Fálkinn - 11.08.1944, Blaðsíða 2

2
F Á L K I N N

HJÁ JÁRNSMIÐNUM.
. .Smiöjurnar eru nú orðnar sjaldgœft fyrirbæri meðfram enskum j)jóö-
vegum, en öðru vísi var það úður en bifreiðarnar útrýmdu hestunum. I‘á
þurftu ferðamennirnir oft að koma við hjá járnsmiðnum til þess að láta
þá járna hjá sjer. En járningar voru aðalatvinna l>essara smiða. — Nú rísa
upp fullkomnari smiðjur i ensku sveitunum — vjelsmiðjur, sem lagfœra
landbúnaðarvjelarnar sem óðum ryðja sjer til rúms í ensku sveitunum. /'ó
cru hestar ekki horfnir með öllu eins og sjá má á þessari myiul úr Vatna-
hjeruðunuth í Englandi.
Augu“ handa breska Nughernum.
Dallmeyers heitir sjónaukasmiðja
ein í Bretlandi, sem einkum fram-
leiðir langdræga kikira lianda enska
fiugharnum, og safngler í ijósmynda-
vjelar þær, sem enskir njósnaflug-
menn nota til þess að taka myndir
af fjarlægum stöðum. Ýmsir halda
að það hafi eingöngu verið vegna
þess að þýskar ijósmyndavjelar hættu
að koma til Bretlands, sem bresk
ljósmyndavjelagerð hefir færst svo
mjög í aukana síðuslu árin, en
þetta er fjarri sanni. Bretar fluttu
út mikið af myndavjelum áður en
stríðið hófst. Og það var Dallmeyers,
sem gerðu fýrstu „rectilinear" og
„teiefoto“ ijósmyndavjelasafnglerin í
veröldinni, er dugðu til þess að taka
myndir af mjög fjarlægum hlutum.
Árið 1939, þegar Georg YI og
Elisabetli drotning fóru í lieim-
sóknina til Ameríku þurfti frjetta-
stofan Associated Press langdrægar
og skarpar myndavjelar, er hægt
væri að nota til þess að mynda
landgöngu konungshjónanna ofan úr
háum skýjakljúf, j)annig að allt yrði
sem greinilegast. Þar var Dallmeyers,
sem bjó til myndavjelarnar og
reyndust þær prýðilega. Síðan liafa
l>ær verið fullkomnaðar og telja Bret-
ar sig nú standa framar Þjóðverjunf
i myndavjelagerð.
Iljer á efri • myndinni sjest sfarfs-
maður lijá Dallmöyers vera að
setja saman „linsur“ i langdræga
myndavjel, en í þeirri neðri er
verið að prófa svonefndar „pentac-
linsur“ frá Dallmeyers með því að
ljósmynda með þeim línuböndin,
sem sjást efst á myndinni.
TE í HAMP-UMBÚÐUM.
Fyrir stríð var allt le, sem til
Englands fluttist frá Indlandi, flutt
þangað í kössum úr krossviði, en
þessir kassar voru fluttir til Ind-
lands frá Bajidarikjunum. Þegar
flutningsvandræðin hófust var horf-
ið fró þessu og nú er allt te frá
Indlandi flutt i bastiumbúðum (jute)
sem framleiddar eru í Indlandi. ■—
Þetta bast er svo gróft, að liægt
er að vefa úr því einskonar körfur,
og til þess að gera þær heldar er
borið á þær shellakk. Þessar körfur
þola dável að verða fyrir hnjaski
í flutningum. Indverjar flytja um
5 miljón körfur af tei úr landi á
ári hverju og' er sparnaðurinu á
umbúðakoslnaðinum því ekkert smá-
ræði.
KÖTTURINN HEFIR NÍU LjF
segir gamalt máltæki, sem manni
dettur ósjáfrátt í hug við að lesa
um lífseigan kött í tollbúðinni i
Dublín, sem brann í róstunum, er
þar urðu 1921. Nokkru eftir brunann
var farið að hreinsa brunarústirnar.
Heyrðist einum verkamanninum þá
köttur mjálma einhversstaðar niðri
i rústunum og var grafið þar. Loks
fannst þarna köttur undir hrúgu
af múrsteinum. Var hann nær dauða
en lífi, gat ekki staðið i lappirnar
og var svo máttfarinn að hann gat
ekki lapið mjólk. Enda hafði köttur-
inn verið grafinn þarna undir rúst-
unum í tíu vikur og tvo daga. En
kisa rjetti við smátt og smátt og
lifði mörg ár eftir þetta.
Víða fer „Fðlkinn“
Fornkunningi Fálkans, sem stadd-
ur var langt úti í Atlantshafi, á
leið til New York skrifar blaðinu
eftirfarandi, 20. maí:
„Jeg er á leið til Ameríku með
ísl. skipi og erum við staddir langt
uorðvestur i hafi (14 daga sigl.
frá Reykjavik). Þá skeður það í
morgun að við mætum gömlum og
góðum kunningja og landa, sem einn
síns liðs kemur siglandi á móti
okkur. Hver heldur þú að þetta
liafi verið? Enginn annar en eilt
eintak af vikubl. Fálkinn, hlátl á
lit með landslagsmynd framan á
(forsíðan sneri upp).
Tveir vagtmenn á skipinu sáu
hlaðið greinilega þvi bjart var og
sólskin og sljettur sjór“.
V atnley ðslupípur
Hefi fyrirliggjandi 1” og % ” vatnsleiðslupípnr
Ingvar Kjartansson
Sími 3893