Fálkinn - 20.09.1940, Side 13

FÁLKINN
13
»» Best er að aug:l$ §a í Fálkaniiin ««
KROSSGATA NR. 348
Lárjett. Skýring.
1. ófriður, 5. brotin, 10. gerir,
við, 12. blíða, 14. líkingu, 15. efni,
17. villidýr, 19. borði, 20. sigruð
þjóð, 23. planta, 24. skipa, 26. handa-
vinna, 27. liundsheiti þf., 28. mánns-
nafn þf., 30. bit, 31. nákvœmt, 32.
flokka, 34. droll, 35.ágætum, 36. röfl-
gjarna, 38. vörur, 40. amboða, 42.
drumbur, 44. vendi, 46. sóði, 48.
lcjassi, 49. ávöxtur, 51. grannt, 52.
pipur, 53. taps, 55 bjó, 56. Asíurikis,
58. gort, 59. frelsari, 61 nasistaflokk-
urinn, 63. léð, 64. frárennsli, 65.
skyldur.
Lóðrjett. Skýring.
1. hernaðaraðgerða, 2. auð, 3. rifa,
4. íþróttafélag, 6. hváyrði, 7. borðar,
8. slæm, 9. varnarvopnið, 10. sætið,
11. rensiis, 13. umbúðirnar, 14. nag-
dýr, 15. afkvæmi, 16 tré, 18 fá í
hendur, 21. lyfseðill, 22. úttekið, 25.
mergð, 27. knattspyrnumaður, 29.
embættismaður, 31. tærs, 33. við-
kvæm, 34. því næst, 37. ópi, 39. ekki
nægur, 41. liöfuðfats, 43. vatn, 44.
aflleysi, 45. hljóðum, 47. embætti,
49. eftirskrift, 50. ryk, 53. reykir,
54. skynji, 57. félag í Þýskalandi, 60.
aftur, 62. fornt viðurnefni, 63. sjór.
LAUSN KRQSSGÁTU NR.347
Lárjett. Ráðning.
1. englar, 6. aftaka, 12. skýlan, 13.
eitrun, 15. ók, 16. æska, 18. unna,
19. SA, 20. kló, 22. terunna, 24. átu,
25. nags, 27. rangt, 28. hlut, 29. Arn-
ar, 31. ras, 32. pukri, 33. alur, 35.
tága, 36. snarsnýst, 38. mink, 39. skal,
42. Fróni, 44. mey, 46. akjór, 48.
guðs, 49. sagga, 51. sáia, 52. amí,
53. skutlum, 55. rak, 56. Ne, 57. óm-
ar, 58. amar, 60. fa, 61. gnoðir, 63.
Knútur, 657 agaðar, 66. kannar.
Lóðrjett. Ráðning.
1. ekklar, 2. ný, 3. glæ, 4. last, 5.
Anker, 7. fennt, 8. tina, 9. ata, 10. kr.
11. austur, 12. sóknar, 14. nautin, 17.
arar, 18. ungs, 21. ógna, 23. unaðs-
legt, 24. álka, 26. salsins, 28. hugtaks,
30. runni, 32. páska, 34. rak, 35.
Týs, 37. afgang, 38. móði, 40. ljár,
41. lirakar, 43. Rúmena, 44. inaur,
45. ygla, 47. Ólafur, 49. skara, 50.
aumka, 53. smið, 54. mann, 57. óða,
59. rún, 62. og, 64. Ta.
Annabel Padgham reyndi að átta sig. Það
vottaði ekki fyrir roða í kinnum liennar.
Dökkblá augu hennar voru ennþá þrungin
skelfingu. Hann tók um höndur hennar og
strauk þær sefandi.
„Segið mjer nú, hvað gerst hefir,“ sagði
Roger, „húsið hjerna minnir helst á vit-
lausraspítala.“
„Jeg vildi mikið gefa til, að við hefðum
aldrei ltomið hingað,“ sagði hún og stundi
við. „Þetta á alt rót sína að rekja til hinna
ríku vina Toms. Hann vildi verða ríkur i
einni svipan og nú má hamingjan vita,
hvernig þessu lýkur“.
