Fálkinn - 03.03.1944, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 486
Lárjett. Skýring.
1. viðskifti, 7. ærsl, 11. smíða, 13.
bragð, 15. spil, 17. mentuð, 18. íláti,
19. tímabil, 20. lítil, 22. á skipi. 24.
hreyfing, 25. kvenmannsnafn, þolf.,
26. vitlítillf 28. segir, 31. refabústað-
ur, 32. greiddi, 34. bæjarnafn, þáguf.,
35. org, 36. meiðsli, 37. fjall, 39. ull,
40. eldstæði, 41. skriðdýr, 42. holt,
45. sk.st., 46. kvartett, 47. mat, 49.
Bolti, 51. málmur, 53. efnað, 55.
skýrsla, 56. fræða, 58. kvenm.nafn.,
60. veina, 61. hvað, 62. tala sk.st., 64.
Bein, 65. söngl, 66. liæð, 68. óþekk,
70. sk.st., 71. voði, 72. veik, 74.
kvika, 75. sjer eftir.
Lóðrjett. Skýving.
1. anda, 2. óþrifaverk, 3. mannsnafn,
4. á ránfugli, 5. eldiviður, 6. kvenfn.-
nafn, 7. tegund, 8. karlm.nafn, 9.
sk.si., 10. eftirsjón, 12. sarna og nr.
35. lárjett, 14. kramur, 16. hola, 19.
lilaðið, 21. fiskjar, 23. mentastofnun,
25. atlaga, 27. á fæli, 29. svar, 30.
tveir eins, 31. sk.st., 33. karlm.nafn,
þolf., 35. vælir, 38. fraus, 39. sam-
setningarefni, 43. einstæðingur, 44.
hvíla, 47. máttarviðir, 48. lína, 50.
hvíldi, 51. drykkur, 52. ónefndur, 54.
klaki, 55. kveðja, 56. byggingarefni,
57. blása, 59. dregur að, 61. sokkur,
63. renna, 66. sleip, 67. gangur, 68.
fjörug, 69. hjálp, 71 stór, 73. sama og
nr. 62. lárjett.
LAUSN KR0SSG&TU NR.485
» Lárjett ráöning:
1. drengur, 5. ofurafl, 10. aum, 12.
áma, 13. arm, 14. kar, 16. lum, 18.
ungi, 20. risar, 22. Lási, 24. gin, 25.
vön, 26. kom, 28. lón, 29. uð, 30.
barn, 31. iðin, 33. N.G., 34. dali, 36.
Iðun, 38. auk, 39. ýsa, 40. rög, 42.
garm, 45. sels, 48. at, 50. raus, 52.
refi, 53. ár, 54. Lóa, 56. snæ, 57. afl,
58. sli, 59. laga, 61. dreka, 63. hófu, '
(i4. ark, 66. alt, 67, ráp, 68. Nóa, 70
fól, 71. andaður, 72. velling.
Lóðrjett ráðning:
1. draugur, 2. nari, 3. gum, 4. um,
(i. fá, 7. uml, 8. raul, 9. læðingi, 11.
gæs, 13. agi, 14. kinn, 15. raki, 17.
mál, 19. níð, 20. röri, 21. roði, 23.
són, 25. val 27. mið, 30. bakar, 32.
nurli, 34. dug, 35. Asa, 37. nös, 41.
fallega, 43. ras, 44 mund, 45. sefa,
46. efl, 47. kríuegg, 49. tóa, 51. særa,
52. rakt, 53. álf, 55. aga, 58. só^, 60.
arna, 62. elg, 63. háll, 65. kóð, 67.
ról, 69. an, 70. fe.
með sokkniun .sein lu’m var að prjóna.
Anna stóð enn í söniu sporum og hafði
ekki augun af Maigret. Machére Var auð •
sjáanlega að missa þolinmæðina.
„Nú skulum við fara,“ sagði Maigret full-
trúi. „Þið afsakið þó að við þjótum, er það
ekki? En brautarlestin mín á að fara lcl. 7.“
Nú stóðu allir upp. Jósep flökti augun-
um til og frá og varaðist sanit umfram alll
að horfast í augu við Maigret. Machére var
auðsjáanlega að leita að viðeigandi lcveðju-
orðum í huga sjer, en loksins stamaði hann:
„Þið verðið að afsaka að jeg hafði grun
á ykkur. . . . En þið verðið að afsaka að jeg
liafði ástæður lil þess.... Og ef Cassin
hefði ekki horfið ....“
„Viltu fylgja herrunum út, Anna?“
„Já, mamma.“
Svo gengu þau út í gegnum búðina, þrjú
sarnan. Ilún var aflæst, Enda var þetta á
sunnudegi. En á vogarskálinni stóð lítill
olíulampi úr bronc, svo að þarna var nóg
birta til þess að komast leiðar sinnar.
Macliére tók í höndina á Önnu —- það lá
við hjartanlega.
„Jeg endurtek þelta sem jeg sagði ....
