verk Hanna Friðfinnsdóttir og Jón
Aðils. — í „Húrra krakki“ er góður
leikari í hverju hlutverki, enda
gerir leikurínn mikla „lukku.“
Trúðurinn gleypti rakvjelarblöð.
Þektur danskur trúður, sem heitir
Louis Brinkford og kunnur er fyrir
að svelgja í sig rakblöð, varð fyrir
óhappi um daginn. Hann særðist á
jiví að gleypa eitt af blöðunum á
einni sýningunni. Og það gekk ekki
vel. Því að það hafði ekki verið
meining lians að gleypa blaðið. Það
var beitt eins og rakhnífur.
Nokkrar sekúndur stóð hann hreyf
ingarlaus í fullkpminni óvissu um
livort hann hefði gleypt blaðið eða
ekki. Þá stóð liann á höfði, og með
mestii harmkvælum náði hann blað-
inti. En ráðið til þess var fólgið í
því að gleypa röð af rakvjeiablöðum,
er bundin voru saman og draga
síðan all uþp úr sjer. En á eftir varð
að leggja hann inn ásjúkraliús.
Bækur Rutherfords um
ísland.
Fyrir tveim árum, þegar út kom
bók Adams Rutherfords lceland’s
Great Inheritance, var hennar getið
að nokkru hjer í blaðinu. Síðan
hefir bókin verið seld hjer allmikið,
en þó án efa miklti nieira erlendis,
bæði á frunnnálinu (ensku), en líka
einnig í þýðingum. Það er því efa-
lausl mál, að hún er búin að bera
nafn íslands viða út um heiminn.
Einnig hafa komið út eftir þenna
sama ágæta mann tvö önnur rit á
ensku um ísland: ágrip af sögu
þjóðarinnar (Origin and Develop-
inent of ihe Icelandic Nation), og
Það var liarla glatt á hjalla í Iðnó
á sunnudagskvöldið, þegar Leikfje-
lag Reykjavíkur sýndi í fyrsta skift-
ið á þessum vetri hinn fræga gam-
anleik „Húrra krakki“. Húsið, sem
var fult, ómaði af hlátri allan líiii-
ann, sem sýningin stóð yl'ir, og mun
óhætt að fullyrða að sjaldan hafi
Ieikhúsgestir haft skemtilegra kvöld
í Iðnó en þá.
„Húrra krakki“ var leikið hjer
fyrir átta árum við gífurlega að-
sókn og mikla hrifningu. í þvi leik-
riti kom það fyrst verulega i ljós
hvílíkur afburða gamanleikari Har-
aldur Á. Sigurðsson er. Haiin ljek
þá sem nú eitt aðalhlutverkið, sem
mun vera ógleymanlegt öllum er sáu
þáð. Leikurinn er eftir Þjóð-
Brynjólfur Jóhannesson og Sigrún
Magnúsdóttir.
verjana Arnold og Bach, er samið
hafa marga ágæta gamanleiki, er
farið hafa sigurför víða um heim.
Hafa sumir þeirra aðrir en „Húrra
krakki“ verið leiknir lijer á landi,
þar á meðal hinn vinsæli leikur
„Spanskflugan.“
Emil Thoroddsen hefir þýll leik-
inn og heimfært hann undir ís-
lenska staðhætti, og gerl hann með
því móti miklu aðgengilegri fyrir
leikhúsgestina lijer. Allar persónur
leiksins liafa íslensk nöfn. Sömu-
leiðis eru staðanöfnin íslensk.
Upp á síðkastið hefir mikið verið
skrifað i blöðin, bæði „Fálkann“ og
önnur um páfakjörið, sem er iýaf-
staðið. Á efri myndinni sjes ofninn
frægi í sixtínsku kapellunni, sem
gefur heiminum fyrstu vitneskju um
páfakjörið. Kardínálarnir brenna at-
kvæðaseðlunum að lokinni hverri
atkvæðagreiðslu og þegar nýr páfi
hefir verið löglega kosinn er votu;r
hálmui- setur saman við seðlana og
verður reykurinn sem upp stigur
hvítleitur. Sjc reykurinn aftur á móti
dökkur þýðir það, að enginn hefir
fengið löglega kosningu.
Á neðri myndinni sjest hópur
ítalskra bændadætra fyrir framan
vatikanið, sem komið hafa lil Róm
í tilefni af páfakjörinu.