Fálkinn - 30.06.1944, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
Simon Dalaskáld
Frh. af bls. 11
er vísan sama listaverkið fyrir því,
og hún varpar engri rýrð á minn-
ingu Magnúsar.
Annars er rjett að geta þess um
Símon, að enda þótt því fœri fjarri
að hann væri maður illa innrættur
— innrætið var mjög á hinn veginn
— þá var hann sá funi að hann
gat rokið upp af engu tilefni, og
þá stóð oft ekki á óþvegnum vísum.
En vitrir menn firtast ekki við
þann kveðskap, og oft mun Símon
hafa sár-iðrað þess á eftir, hvernig
hann hafði ort. Þannig orti hann
t. d. af kerskni um síra Hjörleif
Einarsson, óvenjulega ágætan mann,
og þorði svo i langa hrið ekki að
koma að Undirfelli, því að hann
hugði prest reiðan sjer. Loks lá þó
leið hans þangað, og tók sira Hjör-
leifur honum vitaskuld með sinni
alkunnu alúð og gestrisni. Er mælt
að Símoni liafi þá mjög sárnað við
sjálfan sig. Um Björn sýslumann
Bjarnarson á Sauðafelli, annan þjóð-
kunnan ágætismann, orti hann verstu
skammir, og veit enginn neina á-
stæðu til þess, og engum mundi
koma til hugar að dæma Björn
eftir þeim vísum. Um nágrannafólk
foreldra minna orti liann skamma-
hrag fyrir það eitt, að honum varð
illt í maganum er hann gisti lijá
því. Kendi hann lasleikann mat
þeim, er honum hafði verið horinn
þar um kvöldið, og var sú ályktun
sennilega rjett, því Símon var maga-
veikur en heimilið frábært að. gest-
risni og góðvild, og hafði verið
borið á borð fyrir hann alt það
besta, sem til var í búrinu.
Jeg hefi annarsstaðar skýrt frá
því litla, sem jeg vissi um Símon
af eigin kynnum (Framsókn, 16. tbl.
1938). Hjer verður engin tilraun
gerð til þess að lýsa honum alhliða
og því síður að segja sögu hans.
Skal um hvorttveggja vísað til áður-
greindra bóka, þegar þær birtast.
En vel má þjóðin minnast Simonar
Dalaskálds á þessu afmæli hans, því
að þá væri fátæklegra yfir að líta
síðasta þriðjung nítjándu aldar ef
horfin væru þau spor, sem hann
hefir þar eftir skilið.
Þegar Matthías Jochumsson gaf
Símoni ljóðabók sína, 1884, ritaði
hann á hana vísu, sem jeg læt vera
niðurlag þessara minningarorða:
Bók í nesti býð jeg dreng,
Braga fæddum slekti,
Skarpari gest við Fjölnis feng
fann jeg ei nje þekkti.
Sn. J.
LýMdíshátín í Reykjavik
Frh. af bls. 5.
Voru þeta allt stutt erindi, en lýstu
einlægri hrifningu,
Athöfninni við Sjórnarráðshúsið
var lokið kl. 15.40. En þá flýttu
menn sjer flestir suður i Hljómskála-
garð til þess að hlusta á hljómleika
Sambands ísl. karlakóra, er þá voru að
hefjast. Þessi glæsilegi söngflokkur
hafði hrifið áheyrendur daginn áður,
og enginn vildi fara á mis við að
heyra hann á ný. Og væntanlega
lætur hann heyra til sín einu siuni
Vegleg minningargjöf
Silfurbikar þann, sem sjá má á
myndinni gáfu ungir Sjálstæðis-
menn Ólafi Thors, formanni Sjálf-
stæðisflokksins, til minningar um
endurreisn lýðveldis á íslandi. Það
eru ungir Sjálfstæðismenn víðsveg-
ar um land, sem standa að gjöfinni,
en afhent var húq, Ólafi Thors í
samsæti, sem „Heimdallur“ hjelt
i Tjarnarcafé 18. júni.
Á bikarinn er þetta l'etrað:
Ólafur Thors, formaður Sjálfstæðis
flokksins. — Ungir Sjálfstæðismenn
fagna stofnun lýðveldisinum leið
og þeir minnast ötnllar forustu
Sjáfstæðisflokksins með þakklæti. —
Bikar jjessi er gefinn í umboði ungra
Sjálfstœðismanna um land alft. Sam-
band ungra Sjálfstæðismanna.
Ólafur Thors flutti ræðu á fund-
inum og er liann liafði tekið á móti
gjöfinni var liann hyltur af sam-
komunni.
enn, því að öll þau fögru lög og ljóð
sem hann flutti, mega helst til að
heyrast sem oftast í þeim búningi,
sem þau komu þarna fram.
Um kvöldið kl. 10. ljek Lúðar-
sveit Reykjavikur í Hljómskálagarð-
inum. En nokkru áður höfðu gest-
ir Alþingis sest að veislu á Hotel
Borg og þaðan var útvarpað ræðum.
Það var mikils virði hver.su vel
tókst með útvarpið báða dagana.
Fjær og nær, um allar bygðir lands-
ins gat fólk fylgst með aðalhátíðinni,
bæði i heimahúsum og þar sem það
hafði safnast saman til mannfagn-
aðar.
Nú sjást fánaraðirnar á strætum
Reykjavíkur ekki lengur og steng-
urnar eru liorfnar af gangstjettunum.
En skildir lýðveldishátiðarinnar sjást
enn á opinberum byggingum og lauf-
skrúðið á framhlið Alþingishússins
er ekki farið að fölna.
Og sýningarnar tvær, sem fram-
kvæmdnnefndin efndi til, eru enn
opnar, málverkasýningin í Lista
mannaskálanum og sögusýningin í
Mentaskólanum. 1 næsta blaði vonast
Fálkinn til þess að geta sagt nokkuð
frá þeim og birt þaðan myndir.
Gððnr skildingnr
í ríkisstjórnartið sinni ljet Napo-
leon slá mynt, 5 franka pening. Til
þess að gera þennan pening vin-
sælan og að keppikefli tilkynnti
stjórnin, að innan í einum peningn-
um væri ofurlítill seðill með undir-
skrift Napoleons sjálfs, og yrði
handhafa lians greiddar fimm mil-
jónir franka úr ríkissjóði. Þetta
varð til þess að margir vildu eign-
ast þessa peninga og hjuggu þá i
tvent til þess að leita að seðlinum, en
aldrei fannst liann. Sumir telja, að
rjetti peningurinn hafi lent á ein-
liverju myntsafni. Hann hefir aldrei
komið fram og heldur ekki eftir
að þessi mynt var innkölluð og
tekin- úr umferð. En talið er að
franska stjórnin myndi enn standa
við gefið loforð ef peningurinn kæmi
l'ram.
t-----
Drekkiö Egils-öl
Kristján J. Sveinbjörnsson bílstjóri,
Mýrargötu 7 verðnr 50 ára 1. jálí.
Árni Vilhjálmsson hjeraðslæknir á
Vopnafirði varð 50 ára 23. júní s.l.
Halldór Stefánsson læknir verður
60 ára 3. júli. n. k.
Guðvaldur Jónsson brunavörður varð
55 ára 21. júní.