Fálkinn - 05.10.1945, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 559
Lárétt skýring:
1. Mjög, 5. ólánsöm, 10. vin, 12.
fæða, 13. styð, 14. smaug, 16. flana,
18. festa, 20. dans, 22. ílát, 24. tími,
25. gabb, 26. stúlka, 28. ólireinka, 29.
tónn, 30. mistur, 31. gapa, 33. kenn-
ari, 34. ílát, 36. ilma, 38. gengi, 39.
ölstofu, 40. kvika, 42. úrgangur, 45.
hnött, 48. forseti, 50. friðar, 52. sár,
53. ósamstæðir, 54. fóru, 56. kenn-
ing, 57. atv.o., 58. harmatölur, 59.
mann, 61. grjót, 63. uppgötva, 64.
hljóð, 66. gróða, 67. virðing, 68.
kyrra, 70. ullarílát, 71. makmið, 72.
ekki höst.
Lóörétt skýring:
1. Orðflokkur, 2. hali, 3. herbergi,
4. kaupfélag, 6. húð, 7. neyta, 8. veð,
9. koma, 11. bókstafur, 13. loga, 14.
niður, 15. fús, 17. mann, 19. spýja,
20. aga, 21. álfa, 23. ýta, 25. hæð,
27. elskar, 30. horaður, 32. stjórnin,
34. langborð, 35. burt, 37. skel, 41.
veiki, 43. ólireinindi, 44. kútter,
45. verur, 46. fljótið, 47. málsgrein,
49. henda, 51. áætlun, 52. á sleða þ.f.
53. fiður, 55. ótta, 58. hvili, 60. ræf-
il, 62. hress, 63. þungi, 65. fugl, 67.
slitið, 69. rykagnir, 70. hár.
LAUSN KROSSGATU NR.558
Lárétt ráðning:
1. Steppar, 5. slippur, 10. raf, 12.
aða, 13. far, 14. S.O.S. 16. att, 18.
Krag, 20. Magni, 22. tagl, 24. kól,
25. hag, 26. aða, 28. lóa, 29. NL,
30. dáða, 31. Rafn, 33. AS, 34. bálk,
36. raun, 38. Rin, 39. sót, 40. gýs,
42. lina, 45. fægt, 48. rá, 50. rani,
52. Kaja, 53. no., 54. eti, 56. fis,
57. Óla, 58. fár, 59. pall, 61. stall,
63. harm, 64. las, 66. aga, 67. set,
68. fen, 70. Áki, 71. Ingimar, 72.
Bretinn.
Lóðrétt ráðning:
1. Slokkna, 2. Prag, 3. par, 4. af,
6. la, 7. iða, 8. patt, 9. riðlast, 11.
tog, 13. fal, 14. saga, 15. snar, 17.
tal, 19. ról, 20. maðk, 21. iðar, 23.
góa, 25. hál, 27. afa, 30. dánir, 32.
nugga, 34. bíl, 35. bón, 37. nýt, 41.
hreppti, 43. naf, 44. anis, 45. fall, 46.
æja, 47. formann, 49. áta, 51. ista,
52. Kóla, 53. nár, 55. ill, 58. fat, 60.
lafi, 62. agn, 63. lieit, 65. sem, 67
ske, 69. na, 70. ár.
— Segið mér, livíslaði liann að lagskonn
sinni, þekkið þér Pietro Cerani?
— Já,, svaraði hún, en hann er ekki á
ineðal þessara manna.
Það var augljóst að þeir voru ekki enn
búnir að koma auga á þau. Þeir stóðu í
bjarmanum frá ljósinu og töluðu liver
framan í annan. Þrjótarnir voru sýnilega
ekki á eitt sáttir með það hvernig þeir ættu
að snúa sér í málinu. Það leit út fyrir
að þeir hefðu gert drykkjarföngunum full-
góð skil, því að þeir rákust hver á ann-
an og önuðu beint á stoðirnar undir svöl
unum.
Allt í einu lyfti einn þorparinn Ityss-
unni upp að kinninni og lileypti af. Og
þetla skol sem bergmálaði í kvöldkyrrð-
inni var eins og merki um villta, stjórn-
lausa skothríð. Þeir skutu allir beint fram
fyrir sig. Þetta var eins og tryllt skotliríð,
heillar herdeildar, svo ört skutu þeir. En
þeir miðuðu ekki á neitt. Kúlurnar þutu
inn í runnana og flógu börkinn af pálma-
trjánum. Einstaka geigskol þaut við eyr-
un á ganila ofurstanum, en hann Iireyfði
sig ekki úr sporunum. Það var sýnilegt
að hann bafði fyr verið í kúlnahríð
Það var kominn einkennilegur glampi
í ungleg' augu öldungsins. Hann stakk
skammbyssunni i rassvasann og leit út
eins og sá, sem athugar óvenjulegar og
hættulausar kringumstæður með vaxandi
athygli.
Þá barsl sterk og karlmannlég rödd frá
einum glugganum.
