Fálkinn - 03.03.1944, Blaðsíða 3

F Á L K 1 N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðis fyrirfrani
HERBERTSpren/.
SKRADDARAÞANKAR
Pjetur og Páll gera sjer tíðrœtl
um það hve veröldin sjc orðin grá-
bölvuð i samanburði við það, sem
hún var í þeirra ungdæmi. Nú drepa
þeir hvern annan úti i löndum og
drepa ekki aðeins þá, sem eru í
herklæðum heldur láta þeir sprengj-
ur og eldi rigna yfir saklaus börn
og örvasa gamalmenni. Aldrei lief-
ir heimurinn komist á annað eins
hástig villimennskunnar, segja þeir.
Það er mikið satt í þessu. Ver-
öldin er ljót — hún er ferleg ó-
freskja. Og engir munu finna það
betur en þeir, sem sjálfir standa í
eldinum og undir sprengjuregninu.
En þeir lifa i von um að betur muni
birta eflir þessa styrjöld en nokkra
aðra, sem á undan er gengin, alveg
eins og forfeður okkar trúðu á
hina nýju, fögru veröld, sem rísa
mundi eftir Ragnarökkur. Það er
þessi trú, sem alltaf liefir bjargað
mannkyninu frá algerri tortímingu
— og mun alltaf gera það.
En „maður líttu þjer nær“. —
Liggur ekki í okkar eigin götu
steinn, sem að sinu leiti er eins
hættulegur okkar þjóðlífi og hitt,
sem er að gerasl úti i veröldinni.
Eða öllu heldur margir steinar?
Styrjaldirnar spretta af meðfæddu
innræti mannsins, drottnunargirni og
fleiri hneigðum annars vegar, en
sjálfsbjargarviðleitninni liinsvegar.
Þeim sem ráðist er á, cr það í brjóst
lagið að verjast, þvi að annars glat-
ast liann eða verður ánauðugur
þræll. Ef engin reyndi að verjast
rangsleitninni yrði aldrei stríð, því
að þá fengi ofbeldisseggurinn jafn-
an það sem honUm dytti í liug að
krefjasl.
Það má segja uin okkur að við sje-
um svo srnáir, að við getum aldrei
varist erlendri rangsleitni eða ofbeldi
Öll okkar framtið er komin undir
])ví, að aðrir sýni okkur rjettlæti,
og að jafnaði verði til voldugar þjóð-
ir, sem cigi láti ganga á rjett okk-
ar.
En þá er eftir okkar hluti, en
hann er sá, að við liöldum okkur
við rjettinn og víkjunt ekki frá lion-
um. — En tii þess að svo verði
þarf þjóðin að vera heilbrigð í skoð-
unum og menntuð. Og ástunda alla
góða menningu. Þetta tekst þvi að-
eins, að uppeldismálin sjeu i lagi,
þvi að þau eru hornsteinninn. En
eru einmitt þau ekki áhyggjuefni
nú.
Samkeppni um Neskirkju.
Sóknarnefnd Neskirkju ákvað að
efna til verðlaunasamkeppni um
leikningu af væntanlegri kirkju til
handa söfnuðinum en iienni liefir
verið ákveðin staður á Melunum,
skammt fyrir vestan íþróttavöllinn
en sunnan Reynimels. Var fimm
ntanna dómnefnd skipuð lil að dæma
um uppdrættina, auk tveggja sjer-
fróðra manna, sem húsameistara-
fjelagið tiinefndi, en voru þeir liúsa-
íneistararnir Halldór Jónsson og
Gunnlaugur Haildórsson. Dómnefnd-
ina skipuðu þeir próf. Alexander
Jóhannesson, síra Jón Thorarensen
sóknarprestur, Sigurjón Pjetursson
fulitrúi, Sigurður Jónsson skólastj.,
og Björn Ólafs i Mýrarluisuin.
