Fálkinn - 14.02.1947, Side 13

F A L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 620
Lárétt, skýring:
1. Ýfast 6. krullað 12. risa 13. skot-
vopn 15 friður 16 þungi 18. lokka 19
fangamark 20. samtenging, 22, málm-
inum, 24. haf, 25. liljóð, 27. óhreink-
aði, 28. málhelti, 29. mannsnafn,
31. stjórn, 32. þjóta, 33. innrætis, 35.
innvols, 36. jurtafóður, 38. hlífa,
39. sendiboðar, 42. skemmdu, 44.
grænmeti, 46. kappsamur, 48. konu,
49. kveðja, 51. niðuriagsorð, 52.
stefna, 53. afltaugar, 55. saurga, 56.
ósamstæðir, 57. bylgja, 58. ræktað
land, 60. félag, 61. skreytti, 63. ein-
ungis, 65. miskunnina, 66. supu.
Lóðrétt skýring:
1. Læéður, 2. ósamstæðir, 3. sænskt
mannsnafn, 4. íláj 5. naga, 7. hani 8.
skjálfta, 9. erta, 10. 2 eins, 11 druslan
12. lítt tilleiðanlegar, 14. blilcar, 17.
þraut, 18. flokk, 21. korna, 23. máli,
24. þráður, 26. fötunum, 28. undna,
30. miklu, 32. höfuðbúnaði, 34. skei,
35. horfa, 37. nefi, 38. lialda, 40.
þrepa, 41. ellegar, 43. peningar, 44.
ýlda, 45. mýkja, 47. veiðarfærinu,
49. undirnar, 50. deigar, 53. spotti,
54. roði, 57. þvottur, 59. færsla, 62.
hvíldist, 64. ósamstæðir.
LAUSN A KR0SSG. NR. 619
Lóðrétt ráðning:
Gas, 4. fótstór, lOr G.P.U. 13. ekla,
15. lýkur, 16. morr, 17. tranti, 19.
ósiðir, 21. arga, 22. fló, 24.' klak, 26.
kafbátatjón, 28. táa, 39. aus, 31. ala,
33. um, 34. æki, 36. hló, 38. au, 39.
Guðjóns, 40. sagginn, 41. G.N., 42.
ann, 44. man, 45. I.I., 46. A.A.A.,
48. Lea, 50. ern, 51. friðarboðar,
54. flón, 55. ske, 56. urri, 58. seinna,
60. örkina, 62. elni, 63. lánar, 66.
annt, 67. man, 68. stranga, 69. úti.
Lárétt ráðning:
1. Get, 2. Akra, 3. slarka, 5. Óli,
6. Tý, 7. skoltur, 8. T.U., 9. óró, 10.
goðana, 11. prik, 12. urr, 14. anga,
16. Míló, 18. taflkónginn, 20. skjól-
garður, 22. fáa, 23. óas, 25. stuggar,
27. Bauninn, 29. ámuna, 32. lanir,
34. æja, 35. inn, 36. ham, 37. ógn,
43. serkina, 47. aflinn, 48. las, 49.
Abe, 50. errinu, 52. róni, 53. arka,
54. fela, 57. innt, 58. sem, 59. alt,
60. örg, 61. ati, 64. ár, 65. an.
stúlka, sem var flutt hingað í nótt. Hún
varð fyrir skoti í bardaga milli bófaflokka,
og bún er undir eftirliti lögreglunnar. Það
eru þesskonar beimsóknir, sem manni er
ekki vel við á sjúkrahúsin, en maður getur
ekki neitað svona fólki um búsaskjól samt.
Lögreglan kom hingað með stúlkuna þvi
að það var stytst bingað frá slysstaðnum.
En hvenær kemur hún annars, hún systir
yðar, herra Gate?
— Núna einhverntima seinnipartinn í
dag.
— Jæja, ég vona að lögreglumennirnir
verði farnir þá. Það er dálítið óviðfelldið
að hafa þá hangandi hérna. En við vonum
að slúlkan rakni bráðum úr rotinu, svo að
hún geti gefið skvrslu, og þegar því er lok-
ið verður ekki þörf á að hafa hana i gæslu.
En þér viljið máske líta á lierbergið?
Þeir námu staðar við dyrnar, en i sama
bili kom yfirlæknirinn auga á skrifstofu-
stúlkuna, sem kom blaupandi inn ganginn.
— Afsakið að ég fri'fla yður herra yfir-
lækir, sagði hún lafmóð — en Ballard lög-
reglulautinant er liérna og segist þurfa að
í'á að tala við yður undir eiv ;.