Mjer þykir þella mjög Ieitt.“
Anna og Maigret stóðu og horfðust i augu
nokkrar sekúndur án þess að mæla orð. Svo
muldraði hún i liálfum hljóðum:
„Verið þjer óhræddur. . . . Jeg skal ekki
vera hjerna.“
Marchére samkjaftaði ekki er þeir gengu
upp árbakkann, svo að Maigret gafsl ekki
tækifæri lil að grípa fram i nema einu sinni
eða tvisvar.
„.....Og nú fer jeg aftur til Nancy, úr
þvi að sannleikurinn er kominn i ljós. . . . .“
sagði Machére.
„Hvað skyldi liún liafa ált við?“ hugsaði
Maigret. “Jeg skctl ekki verða hjerna...
'Skyldi hún hafa hugrekki til þess....?“
Hann rendi augunum niður eftir Meuse-
ánni, þar sem götuljósin af hakkanum fyrir
handan endurspegluðust í vatnsgárunum.
Eitt ljósið sem var öllu skærara en liin,
kom frá verksmiðjunni, þar sem Piedhæuf
gamli mundi koma síðar í kvöld og steikja
sjer .kartöflur yfir glæðunum í ofninum
sínum.
Þeir gengu framhjá litlu hliðargötunni.
í Iiúsi Piedhæufs sást livergi ljós.
ELLEFTl KAPÍTULl:
HJER SEGIR SÍÐAST FRÁ ÖNNU.
„Tókst þjer ekki að ljóslra upp málinu
i þetta sinn?“
Það var frú Maigret sem spurði. llún var
gersamlega forviða, að sjá manninn sinn
koma lieim i svona vondu skapi. Svo tók
hún á öxlunum á frakkanum hans, eftir
að liún hafði hjálpað honum úr honum.
„Og nú liefir þú verið úti i rigningunni
á nýjan leik. Þetta endar með þvi að þú
færð liðagigt, og þá sjerðu þína sæng út
breidda.... — Hvað var eiginlega á seiði
þarna? Var það morð?“
„Það var fjölskvldumál."
„Og' hvað um þessa stúlku, sem kom lil
að hiðja þig að skerast í leikinn?“
„Já, það er nú stúlka i lagi. Náðu í morg
unskóna mína.“
„Sjálfsagt, liafðu það eins og þjer þókn
ast! .Teg skal ekki spyrja þig frekar. Að
minsla kosti ekki um þetta mál. . . . Fjekstu
sæmilegan mat að borða þarna í Gívet?“
„Sæmilegan mat? Svei mjer ef jeg veil
það.“
Þetta var alveg satt. Hann mundi ekk*
nema mjög óljóst hvað liann hafði fengið
að horða.
„Jæja nú skaltu giska á, hvað jeg hefi
húið fil lianda þjer.“
„Laukbuff ?“
Það var enginn vandi að geta sjer þess
því að lyktina af því lagði um alla íbúðina.
„Ertu svangur?“
„Já góða mín. . . . Og segðu mjer nú all-
ar frjettirnar. Jeg vona að þú hafir ekki
haft frekara umstang út af húsgögnunum?“
Hversvegna voru augu hans sí og æ að
hvarfla út i sama hornið á stofunni, þar
sem autt hil var við þilið? Hann var sjer
þess ekki meðvitandi að liann gerði það
þangað til konan hans sagði við hann:
„Hvað gengur að þjer? Mjer sýnist þú
vera að gá að einhverju."
Og þá svarar hann hátl og hvelt:
„Vitanlega jeg er að gá að pianóinu. .. . '
„Hvaða pianói?“
Æ, ]iað var ekki neitt. Þú mundir ekki
skilja það .... Þetta er ljómandi gott buff“.
„Þú værir þá til lítils Elsassbúi, ef þú
kynnir ekki að meta gott buff. . En ef þú
ætlar að halda svona áfram þá er jeg hrædd
um að það verði lítið eftir handa mjer. . . .
En, meðal annara orða, viðvikjandi píanó
um, þá var fjölskyldan á fjórðu hæð að. .“
Ari siðar kom Maigret inn á skrifstofu
útflutningsverslunar einnar í Rue Poissonn
iére. Hann hafði verið kvaddur þangað í
tilefni al' því, að falskur bankaseðill hafði
horist versluninni í liendur.
Sýningarstofurnar fvrir vörur vcrslunar
innar voru geisistórar og troðfullar af vör-
um, en skrifstofurnar litlar og ljetu lítið
vfir sjer.
„Jeg skal láta sækja seðilinn," sagði foi
stjórinn og hringdi bjöllu.
Maigret rendi augunum kring úm sig, og
sá eins og í þoku grátt kvennpils fyrir inn-
an borðið. Og niður undir því bómullar-
sokka. Svo leit Iiann hærra og sá á andlit,
scm laut fram yfir borðið.
„Þakka yður fvrir, ungfrú Anna,“ sagði
forstjórinn.
llann tók eftir að Maigret elti liana með
augunum, um leið og hún fór út.