Fálkinn - 22.03.1946, Blaðsíða 13

F A L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 578
Lárétt skýring:
1. Skynjun, 7. kraftmikil, 11. ósa,
13. fyrirlítur, 15. fjall, 17. sprettur,
18. kippa, 19. frumefni, 20. hugg-
un, 22. læknir, 24. ósamstæöir, 25.
eyði, 26. land, 28. sekkir, 31. geð,
32. réttur, 34. grænmeti, 35. fjall,
36. málmur, 37. tveir eins, 39. fanga
rriark, 40. sprengiefni, 41. fágætt,
42. drykkjustofa, 45. hljóð, 46. frum-
efni, 47. sull, 49. kvæði, 51. veður,
53. tóbak, 55. hljómar, 56. syngur,
58. efni, 60. þræll, 61. biskup, 62.
hljóð, 64. við, 65. greinir, 66. grein-
ar, 68. mjög, 70. sérliljóðar, 71.
fjall, 72. horg, 74. ofan, 75. trúar-
bragðabók.
Lóffrétt skýring:
1. Efni útl., 2. nútið, 3. rjála, 4.
skáld, 5. sjór, 6. fornafn, 7. dreii'-
ir, 8. forsetning, 9. nútíð, 10. kram-
di, 12. þræta, 14. lin, 16. hluta, 19.
líffæri, 21. bönd, 23. kvenrithöfund-
ur, 25. kimi, 27. læknir, 29. fjall,
30. verfæri, 31. fangamark, 33. hægri
35. róar, 38. missir, 39. lesið í kirkj-
um, 43. ástarsaga, 44. fyrir skömfnu,
47. slóra, 48. gælunafn, útl. 50. end-
ing, 51. friður, 52. félag, 54. sam-
þykki, úti. 55. liljóminn, 56. skott,
57. hali, 59. hlíf, 61. nagli, 63. tveim-
ur, 66. orðlaus, 67. herbergi, 68.
dýr, 69. hurst, 71. samhljóðar, 73.
fangamark.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 577
Lárétt ráöning:
1. Snjós, 7. bálin, 11. kraft, 13.
smell, 15. R.F., 17. Akra, 18. torf,
19. af, 20. tak, 22. A.A., 24. K.T.,
25. ann, 26. iðra, 28. marka, 31.
uggi, 32. Múrf, 34. rok, 35. Anna,
36. gas 37. il, 39. ár, 40. arð, 41.
Frakkland, 42. ýkt, 45. Rp, 46. Ra,
47. ask, 49. loga, 51. áði, 53. rifa,
55. segg, 56. arínn, 58. laga, 60.
æpa, 61. án, 62. of, 64. rak, 65. U.
P., 66. Aral, 68. staf, 70. Nr„ 71.
spíra, 72. kalla, 74. nótin, 75. lán-
ar.
Lóörétt ráðning:
1. Sorti, 2. J.K., 3. óra, 4. saka,
5. æta, 6. ást, 7. bert, 8. álf, 9. L.L.,
10. nafni, 12. Fram, 14. moka, 16.
faðma, 19. angar, 21. krús, 23.
þroskaðir, 25. agna, 27. ar, 29. ar,
30. K.K., 31. U.N., 33. firra, 35.
Arnar, 38. lap, 39. áar, 43. Klepp,
44. toga, 47. afar, 48. sagan, 50. G.
G„ 51. ár, 52. in, 54. il, 55. Sæunn,
56. anar, 57. nota, 59. akrar, 61.
árin, 63. fall, 66. api, 67. lag, 68.
sko, 69. flá, 71. S.T., 73. an.
sjálfra. Og svo liöfðu þau gert grín að
hóstanum lians, og reynt að herma eftir
lionum.
Hann hafði ekki sloppið undan háðs-
yrðum barnanna fyrr en kona ein, sem
bjó í sarna húsi og hann — uppgjafa
söngkona — kom út og lók hann með
sér inn, en gaf krökkunum harðar ákúr-
ur fyrir ertni þeirra við liann. En þrátt
fyrir þessa reynslu, sem hann hafði feng-
ið langaði hann samt til að vera með
börnunum, enda voru þau nú orðin betri
við liann eftir að þau fóru að kynnast
honum meira.
Inga andvarpaði er henni var liugsað til
þessarar konu, sem hjálpað hafði Per úr
klóm götulýðsins.
Upp frá því hafði tekist besti kunnings-
skapur með Per og lienni, og Ingu var
ekkert um það gefið. Kona þessi var fædd
í Englandi, og var komin af léttasta skeiði.
Hún kallaði sig ungfrú Violetu. Sjálf hafði
Inga liitl þessa uppgjafa söngkonu nokkr-
um sinnum á ganginum fyrir framan.hjá
sér, og var henni málkunnug orðin en féll
hún ekki alkostar i geð. Hún var að visu
góðleg að sjá, en gaf þó ekki af sér sem
bestan þokka fyrir Ingu.
