Fálkinn - 05.10.1945, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
y
„Það vei'ður ykkur dýrt
spaug þetta, þegar yfirvöldin
komast að því!“
Þeir svöruðu honum ekki
með öðru en hlakkandi glotti.
Nú var farið með hann út, eft-
ir mjóum stíg og inn í skóginn.
Brátt komu þeir að kringlótl-
um kofa, úr óvenjulega gildum
trjágreinum. Varðmaður stóð
fyrir utan. Þeir leystu böndin
af liöndum hvíta mannsins og
opnuðu kofadyrnar, hrintu svo
manninum inu og skelltu hurð-
iuni aftur. Hann heyrði þegar
þeir skutu slagbrandinum fyrn
dyrnar.
Portúgalinn hafði dottið á
hrammana inn á kofagólfið.
Þar var dimmt. Hræðilegt ösk-
ur lieyrðist rétt hjá honum, og
það lá við að hjarta hans liætti
að slá. Hann lá þarna — graf-
kvrr — fullur skelfingar. Tvö
græn, lýsandi augu störðu á
liann innan úr kofahorninu.
Það var leóparði!
’Han reis hægt á fætur — nú
skildi hann allt! Leóparðinn
átti að rífa hann í tætlur
limlest lík lians átti svo að
sendast yfirvöldunum dáinn
af slysi!
Þeir mundu vera búnir að
drepa ráðskonuna hans? Það
er engin rekistefna gerð þó
einn svertingi hrökkvi upp af.
Eða var hún flúin?
Hann gat heyrt hvæsandi sog-
in í andardrætti villidýrsins.
Leóparðinn þorði ekki að ráð-
ast á manninn undir eins og
honum var fleygt inn! Portú-
galinn hafið ekki augun af
hinum lýsandi glyrnum dýrs-
ins eilt augnablik. Hann starði
og starði.... þreifaði fyrir sér
og færði sig í áttina þangað,
sem hann liélt að dyrnar væru.
Dýrið færði sig nær honum um
nokkur skref og urraði ógn-
andi — maðurinn nam staðar.
Hann steig eitt skref í viðbót —
komst að hurðinni — þrýsti
olnboganum á tiana — hún lét
ekkert undan. Hann þorði ekki
að kasta sér á hurðina, ef
hræðslu við að þá mundi leó-
parðinn svífa á sig, undir eins
og hann lieyrði nokkurt liljóð.
Nú fór villidýrið að færa sig
upp á skaftið, og flæmdi hann
undan sér meðfram veggnum,
skref fyrir skref. llann hörfaði
undan, þreifaði með höndunum
aftur fyrir sig, af hræðslu við
að rekast á eitthvað og gera
liávaða! Hann nam staðar, ])eg-
ar dýrið hélt kyrru fyrir —
lirevfði sig þegar það lireyfði
sig — og leið öll stig skelfing-
arkvalanna. .. . nú fann hann
að hann var kominn að dyr-
unum aftur. Hann hafði farið
heilan hring í kofanum.
Hægt og liægt þreifaði hann
á hurðinni með fingrunum,
hurðin var aðeins gerð úr ein-
um þykkum planka. — Dýrið
flæmdi hann enn áfram. Enn
fór hann nýja umferð og —
aftur og aftur — nú vissi hann
ekki lengur hve margar hring-
ferðir hann liafði farið í kof-
anum — hve oft hann hafði
snert hurðina með vinstri tiendi.
Hann hafði tiaft von um að
bjargast með einhverju yfir-
náttúrlegu móti, en nú var úti
um þá von — liryllilegur dauð-
dagi beið hans. . . .
En sjálfsbjargarhvötin rak
liann til að berjast enn í nokkr-
ar hræðilegar sekúndur, lengja
lífið!
Hann lók háðum tiöndum um
höfuð sér, sem honum fannst
vera að springa, lokaði augun-
Hann var að missa vitið.
Leóparðinn liafði numið stað-
ar — hann heygði upp krypp-
una til stökks — liann stökk
rak upp ferlegt óp. . . .!
Maðurinn rétti fram báðar
hendurnar og hrópaði í lielj-
ar kvíða.
En dýrið liafði aðeins gert
þessa árás lil að liræða — tit
að sjá hvort maðurinn byggist
til varnar. Það hafði staðnæmst
liálft skref frá lionum og laum-
aðist nú til baka að veggnum
á móti.
