Fálkinn - 25.08.1944, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGATA NR. 510
Lárjett skýring:
1. Vegvísara, 12. þrá, 13. Sam-
settra, 14. á hljóðfæri, 10. Vafi, 18.
brenn, 20. eldsneyti, 21. frumefni,
22. leys, 24. móðgaður, 20. rithöf-
undur, 27. liöfuðfati, 29. ávarp, 30.
livíldi, 32. brytar í æfintýrum, 34.
samtenging, 35. efni, 37. verkfæri,
38. áttir, 39. fornafn, 40. tæp, 41.
bókstafur, 42. fjall, 43. fljót, 44.
þrír eins, 45. guð, 47. samþykki,
49. ekki öll, 50. glíma, 51. bjálfann,
55. fjelag, 50. nes, 57. veiðarfæri,
58. hljóta, 00. prútt, 02. fje, 03. guð,
04. Slæm, 00. kraftur, 08. dýrgripur,
09. nöldur, 71.drepur, 73. not, 74.
fræðimaðurinn.
Lóðrjett skýring:
1. Helgistað, 2. þjóti, 3. tónn, 4.
sögn, 5. kraftar, 0. skip, 7. marr,
8. söngfjelag, 9. ónefndur, 10. veið-
arfæri, 11. snura, 12. franskt skáld-
verk, 15. skírteinið, 17. við dyrnar,
19. umbúðirnar, 22. nam, 23. fugls-
egg„ 24. ávöxtinn 25. reiðimerki,
28. tala, 29. hótel, 31. hækkað, 33.
húsdýr, 34. svardagi, 30. tíu, 39.
svarðar, 45. Óskar, 40. svell, 48.
þrældómur, 51. ílát, 52. tala, 53.
Fjölnismaður, 54. gróða, 59. róg,
01. hestur, 03. væta, 05. þreytu, 00.
vökvi, 07. Op, 08. Þræll, 70. skóla-
stjóri, 71. knattspyrnufjelag, 72. guð,
73. tveir ósamstæðir.
LAUSN KR0SS6ÁTU NR. 509
Lárjett ráðning:
1. Klukkusláttur, 12. víar, 13.
annar, 14. ásalc, 10. elg, 18. gæs, 20.
aka, 21. ís, 22. hás, 24. tún, 20. ar,
27. matta, 29. tíkin, 30. in, 32. mai-
blómið, 34. óm, 35. nag, 37. R.L. 38.
ar, 39. ata, 40. Gróa, 41. fa, 42. um,
43. baun, 44. ata, 45. E.A. 47. es, 49.
agn, 50. ks, 51. myglugróa, 55. T.S.
50. fóður, 57. eklan, 58. Á.G. 00. air,
02. ina, 03. Ma, 04. ill, 00. hóa, 08.
laf. 09. náin, 71. latra, 73. sönn, 74.
stigamaðurinn.
Lóðrjetl ráðning:
1. Kils, 2. lag, 3. ur, 4. K.A. 5.
ung, 0. snær, 7. las, 8. ár, 9. tá, 10.
U.S.A., 11. raka, 12. veitingakráin,
15. karlmannsnafn, 17. mátar, 19. húk
ir, 22. ham, 23. stílfagur, 24. tíma-
merki, 25. nið, 28. A.B. 29. tó, 31.
narts, 33. ló, 34. ótugt, 30. Góa, 39.
AAA, 45. eyðir, 40. au, 48. sólna, 51.
móa, 52. L.R. 53. G.E. 54. AAA, 59.
glás, 01. móta, 03. mann, 05. lit, 00.
ham, 07. arð, 08. lön, 70. Ni, 71.
la, 72. au, 73. Si.
— Hugleysingi, þari' að reka þjer löðr-
ung?
Saint-Hyrieiz tók af sjer hanskann og sló
hann tvö högg í náfölt andlitið.
Veörið versnaði, hróp og köll heyrðust
þaðan sem var barist. Andstæðingarnir
áttu eina ósk sameiginlega, þá að seðja
hatur sitt. Þeir gengu til atlögu með hrugðn-
um sverðum.
Saint-Hyrieiz var hærri vexti en d’Alboize
sem óx afl vegna þess live reiður liann var.
En í einni svipan tókst Saint-Hyreieiz að
svifta sverðinu af d’Alboize, og var hann
þá varnarlaus.
Þá heyrðist skerandi óp.
Carmen, sem sá í hvilíkri hættu elskhugi
hennar var staddur, liafði kastað sjer á míll
þeirra og sverðið stóð i brjósti hennar.
Hún hneig niður.
— Morðingi, hrópaði Róbert og beygði
sig niður til að taka up sverðið. Saint-Hyri-
eiz hafði særst á hálsinum. Hann stökk
fram trylltur af bræði og rak sverðið i brjóst
d’Alboize. Sverðið hrökk úr hendi Róberts
og hann hneig niður við hlið Carmen.
