Fálkinn - 02.05.1941, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
- IMIlkliaii cr Ibesta lieimiiiisMadið. -
KROSSGÁTA NR. 375
Lárjett. Skýring.
1. Lítið herbergi, 7. lán, 11 á
skepnum, 13. skapstirð, 15. tveir eins,
17. vökvi, 18. öltegund, 19. söngvari,
20. dœgur, 22. tónn, 24. skamstöfun,
25. heiður, 2ö. peninga, 28. band, 31.
innýfli, 32. eftirlíking, 34. vand, 35.
hægfara, 36. skán, 37. tónn, 39. skam-
stöfun, 40. þrir eins, 41. bleksuga, 42.
busl, 45. Tveir eins, 46. ær, 47. þrir
eins, 49. kaup, 51. dýr, 53. óhreinkar,
55. geðfeld, 56. nótt, 58. mannsnafn
(norskt), 60. krókur, 61. hjal, 62. lík,
64. lyftiduft, 65. forsetning, 66. vökvi,
68. andlitshluti, 70. eldsneyti, 71 kon-
ungsnafn, 72. leiða í ljós, 74. höfð-
ingsskapur, 75. ilát.
Lóðrjett. Skýring.
1. skjálfti, 2. skamstöfun, 3. lilaup,
4. vatn, 5. púki, 6. rökkur, 7. manns-
nafn, 8. frumefni, 9. skammstöfun,
10. viður, 12. skyldmenni, 14. bleyta,
16. baða, 19. heimsk, 21,-með ákafa,
23. stúlka, 25. líffærið, 27. æði. 29.
samhljóðar, 30. skammstöfun, 31. leik-
ritaliöfundur, 33. einmana, 35. at-
vinna, 38 ■ mannsnafn, 39. fellti, 43.
áhald, 44. innsigli, 47. bjargaði, 48.
ættarnafn, 50. einkennisstafir, 51.
fornafn, 52. stöðvarskammstöfun, 54.
drykkur, 55. gekk upp, 56. æpa, 57.
kvenmannsnafn, 59. börn, 61. af-
kvæmi, 63. vatnsfallanna, 66. ??? ??
67. fugl, 68. bókstafur, 69. stefna, 71.
Einkennisstafir, 73. keyr.
LAUSN KROSSGÁTU NR.374
Lárjett. Ráðning.
1. iiamur, 7. pukur, 11. snaga, 13.
blána, 15, er, 17. snar, 18. bola, 19.
an, 20. sæl, 22. ab., 24. gl., 25. upp,
26. skut, 28. brann, 31. elta, 32. traf,
34. aur, 35 Erla, 36. bak, 37. ra, 39.
S. f., 40. urð, 41. Helgafell, 42. ess,
45. ys, 46 mi, 47. smá, 49. knár, 51.
vor, 53. raka, 55. sein, 56. fánar, 58.
fars, 60. kið, 61. mr., 62. æf, 64. rak,
65. eð 66. seim, 68. flos, 70 re, 71.
reiði, 72. ólsen, 74. sneið, 75. skeið.
Lóðrjett. Ráðning.
1. hress, 2. M. S., 3. uns, 4. rana,
5. par, 6. bbb, 7. Páll, 8. una, 9. K. A.,
10. raupa, 12. gabb, 14. logn, 16.
rækta, 19. aptar, 21. lurk, 23. kaupa-
kona, 25. ullu, 27. ta, 29. j-a, 30. nr.,
31. er, 33. Freyr, 35. eftir, 38. als, 39.
sem, 43. skeið, 44. snið, 47. skar, 48.
marar, 50. án, 51. vá, 52. ra, 54. af,
55. skens, 56. frið, 57. ræll, 59. skeið,
61. meið, 63. foss, 66. sei, 67. mið,
68. fól, 69. sek, 71. re, 73. N. E.
„Mjer líÖur altaf best, þegar jeg hefi eitt-
hvað fyrir stafni.“
„Hermálaráðuneytið?“ sagði Barry og
hinn ypti öxlum. „Það er smáræði," sagði
hann, „skrifarahjálfi, sem hefir reynt að
selja hernaðarleyndarmál, án þess að liafa
hugmvnd um, hvernig maður gerir þess-
háttar verslun. Hlutverk mitt var að gefa
upplýsingar um ákveðinn mann erlendan,
sem hafði tjáð sig fúsan til, að kaupa þessi
leyndaTinál. Þessháttar heyrir víst ekki
undir yðar- deild, er það?“
„Nei, það er „sjerstaka deildin“, sem ann-
ast slikt. Jeg vona, að jeg geti orðið starfs-
maður þar einhverntíma. Það er afar
skemtilegt starf, sem þeir hafa þar.“
„Jeg held, að þjer munduð fljótlega has-
ast upp á því. Þeir hljóta að þurfa að vinna
mörg fánýt verk þar, „skyggja“ fólk og því
um líkt. En meðal annara orða, er ekki
Hubert Dale skrambi sniðugur maður —
svona okkar á milli sagt?“
„Jú, bráðduglegur, og auk þess besti
maður.“
„Mjer datt það í hug. Og framgjarn, ef
mjer skjátlast ekki. Hann mundi ekki hafa
á móti því, að stjórna öllu saman.“
„Það er nú víst svo um flesta.“
„Auðvitað. En jeg lield, að Dale hafi
talsverðar líkur. Jeg umgengst talsvert ráð-
andi menn, vitið þjer.“
„Já hara að honum tækist það,“ sagði
Barry. „Þá mundi hann gera mig að vara-
lögreglustjóra eða eitthvað á borð við það.“
Og Marrible liló og vitnaði í Iíipling. Þeir
voru fljótir til „Carriscol", og þar var enn
lögregluþjónn á verði. Bari-y fór á undan
inn í húsið. „Þessi gangur liggur gégnum
húsið, út í garðinn á bak við,“ sagði liann.
