Fálkinn - 23.02.1940, Qupperneq 5

F Á L K 1 N N
a
fírúða, sem á að tákna Marlu me-,), er einnig i skrúðgöngunni. Hún er
borin rjatt á eftir Hkbörum Krists.
Mussolini þóttist ætla að gera enda á
„barbaríinu" í hinu æfagamla menn-
ingarlandi Abessiníu, en um íeið
lætur liann sína eigin þjóð lifa í
argasta miðaldarsvartnætti og fá-
l'ræði og í eilífum ótta við illar
vættir. — Sá, sem mætir að nætúr-
þeli „krypiingnum“ í Positano —
sjerstaklega eí hann er svo heppinn
að snerta á kryppunni — á vísa ham-
ingju í vændum. Sá, sem á kvöldin
gleymir að setja leirskál með vatni
úc, handa „hinum sigangandi dauðu
prestum", á það víst, að óhapp og
eymd fylgi honum æfilangt. Að
drepa kött er hin hræðilegasta móðg-
un við dularvöldin, og sá sem það
gerir fer óhjákvæmilega til helvítis.
þar sem allar píslir bíða hans.
Þegar turnklukkan hefir slegið tóll'
miðnættisslögin, fara vofurnar á
kreik. Og þá á maður á hættu að sjá
l'erlegar sýnir, svo að blóðið stýflist
i æðunum. — Löng lest al' grímu-
klæddum hvítum verum kemur gang-
andi lafhrædd upp þrepin, i sífeld-
um krákustig. Við bjarmann frá ljós-
kerunum er liægt að sjá, að þær eru
allar með stórar hvítar liettur dregn-
ar niður fyrir andlitið. Það glittir
í augun gegnum göt á hettunni.
Eru þetta „dauðu prestarnir“? Nei,
það eru bráðlifandi ma n neskjur
með holdi og blóði eins og við. Ein-
tómur skrípaleikur og gabb, -—- ein-
göngu gert í þeim tilgangi að hræða
fólkið og viðhalda valdi prestanna
yl'ir fáfróðum almúganum.
Grímujdæddu prestarnir eru bráð-
lifandi. Á eftir þeim koma margir
karlinenn, sem bera líkkistu. Þetta
er jarðarför, sem haldin er að næt-
urjieli með grímuklæddri líkfylgd,
til þess að gera hana ægilegri og al-
múgann þá um leið hræddari við
dáuðann. Á eftir kistunni koma svo
ætti.ngjar og vinir, og'þeir eru ekki
grímubúnir. Það eru lög, að kven-
fólk má ekki fara með líkfylgd inn
i kirkjugarðinn. í öllu er reynt að
láta koma fram, að konan sje óæðri
vera en karlmaðurinn. Kemur þetta
vel heinl* við hugsjónir fasismans.
Þær mega síst af öllu læra nokkuð
eða hugsa, heldur vinna — og eiga
börn.
' Það e^u lög i Positano, að jarðar-
l'ör skuli fara fram undir eins fá-
einum klukkutímum eftir andlátið.
Fullkomin líkskoðun fer sjaldnast
frarn-, og eitt af því, sem ahnúginn
hræðist mjög, er það, að verða kvik-
M-ttur.
Líkfylgdin paufast áfram í
sí.imunni frá ljóskerum sinum, og
j.ylur bænir í sífellu, svo lágt að
ekki heyrast orðaskil. Athöfnin hefst
með því, að sungin er sálumessa í
kirkjunni niður við sjóinn, en síðan
er haldið af stað með líkið — mörg
hundruð metra upp á við, því að
kirkjugarðurinn stendur fyrir ofan
bæinn, uppi undir fjallsbrún.
Ef maður kemur tii Positano tim
páskana fær maður að sjá likar
,.skrúðgöngur“ um hábjartan daginn.
En þá eru álirif þeirra ekki eins
ógurleg, því að myrkrið hjálpar
ekki til. 1 fylkingúnni, sem fer um
stígana í Positano á skírdag, eru
giúmuklæddu mennirnir í fararbroddi
ekki prestar, heldur fiskimenn. Þung
u.r trjekross er borinn í miðri fylk-
ingunni og einn fiskimaðurinn verð-
ur áð ganga undir honum allan dag-
inn, þangað til komið er upp að
bænahúsi, sem stendur uppi á fjalli,
langt fyrir ofan alla bygð.
Þessi ganga á að vera táknmynd
af krossferli Krists — via dolorosa.
Einn af grímuklæddumönnunum ber
þyrnikórónuna, annar sveitadúkinn
og þriðji svipuna og önnur tæki,
sem voru notuð til þess að hrjá
Krist. Eftir langa og erfiða göngu
allan daginn, er loks komið að bæna-
húsinu að kvöldi. Krossinn er settur
upp í bænahúsinu — og morguninn
ettir er undrið skeð: sá krossfesti
lcangir á krossinum.