Á daginn var liún æfinlega á silkislopp
og inniskóm, sem prýddir voru með græn-
um snúrum, og venjulega lá liún úti í
glugga sínum mest allan daginn, með síg-
arettu i munninum, — máluð og vel lil
höfð, og virtist mjög ánægð með sjálfa
sig.
Á kvöldin voru iðulega heimsóknir til
hennar, og hávaði og gleðslcapur var i
herbergi hennar stundum langt fram á
nætur, og liélt það vöku fyrir Ingu. Þegar
Per var inni hjá henni gaf hún honum
kökur og súkkulaði, og hann var svo ham-
ingjusamur yfir þessu, að Inga hafði ekki
brjóst til þess að liryggja hann með því
að banna honum að koma til Violetu.
Henni var það ljóst að konan hafði
bundið tryggð við drenginn og vildi gleðja
hann, enn henni fanst illt til þess að vita
að drengurinn hennar skyldi ekki eiga völ
á öðrum kunningjum en þessari uppgjafa
söngkonu.
Eitt sinn liafði Inga sótt Per til hennar
í herhergið. Þá sátu þau bæði flötum bein-
um á gólfinu, og voru að skoða mynda-
albúm, sem í voru myndir af ungfrú Vio-
lettu, frá þvi að liún var „ung“. Hún sá
að þau skemmtu sér prýðilega við þetta
og voru niðursokkin i myndirnar. Ingu
leist illa á herbergi Violettu. Húsgögnin
voru í rauðum lit og orðin slitin, á veggj-
unum voru allskonar myndir og blaðaúr-
klippur festar upp með teiknibólum, og
yfir legubekltinn var breitt slitið teppi, og
þar sátu nokkrar kunningjastúlkur Vio-
letu, sem auðsjáanlega voru búnar að lifa
sitt fegursta á næturklúbbum og öðrum
slíkum skemmtistöðum. Hinum stóru göt-
um á gólfteppinu reyndi Violeta að leyna
með því að lála húsgögnin standa yfir
þeim.
— Sjáðu nú, Per! sagði Inga þegar hún
liafði lokið við að matreiða. — Vertu nú
duglegur að borða.
Þau liöfðu varla byrjað á máltíðinni
þegar drepið var á dyrnar.
— Kom inn! sagði Inga og lagði linífa-
pörin frá sér og hljóp til dyranna. í hvert
sinn er drepið var á dyr lijá henni, skaut
upp þeii-ri hugsun, að ef til vill væri það
bréfberi með bréf frá Erik, en alltaf varð
hún fyrir vonbrigðum.
— Verði ykkur að góðu! Það var lvitty
sem snaraðist inn á gólfið. — Eg hefi
góðar fréttir! Þú getur ef til vill byrjað
strax í fyrramálið að vinna á matstofunni,
sagði hún glaðlega um leið og liún settist
á stól. — Segðu svo að ég sé ekki góð
vinkona, sem megi treysla á!
— Ó, Kitty, ertu að segja satt! sagði
Inga með gleðihreim i röddinni. — Þú
mált ekki vera að leika með mig; er
þetta veruleiki?
— Eins og tveir og tveir eru fjórir!
Eg hefi sjálf komið því í kring; maður
getur ýmislegt, þegar maður telcur sig til
og' veit livað er í húfi! Ef þú vilt vila,
livernig mér tókst þetta, skal ég láta þig
heyra söguna.
— Já, segðu mér hana. Inga var rjóð
af ákafa og vonarglampa brá fyrir i
augnaráði liennar. — Hvernig tókst þér
þelta?
— Já, það vann hjá okkur kvenmanns-
vargur, sem engin okkar gat lynt við,
hún var afleit starfssystir og ómögulegur
félagi og með smá lægni tókst mér að
láta reka hana. Hún var svo ráðrík og
Ieiðinleg að við gátum ekki hugsað okkur
að vinna lengur með henni. Núna síðustu
ílaga hefir hún líka brotið og eyðilagt
meira af borðbúnaði, heldur en allar hin-
ar stúlkurnar til samans í mörg ár. Og
einn daginn helti hún úr súpudisknum
vfii' tvo gestina, og fiskfat rak hún í höf-
uðið á einum besta viðskiftavini matstof-
unnar, sem gestgjafinn hefir mikið dálæti
á, svo það var full ástæða fyrir hann að
reka hana, enda gerði liann það tafarlaust
eftir þessi atvik.
I gær fór hún og ég hefi beðið aðra
stúlkuna, sem með mér vinnur, að mæla
með þér við gestgjafann, svo að hann
gruni mig ekki um hlutdrægni, ef hann
kemst að því að við erum vinkonur. Við
skulum vera þér hjálplegar fyrst í stað,
og ef þú verður spurð um hvað þú liafir
aðallega stundað, skalt þú látast vera öllu
vön!