„Yiljið þjer fara þangað fyrst eða eigum
við að koma upp á loftið?“
„Upp á loftið, held jeg,“ svaraði Marrible.
„Jeg sting upp á, að við byrjum á kvistin-
um og höldum svo áfram niður á við.“
„Ágætt.“
Svo fóru þeir upp stigann og Barry sýndi
honum sofuna, sem lík Cluddams hafði
fundist í, en þeir stóðu þar ekkert við.
Kvistherbergið var með sömu unnnerkjum
og þegar Barry var þar seinast, nema hvað
rykið var ef til vill öllu meira.
Ashley Marrible svipaðist nákvæmlega
um. „Ef við vissum liver verið hefir til
húsa hjerna,“ sagði hann hægt, „þá væri
hálft vei'kið unnið, ef ekki alt. En það hef-
ir spursmálslaust ekki verið Eva Page. Og
hafi það verið unnusti hennar, þá var þetta
býsna ljelegur staður til að búa á,“
„Þjer verðið að muna, að hún var fátæk
sjálf,“ sagði Barry.
„Veit jeg það, en hún hefði nú samt reynt
að reyta saman handa honum. Kvenfólkið
er svo fíflslegt," sagði Marible kuldalega.
„En hafi náunginn orðið að fara huldu
liöfði, gat vel hugsast, að hann hefði fengið
sjer felustað hjerna, þangað til hann kæm-
ist úr landi. Evu Page var kunnugt um, að
þetta hús var mannlaust, og að það voru
næsta lítil likindi til, að nokkur maður
mundi koma liingað.“
Hann siiuðraði þarna um og fór Svo nið-
ur á miðhæðina, inn í stofuna, sem glæpur-
inn hafði verið framinn í. Marrihle gekk
yfir þvert gólfið að skápnum, sem lik Clud-
dams hafði verið falið í, en staldraði við
áður en hann snerti á hurðinni. „Þið mun-
uð liafa ljósmyndað öll fingraför?“ sagði
hann.
„Já, það höfum við gert.“
„Gott. En segið þjer mjer — er það þessi
skápur þarna?“
Marrible opnaði hurðina og leit inn í
skápinn, svo gekk hann um alla stofuna
og fram að stigagatinu og inn aftur.
„Jeg hefi altaf verið að hugsa um að
spyrja yður,“ sagði Barry, „— hvað þjer
áttuð við með því þýðingarmikla með hlóð-
ið og tröppurnar.“
Marrible benti á skápinn.
„Það var mjög lítið blóð,“ sagði hann.
„Jeg held að við getum gert lýsingu af
glæpnum í aðaldráttum, eftir því sem jeg
hefi sjeð og þjer hafið sagt mjer. Jeg lít
svo á, að Cluddam hafi komið hingað með
kunningja sínum, eða að minsta kosti með
manni, sem hann liafði ekki ástæðu til að
vantreysta."
„Hversvegna fóru þeir liingað að nætur-
þeli?“
„Það geta legið ýmsar ástæður til þess.
Hann getur liafa verið hundinn að degin-
um til, og hann getur liafa farið út að
ganga, og svo alt í einu fengið þá flugu,
að fara liingað. Eða hann hefir verið að
sýna liúsið væntanlegum leigjanda, sem
hefir átt annrikt að deginmn til. Hvernig
sem því nú er farið þá hlýtur hann að hafa
komið hingað með öðrum, vænlanlega karí-
manni. Svo koma þeir liingað upp og þegar
þeir ganga lijer inn í stofuna, þá rekur
þessi maður kutann í bakið á Cluddam og
lætur hann standa i sárinu og setur líkið
inn í skápinn. Þetta er all mjög augljóst,
munuð þjer segja, en það er nú hest samt,
að við tökum það lið fyrir lið. Nú verðum
við að spyrja: Vár það maðurinn, sem
liafði sest að á kvistinum, sem myrti Cliul-
dam? Jeg held ekki. 1 fyrsta lagi hefir
liann, liafi liann ekki dvalið í húsinu með
leyfi Cluddams, tæplega verið maður, sem
Cluddam treysti. Hafi það verið liann, sem
hefir drepið Cluddam, er ólíklegt að liann
hefði gerst svo bíræfinn að verða i húsinu
eftir að glæpurinn var framinn.“
„Já, en hvernig vitið þjer, að hann var
hjer eftir það?“
„Jeg get ekki vitað það, en jeg geri ráð
fyrir því, að svo liafi verið, því að það er
• ekki minsti vafi á því, að Eva Page kom
hingað um morgunin til að tala við hann.
Það hefði liún aldrei gert, ef hún liefði ekki
þótst viss um að hitta hann lijerna.“