Nefndin dæmdi um þær 8 teikn-
ingar sem henni bárust, i vikunni
sem leið og sýndi blaðamönnum
teikningarnar skömmu siðar, auk
iíkans, sem borisl hafði af einni
kirkjunni. Hafði úrskurður nefndar-
innar orðið á þá leið, að Ágúst
Pálssyni voru dæmd I. verðlaun,
7.000 kr., önnur verðlaun fjekk Bárð-
ur ísleifsson, 5.000 kr. en þriðju
verðlaun þeir Sigurður Guðmunds-
son og Eirikur Einarsson, 3.000 kr.
Þrátt fyrir verðlaunin hefir söfnuð-
urinn óbundnar liendur um hvaða
teikningu liann velur þegar til fram-
kvæmda kemur.
Kirkjuteikningarnar gera ráð fyr-
ir sjerstakri kapellu og samkomusal,
likgeymsluklefa, fatageymslu og öðru
sem nauðsynlegt er fólki, sem á
langan veg til kirkju. Eru kirkjurn-
ar miðaðar við að þar geti farið
frain almenn safnaðarstarfsemi í
sem ríkustum mæli.
Hjer birtast myndir af þeim
teikningum sem verðlaun lijutu.
Um teikninguna sem fjekk fyrstu
verðlaun, skal þess getið, að lienni
er ætlað að rúma 600—700 manns
í sæti og er um tuttugu metra há,
en luin fer smá hækkandi fram
að turninum, sem er næst teikn-
ingunni. Gluggafletirnir eru ská-
hallir, þannig að birtan beinist
inn að kórnum, og sama tilhögun
er á kirkjuveggjum þeirra Sigurð-
ar og Eiríks.
NEÐANJARÐAR-
VERKSMIÐJA í LONDON.
Önnur verðlaun: Báröúr ísleifsson.
Atján metrum undir yfirborði eins
sprengjurifna strætisins í London
er ein af einkennilegustu hergagna-
verksmiðjum Breta. Fyrir tveimur
árum voru þarna ófullgerð göng fyr-
ir neðanjarðarbraut, 9 kílómetra
löng en hálffull af grjóti og allskon-
ar ruðningi.
En nú er þarna vjelsmiðja í full-
um gangi, sem býr til mikilsverða
flugvjelahluti i stórum stil. Það var
verkfræðingafirma í Belfast, sem
kom þessu i framkvæmd og var
enginn liægðarleikur, einkum að
finna ráð til þess að hitinn af vjel-
unum yrði ekki of mikill þarna i und-
irheimum . En verkfræðingarnir frá
Belfast kunnu ráð við að ná honum
á burt. Þeir smíðuðu loftræsti’ngar-
vjelar, sem gátu haldið liitanuin
stöðugum á ákveðnu stigi, hvað sem
vjelunum leið.
Nú voru afhellar höggnir í jarð-
göngin, nákvæmlega liæfilega stór-
um fyrir vjelar þær sem þarna átti
að nota, og síðan sjeð fyrir iyftum
og rennibrautum til aðdráttar og
fráflutnings og þrystiloftsvjel kom-
ið fyrir í jarðgöngunum, því að
þaihia eru allar vjelar knúðar með
þrystilofti. Og innan ótrúlega skami
tima var verksniiðjan farin að starfa.
Lítill lögfræðingur slóð frammi
fyrir opinberum ákærenda í rjetti,
sem vitni. — Ákærandinn spurði
hann að lieiti og stöðu og er hann
hafði fengið svarið, sagði hann: —
„Þjer lögfræðingur? Jeg gæti stung-
ið yður í vasa minn!“
„Það er ekki ósennilegt,“ svaraði
liinn. En ef þjer gerðuð það, þá
munduð þjer liafa meiri lögfræði i
vasanum en þjer hafið í kollinum."
Þriðju verðlann: Sig. Gnðmumissoii og Eiríkur Einarsson.