„Líður yður betur núna?“ spurði hann.
,,.Tá, þakka yður fyrir.“
„Treystið þér yður til herbergis yðar aft-
ur, ef jeg leiði yður?“
Hún hristi liöfuðið.
„Ekki strax. Eftir svolitla stund. Tom er
alveg óður. Þjer verðið að fylgja mjer niður.“
„Jæja þá. En aðeins með einu skilyrði.
Segið mjer, hvernig á því stóð, að þjer kom-
uð þjótandi inn til min með mann yðar á
hælunum.“
„Jeg var hrædd.“ '
„Við hvað?“
„Hrædd við Tom — einkum við Tom.
Teg hjelt, að hann mundi alveg ganga af
göflunum. Mjer geðjast lieldur ekki að þessu
húsi. Jeg er sannfærð um, að einhver hjer
hefir myrt Dennet ofursta. Mjer finst altaf
einhver liggja á hleri. Ef einhver heyrði til
mín núna er jeg viss um, að jeg yrði líka
myrt.“
„IJjer heyrir enginn til okkar.“
Hún stundi þungan. „Ef til vill ekki.“
„Segið mjer nú, liversvegna þjer vilduð
fá að tala við jómfrú Clewes.“
„Það var ekki endilega hún. Jeg þarfn-
aðist aðeins að tala við kvenmann, og frú
Dewar var svo langt í burtu. Þetta kvöld
hefir verið hræðilegt kvöld, alt frá því er
þjer fóruð með ungfrú Quayne“.
„Við skulum halda ungfrú Quayne utan
við samræðurnar. Hvað eigið ])jer við með
því að tala um hræðilegt kvöld?“
„Allir, nema hr. Luke, voru taugaóstyrkir,“
sagði hún. „Tom drakk fjögur vínglös á eftir
matnum — jeg hefi aldrei sjeð liann gera
það fyrr. Hr. Barstowe fór sína leið og flest-
ir fylgdu dæmi hans. Jómfrú Amelia Clewes
prjónaði eins og ætti hún lífið að leysa og
yrti eklci á nokkurn mann. Susanna geklc
stanslaust fram og aftur og spurði eftir yð-
ur. Jeg fór snemma að hátta, því að taugar
mínar þoldu ekki meira. Jeg klæddi mig í
slopp og reyndi að lesa svolítið. Þá fór Tom
að kalla úr rúmi sínu. .Teg hjelt, að jeg
mundi verða vitskert, jeg varð svo hrædd.
Jeg gleymdi,“ hjelt hún áfram með breyttri
rödd, „að jeg get ekki sagt yður meira. Það
er eitthvað á seyði hjer í húsinu, eitthvað,
sem jeg ekki skil. Ef Tom vill ekki fara
hjeðan, þá fer jeg strax á morgun. Þjer ætt-
uð heldur ekki að vera lijer, hr. Ferrison“,
sagði hún og leit á liann með alvöruþrungnu
augnaráði. Flytjið í burtu og takið snotru
stúlkuna hana ungfrú Packe með yður. Fólk-
ið hjerna virðist vera eins og fólk er flest,
en það er það ekki. Jeg veit, að það liefir
ánetjað Tom, en mjer skulu þau ekki ná.
Jeg fer.“ Hún tók í liandriðið og reis a
fætur.
„Jeg' get auðvitað ekki krafist þess, að
þjer sýnið mjer fullan trúnað,“ sagði Roger
hálfvandræðalega, „sjerstaklega ekki, ef yð-
ur er það þvert um geð, en mjer finst nú
samt, að þjer ættuð að segja injer all af
ljetta fyrst þjer fóruð að vekja mig á þess-
um tíma nætur.“
Georg Bvetakonungiir í liðskönnun. Pað eru ástralsir hermenn, sem hann
gengur hjer fram hjá.