í afturelding næsta dag keinur svo
niðurtakan af krossinum.Einn prest-
urinn bröltir upp stiga og losar
naglann úr hægri hendinni. Hand-
lcggurinn fellur niður — því að
in'úðan á krossinum hefir liðamót
um öxlina. Þessi ósmekklegi léikur
liefir vitanlega mikil álirif á liá, sem
viðstaddir eru. Næst fellur vinstri
bandleggurinn og nú cr brúðan, sem
er í fullri líkamsstærð tekin af
krossinum. Síðan er farið meðj
þessa Kristinynd ofan að sjó og jiar
heldur einn presturinn skammar-
ræðu yfir lýðnum. „Hverjir eruð
þið?“ þrumar hann. „Úrþvætti og
afhrak! Verri en maðkarnir í jöfð-
inni. Þið eruð aur, aur og leðja.
Sjáið: saklausan Krist hafið þið
krossfest!"
Hann tekur Kristmyndina af bör-
inuini, heldur henni upp til sýnis
svo að fólkið geti sjeð blóðið og hið
bðandi andlit, og yfii'bugast af iðr-
unar- og syndatilfinningu. — Þetta
eru öflug ráð til þess að hræða lýð-
inn og lialda lionum í ófremdarn-
slandinu, og kirkjan og yfirvöldin
spara þau ekki. — —
Mussolini segist vera að „friða"
Abessiníu. „Við viljum láta hina
afríkönsku barbara verða aðnjótandi
evrópeiskrar siðmenningar“, scgir
hann.
En Abessinía var lika krístið land
og kristnin er meir að segja eldri
þar en í ítaliu. Það er satt, að
kristni Abessiníumanna hefir kom-
ist út á einkennilegar hliðargötur og
orðið fyrir áhrifum annarra trúar-
bragða, sjerstaklega frá Egyptalandi.
En skyldi hún' vera nokkru fjær
hinu upprunalega marki, en sú
kristni, sem nú er víðsvegar i Ítalíu
hjá fáfróðum almúganum þar? Dýr-
lingadýrkun, þar sem ekki sjálfur
dýrlingurinn er tilbeðinn, heldur
myndin af honum, eða rjettara sagt
mismunandi myndir af honum, mis-
jr.fnlega „góðar“ og misjafnlega
„kröftugar'*. Er jietta nokkuð annað
en skurðgoðadýrkun?
„Við viljum gefa Abessiníu sið-
i .enningu Evrópu“, sagði mikli mað-
urinn. Og litli keisarinn í Abessiniu
svaraði:
Guð varðveiti okkur fyrir slíkri
siðmenningu!“ Er honum það lá-
andi?
Við Haunsö, nálægt Kalundborg
hefir sverðfiskur verið á sveimi i
sumar og gert mikinn usla á veiðar-
færum fiskimanna. Þannig eyði-
lagði hann þrjár nætur fyrir einum
fiskimanninum sömu nóttina. Götin,
sem sverðfiskurinn hafði höggvið á
næturnar vo'ru svo stór, að hægt
var að fara á báti gegnum þau.
Margar tilraunir liafa verið gerðar
til þess að veiða sverðfiskinn, cn
þær hafa ekki borið árangur enn.
—o-o—
I Algemeine Automobil-Zeitung er
sagt frá leyfilegum ökuhraða bifreiða
i ýmsum löndum. Er yfirlitið svona:
Albania 40 km„ Danmörk GO, Pinn-
land 70, Jugoslavía 50, Lettland 70,
Lithauen 70, Noregur 60, Portúgal
40, Þýskaland 100. En innanbæjar
er hámarksökuhraðinn þessi: Al-
bania 10, Búlgaría 15, Danmörk 40,
Þýskaland 60, England 48, Estland
40, Finnland 45, Erakkland 30, HeU-
as 12, Holland 20, Jugoslavía 15,
Lettland 40, Litliauen 35, Luxemburg
20, Noregur 35, Pólland 40, Bæ-
heimur 34, Rúmenía 12, Svíþjóð 35,
Spánn 12, Tyrkland 20, Ungverja-
h:nd 40 kílómetrar á klukkustund.
-o-o—
Flestir hafa heyrt getið um Buf-
falo Bill og ýinsir vita, að hann hjel
rjettu nafni William Cody. En að
hann fjekk nafnið Buffalo Bill at-
vikaðist þannig:
Þegar járnbrautin um Kansas var
lögð, átti Cody, sem var fræg skytta,
að leggja verkamönnunum við braut-
ina tólf villinaut á dag. Einu sinni
voru fimm liðsforingjar ríðandi á
ferð og mættu þá Cody, sem reið
berbakt og var litið veiðimannaleg-
ur. Þeir lögðu fyrir liann ýmsar
spurningar og hann svaraði eins og
bjáni. Fjekk liann að veiða með þeim
elléfu nauta hjörð og nú kom kunn-
átta hans í ljós. Þeir riðu hesta sina
uppgefna, en hann komst í færi við
hvert nautið eftir annað og drap
þau öll. Skömmu síðar skoraði Com-
stock nokkur á hann að keppa við
sig í nautadrápi. Cody varð við því
og drap 69 villinaut meðan liinn
drap 48. Eftir ]iað fjekk hann við-
urnefnið Buffalo Bill.