— Ilættið þessari skotliríð! Komið inn,
lokið dyrunum á eftir ykkur og slökkvið
ljósið.
Það leit út l'yrir að jtessi rödd tilheyrði
manni, sem héldi uppi góðum aga, því
þeir sem úti voru stungu byssunum sam-
stunds undir hendina og reikuðu inn, og
sveru eikarhurðinni var skellt harkalega
aftur á hæla þeirra. Skömmu seinna var
ljósið slökkl og allt var kyrrt og rólegt,
sem fyrr.
Unga stúlkan og öldungurinn stóðu
nokkra stund á bak við runnann, án jjess
að mæla orð. Þessi snögga breyting um-
liverfisins hafði svo einkennileg áhrif.
Það heyrðist ckki nokkurt liljóð neinstað-
ar. Enginn ljósgeisli sást í neinum glugga.
Stórt húsið var eins og svartur skuggi,
svartara en sjálft náttmyrkrið.
Menn segja að jjað sé engin friðþæg-
ing til, tautaði öldungurinn.
— Hvað eigið þér við? spurði hún.
Það er hið óumbreytanlega lögmál,
frá uppliafi alls jjess sem er og var, liélt
hann áfram. Það eru hin óumflýjanlegu
örlagaákvæði sjálfrar náttúrunnar. Þess-
ir menn hafa framið ódæði, sem mun
standa skráð, með eldletri á söguspjöld
afhrotanna. Þeir sluppu vel frá jjvi. Þeir
lifa við ánægju og alsnæktir. .. . Þangað
fil einn góðan veðurdag, að þeim verður
gripið um augu sín. Þá iðar rauð þoka
iyrir þeim. Þeir fara að fálma sig áfram
og allt syndir fvrir augum þeirra í einu
blóðhafi.
— Þér haldið að......
— .... jieir séu blindir, allir saman.
Þetta er evja hinna blindu.
XXXXII. Maðurinn frá Imatra.
Eg trúi ekki neinu af |jessu öllu sam-
an, sagði James Morton og geispaði kæru-
leysislega. Þú hefir verið gabbaður minn
góði Sam. Eg þekki ameríska hermenn.
Þeir mundu hafa skotið nokkur jjúsund
skotum út i loftið og gert helvítis há-
vaða. Og nú er jjá „næturgalinn“ floginn,
áður en við gátum snúið hann úr liáls-
liðnum. Okkar friðsama svall-tímabil er
liðið. Nú erum við í miðju stríðinu.
Cerani vissi livað hann gerði.
O’Neill gekk að borðinu. Andlit hans var
eirrautt af bræði.
' —- Nú er nóg komið, grenjaði hann.
Víst ertu skynsamur maður, James Morton.
En Jjessi skynsemi þín liefir rekið okkur
alla úl í Jjá örvæntingu, sem er verri en
dauðinn. Ef við gerðum Jjað sem rétt væri,
þá hengdum við okkur allir saman. Það
mundi svo sem skreyta dálaglega eyjuna
hans Kidds sjóræningja að vinir Gerald-
ine Farrar kæmu og krefðu okkur til
reikningsskapar fyrir afdrif „The Eagle“.
Morton liorfði beinl fram fyrir sig'.
Höfuðið á Jjér, O’Neill, er hérumbil
eins lélegt og hjarta þitt, sagði hann.
Það eina sem er nokkurs virði við Jjig
eru kraftar Jjínir og samviskuleysi. Þa'ð
gæti svo sem verið gaman að athuga Jjetla
mál nánar. En við eyðúm aðeins tím-
anum til einskis. Við verðum að skifta um
dvalarstað eins fljótt og auðið er........
Heyrðu, sagði lumn við negrann, sem stóð
frammi við dyrnar með blóðlilaupin augu
og hugsaði um fagra hvíta likamann,
sem slapp úr greipum hans.... farðu
niður í hellinn Iians Kidds og kveiktu
undir katlinum á „Jaap van Huysmann“.
Farðu með kassana um borð. Við verð-
um að vera komnir af stað fyrir dag-
renning. Settu alla þá olíu á geimana sem
við Iiöfum. Svona flýttu Jjér!
Negrinn reikaði út. Blóðskýin dönsuðu
ennþá fyrir augum hans.
—■ Mér ofbjóða svo sem ekkert gáfur
þínar, James Morton, sagði hái Irinn. Sá,
sem var okkar skynsamastur var Cerani,
því hann tók þann kost að deyja. Hvert
eig'um við að fara? Og' hvernig eigum við
að komast áfram? Við erum allir blind-
ir, við sjáum livorki á áttavita, eða get-
um stjórnað eftir korti. Eg hefi aldrei
lieyrt Jjað, að menn gætu hlustað sig og
Jjefað áfram á sjó.
— Sá timi er ekki langt undan, að menn
geti Jjað, O’Neill. En Jjú gleymri alveg að
við liöfum Sam. Hann er Jjaulkunnugur
við strendur Afriku, Jjar sem einn af for-
feðrum hans var górillaapi. Það má mikið