Svo hófst sama hringferðin
meðfram veggnum. Ný árás —
öskur — angistaróp mannsins
og svo i hring á ný.
Dýrið nam staðar, maðurinn
— er fylgdist með hreyfingum
þess — sömuleiðis. Hann gat
aftur snert á hurðinni með hend
inni og' afréð að neyta þess
einasta færis, sem eftir var: að
kasta sér af alefli á hurðina.
Dýrið mundi auðvitað ráðast á
liann í sama vetfangi, en úr
því að liann átli að deyja vildi
hann að minnsta kosti berjast
fyrir lífinu! Hann steig eitt
skref aftur á bak leóparðinn
setti upp kryppuna undir úr-
slitastökkið....
Þá heyrist umgangur úti fyr-
ir — og svo rödd:
„Ert það þú, herra?“
Það var svarta ráðskonan
hans. Hann gat varla svarað
aitt gerðist svo fljótt. Veikt
óp — fálmandi liendur, sem
skutu slagbrandinum frá —
dyrnar opnuðust — og svo aft-
ur öskur.
Portúgalinn vatt sér ósjálf-
rátt til hliðar, i sama vetfangi
þaut langur, svartur skrokkur
framlijá honum í loftköstum út
úr dyrunum. Leóparðinn hvarf
í liendingskasti inn í skóginn.
Portúgalinn reikaði út i
stjörnubirtuna — þarna lá kon-
an, sem liafði bjargað lionum.
Spjót hafði hitt liana i bakið
hún var i andaslitrunum. ...
varðmennirnir horfnir.
Hann laut niður að lienni.
Itún brosti sæiu brosi til lians:
„Herra — ert þú ómeiddur?“
„Já,“ svaraði hann.
„Eg sendi drenginn eftir hjátp
til liermanna niður við sjó
þeir Idjóta að koma bráðum.“
Portúgalinn beygði sig nið-
ur að henni og strauk henni
varlega um kinnina. Hún leit
til hans þakklætisaugum og dó
með bros á vörum....
En innan úr þorpinu heyrðust
skothvellir. Það var varðliðið,
sem var að koma.
»• § z
Köttur frí-farþegi.
.4 járnbraut einni i Englandi ferð-
aðist köttur lengi, seni ókeypis far-
þegi. Þegar lestin milli Hudders-
field og Leeds staSnæradist í Staly-
bridge stökk hann upp í matar-
vagninn á fyrsta farrými og fékk
þar skál með mjólk og annaS, sem
telst til 1. flokks kattamatar. Svo
ók hann með lestinni til næstu
stöðvar, í Crewe, steig þar af og
beið eftir lestinni til Stalybridge.
Það eru fleiri skepnur, sem
Dr. Page-Barkers
ftSsumeðal
eyðir flösu, nærir hársvörð-
inn, eykur hárvöxtinn. —
Þetta merki er viðurkennt
af sérfræðingum og ráðlagt
af þeim. Það hefur verið
notað hér á landi með á-
gætum árangri.
Heitdsölubirgðir:
Helldv. Arna Jónssonar h.f.
Aðalstræti 7 —■ Reykjavík
NINON------------------
SamkuEzmis-
□g kuöldkjálar.
Eftipmiðdagskjölar
PEysur og pils.
Uatteraðir
silkisloppar
□g suefnjakkar
Mikið iita úrval
Sent gegn pústkröfu
um allt land. —
Bankastræti 7
bafa gaman af að aka í járnbraut.
í Ástraliu var einu sinni kengúru-
ungi, sem hafði lilaupið upp í lest
og faldi sig þar i kælivagni! Það
var mjög heitt þénnan dag, svo að
kvikindinu liefir þótt gott í kælin-
um. 1 Afríku rekast brautarþjónar
oft á nöðrur, sem hafa fengið sér
far i farmvögnunum, innan úr
frumskógunum og út að sjó.
= § =
7
■ spurmngar
1. Hvenær var Snorri Sturluson veginn?
2. Hvað heitir höfuðborgin í Mexico?
3. Hvenær var Alþingishúsið byggt?
h. Hvað þýðir MD í rómverskum tölum?
5. Hvaða ár dó Jón Sigurðsson forseti?
6. Hvar var fyrsti vitinn reistur hér á landi?
7. Hvaða ár var hin fræga orusta við Waterloo háð?
Svör á blaðsíðu 14.