Saint-Hyrieiz virti þau ekki viðlits, en
ftýtti sjer í burt.
Hann hafði ekki gengið mörg skref, þeg-
ar honum var skipað að nema staðar.
Hver er þar? hrópaði hópur uppreisn-
armanna.
Þeir lýstu framan i hann. Þetta er yfir-
maður, niður með liann.
Skothvellur heyrðist og Saint-Hyrieiz
hneig niður. Þeir hjeldu síðan áfram burt.
Róbert lá hreyfingarlaus. Hann fann
að hitasótt var að ná tökum á honum. Hann
þreifaði ósjálfrátt á sárinu og fann að
blóðið streymdi stöðugt úr þvi.
— Jeg er að deyja Carmen, en þú ert hjá
mjer.
Hann opnaði augun og sá að hún lá við
hlið hans. En þá kom hann til fullrar með-
vitundar.
Saint-Hyrieiz hafði rjett fyrir sjer. Fólk
mundi finna þau um morguninn og þau
mundu deyja við skömm.
Hann tók á síðustu kröftum sínum og
reis upp. Hann vildi lifa, lifa, hvað sem það
kostaði. Hann þrýsti liendinn að sárinu og
reikaði niður stíginn er lá til herbúðanna.
Hann var næstum stundarfjórðung að
ganga þennan stutta spöl.
Loksins komst liann alla leið, en þá voru
kraftar hans á þrotum.
— Nú gerir ekkert til þótt jeg deyi, því
að nú hefi jeg bjargað sæmd minni.
Hann leit í kringum sig. Uppreisnarsegg-
irnir höfðu að lokum orðið að lúta i lægra
haldi fyrir varðmönnunum og sjóliðunum.
Margir þeirar höfðu 'gefist upp og beðist
vægðar.
Þegar Róbert kom, hevrðist kurr meðal
hennannanna og liðsforingjanna og liðs-
foringjanna.
— Hvar liafið þjer verið, spurði liðsfor-
ingi nokkur beisklega. Hann var að binda
um sár sin.
Liðþjálfi sem hafði ljótt sár eftir öxi a
enninu, reis upp í fleti sinu og sagði-
— Þjer eruð heill á húfi þegar við hinir
deyjum.
Róbert reif frá sje reinkennisbúninginn,
og sást þá blóðug nærföt hans.
— Afsakið, sagði liðsforinginn og bar
höndina upp að húfunni.
Róbert heyrði ekkert. Hann var orðinn
svo æstur. Hann greip sverð silt og geyslist
móti uppreisnarmönnunum í því að hann
hrópaði.
— Áfram, fylgið mjer.
VI. Uppeldisaðferðir Galgopans.
Galgopinn og hin virðulega eiginkona
hans höfðu um árs skeið ferðast milli smá-
hæjanna í Normandie, því að þar var lög-
reglan ekki eins afskiftasöm.
Þau unnu lítið sem ekkert. Þau áttu enn-
þá nóga peninga og sátu sig aldrei úr færi
með að neyta áfengis. Annars lögðu þau
mikla stund á uppeldi Fanfan, til þess að
útlit hans og framkoma kæmi ekki upp
um þau.
— Við verðum að veita honum gott upp-
eldi, svo að liann komist áfram i heimin-
um, sagði Galgopinn.
En hann hafði aldrei alið upp annað en
hunda, sem áttu að sýna listir i tjaldi hans,
þesvegna notaði hann sömu að ferðina við
Fanfan.
Ivæmi eitthvað fyrir, gáfu þau dreng'num
löðrung, eða flengdu liann, væru þau aftur
á móti ánæg'ð með hann, gáfu þau honum
glas af víni með sykri i.
Þetta hafði Galgopinn gert frá því fyrsta.
Fanan klæddisl fataræflum, sem orðin
voru of lítil handa Claudinet. Hann var
sendur berfættur út á þjóðveginn. Drengur-
inn streittist á móti í fyrstu, þegar hann
var færður í tötrana en þau refsuðu honum
svo eftirminnilega, að hann jiorði ekki að
óhlýðnast.
— Jeg ætla að bíða rólegur, hugsaði
hann með sjer, jiabbi lætur þennan leiða
mann fá makleg málagjöld, jiegar hann
kemur og sækir mig.
En pabbi lians kom ekki, og Fanfan
vandist smám saman hinu nýja umhverfi.
— Þarna sjerðu, sagði Galgopinn —-
þetta er aðferð sem segir sex. Nú hleypur
hann um berfættur, alveg eins og tiann
hafði aldrei á skó komið. Þú mátt vera viss
um að hann verður okkur til gleði.
Fanfan var svangur og hafði beðið um
mat.
Veistu ekki að við erum bláfátæk,
sagði Galgopinn og drap tittlinga framan