Fálkinn - 07.02.1947, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
VNCSSVU
LCS&NbURHSR
I sveppaleit
Hér á landi cr lítið gert að því
að nota sér ætisveppa en í nágranna-
löndum þykja þeir mesta sælgæti. Og
það er á haustin, sem fólkið safn-
ar þeim. En til þess að tína æti-
sveppa verður maður að hafa þekk-
ingu á þeim, því að sumir sveppar
eru eitraðir, en nauðalikir ætum
sveppum fyrir því.
Líka eru sumir sveppar tíndir til
að hafa til skrauts í stofunni á
sama hátt og blóm. Ef vel er geng-
ið frá þeim í fallegum mosa, geta
þeir verið besta stofuprýði.
Flestir sveppar eru ýmist með
fellingum eða holum á „hattinum".
í þessum holum eru sporarnir, sem
nýju svepparnir myndast af, og þið
getið hugsað ykkur að sporarnir,
eru margir, þegar ég nefni ykkur
að á eftirsóttasta ætisveppnum,
champignon, myndast um 1800 mill-

jón sporar á tveimur dögum. En
fýsissveppurinn er þó meiri, því að
hann myndar 7 billjón spora.
Óvæntur atburður
Skrítlur
Fakírinn sem lætur
fólk hverfa
Indverski fakírinn ber bumbu til
þess að draga fólk að sér. Svo brenn-
ir hann reykelsi og kveikir í rusli,
sem mikill reykur verður af, tekur
litinn dreng við hönd sér og segir
fólkinu, að hann ætli að láta þenn-
an dreng liverfa upp í himingeim-
inn. Tekur síðan kaðal og kastar
öðrum endanum upp í loft — og
kaðallinn hangir í lausu lofti! —
Drengur klifrar upp kaðalinn —
hverfur.
Þú hefir kannske lieyrt talað um
þessa gjörninga fyrr, og furðað þig
á hvernig hægt sé að gera þetta.
En í rauninni er ofur einföld skýr-
ing til á þvi.
Það er ekki hægt að leika þessa
]ist nema þar sem stórir pálmar
eru skammt frá. Áður hefir fakír-
inn strengt sterka en mjóa, hvíta
silkisnúru á milli tveggja pálma.
Snúran sést ekki í sólskininu. Og
reykurinn frá eldinum gerir sitt
til að leyna henni. Áhorfendurn-
ir vita auðvitað ekkert um þetta,
og nú fleygir fakírinn kaðlinum
upp í loftið. Áhorfendurnir hafa
Skoti kom í hnífasmiðju í Shef-
field og var sýnt þar allt, hátt og
lágt og að endingu gaf forstjórinn
honum sjálfskeiðung til minja, og
gat þess um leið að réttara væri að
hann fengi hálfan penny á móti, svo
að vináttan spilltist ekki. — En ég
hefi engan hálfpenny, sagði Skot-
inn. — Það er sama þó að það sé
penny, sagði forstjórinn. — Jæja,
sagði Skotinn, — En ég ætla að
skifta og fá mér dýrari hníf.
ekki séð, að einskonar öngull er
á kaðalendanum og hann festist
á silkisnúrunni. Nú hangir kaðall-
inn að því er virðist i lausu lofti,
en drengurinn klifrar þangað til
hann kemur að silkisnúrunni, og af
því að hann er æfður línudansari
cr honum auðvelt að ganga á snúr-
unni að næsta pálma og fela sig
þar í krónunni eða lesa sig niður
án þess að til sjáist. En á meðan
talar fakírinn við fólkið til þess að
draga athygli þess frá drengnum.
Fyrir utan kirkjudyr i Vestur-
heimi var stór mynd af prestinum.
Og undir var tilkynnt efni ræðunn^
ar, sem liann ætlaði að flytja: —
Lítið á, þekkið þér djöfulinn í sjún-
Læknirinn: — Eg get eklci fundið
að það sé neitt að yður nema minn-
isleysi!
Sjúklingurinn: —Minnisleysi? Því
þá það?
Læknirinn: — Þér hafið gleymt
að borga mér reikninginn, sem ég
sendi yður fyrir tveimur árum.
Fíllinn gleymir aldrei.
— Rétt, nú man ég það — það
var í Afríku 19121
—- Ileyrðu, pabbi — ef leóparð-
inn sleppur út og étur þig, — hvaða
strætisvagn á ég þ.á að taka heim.
• Skáldið: — Eg er að liugsa um
að gefa út Ijóðin min undir nafn-
inu Guðmundur Jónsson.
Vinur: — Jæja, en finnst þér það
fyllilega heiðarlegt?
— Nú vona ég að þér liafið ekki
neitt sérstakt í huga árin 19M til
1958, að báðum árum meðtöldum.
— Gífurtiðindi! Gífurtiðindi! —
Eldakona óskar eftir atvinnu! íbúð
til leigu! — Kaupið „Nónpóstinn!"
......Gífurtiðindi!
Skáldið: — Því ekki það?
Vinur: — Hugsaðu þér allan þann
fjölda saklausra mann, sem þú fellir
grun á.
*****