— Gott og vel, ungfrú Burke, segið þér
honum að ég komi undir eins. Jæja„ hárna
er lierbergið, herra Gate. Nú getið þið
Mason læknir litið á það, og svo kem ég
aftur undir eins og ég er búinn að afgreiða
lögreglufulltrúann.
Hann læsti upp hurðinni og skundaði svo
léttum skrefum áleiðis til skrifstofunnar.
Undir eins og Haukurinn var kominn
inn fyrir hljóp liann út að glugganum og
dró upp tjaldið. Svo opnaði liann glugg-
ann með því að skjóta neðri helmingnum
upp. Mason læknir stóð hjá og horfði á
hann með sýnilegri forvitni. Hann var að
brjóta heilann um livernig Haukurinn
hefði hugsað sér að komast gegnum gilda
járnteinana, sem voru fyrir glugganum. En
þetta var eklci eins erfitl og það virtist
vera. Því að reimunum var ekki ætlað að
hindra „útbrot“ heldur innbrot. Að innan-
verðu voru þeir flestir með venjulegum
hespum, sem að vísu voru nokkuð ryðgað-
ar, en þó ekki meira að svo að þær losnuðu,
er Haukurinn hafði farið höndum um þær.
Svo losaði hann teinana og hallaði sér út
um gluggann, til þess að svipast um.
Það var rétt sem yfirlæknirinn hafði sagt
að sporvagn fór fram með þessari hlið
sjúkrahússins. Til þess að draga úr hljóð-
inu hafði verið sett koparþak utan á vegg-
inn meðfram allri liliðinni og fyrir liús-
hornið, nærri því að glugganum á herberg-
inu sem stúlkan lá i. Vegna þessarar hlífar
á veggnum var skiljanlegt, hversvegna
járnrimrjrnar liöfðu verið settar fyrir
gluggann. Það var nefnilega hægðarleikur
að klifra af skáþakinu og inn um gluggana.
Og það var ekki heldur erfitt að komast
af þakinu inn um gluggann á næsta her-
bergi, en þar voru engar járnrimar til
varnar.
Þessi gluggi vissi út að garði sjúkrahúss-
ins, og eins og sakir stóðu var þar enga
manneskju að sjá. Þar stóð sjúkrabifreið
með opnum dyrum, og liugsanlegt að fólk
væri í henni. Ilaukurinn tók silfurpening
og fleygði honum á mölina við bifreiðina,
svo að heyrast hlaut fallið, ef nokkur væri
í bifreiðinni. En enginn sýndi sig. Hann
benli lækninum út að glugganum og skýrði
lionum frá áformi sinu. — Það sem um er
að gera er að komast út um gluggann á
næsta herbergi og inn um þennan. Þér eruð
sem betur fer svo kloflangur, að þér getið
stigið út á þakið.
— Eg á þá að fara inn í næsta lierbergi
um gluggann? spurði læknirinn.
— Nei, ég skal sjá um að þér komist inn
um dyrnar.
— En lögreglumennirnir á ganginum?
— Látið mig um það. Eg geri ráð fyrir
að vinur okkar beggja hafi beðið yður að
hafa með yður nauðsynleg tæki?
— Það er í lagi, herra Gate.
— Þér skiljið að stúlkan í lierberginu er
meðvitundarlaus. Það sem máli skiptir að
að þér framlengið það ástand hennar um
5-6 klukkutíma. Það mun vera hægt án
þess að stofna lífi hennar í hættu, skiljið
þér.
— Eg skil það.
— Jæja, nú er ekki langur timi lil stefnu,
læknir. Yfirlæknirinn getur komið aftur þá
og þegar.
Án þess að útskýra þetta nokkuð nánar
gekk liann að rúminu, og losaði fótagaflinn
frá. Mason læknir glápti á hann og botnaði
ekki eitt i neinu.
— Nú getið þér látið eins og þér séuð að
fara héðan, læknir. En þér flýtið yður ekki,
og þegar þér sjáið að ég hefi náð í lögreglu-
manninn hingað inn í herbergið, svo að
gangurinn er mannlaus, farið þér inn til
stúlkunnar og veitið henni þá aðlilynningu,
sem nauðsynleg er. En fyrst opnið þér glugg
ann, svo að yður sé opin leiðin út. Þegar
ég ber þrisvar í vegginn er ég búinn að
afgreiða lögreglumanninn. Þér klifrið svo
niður á þakið og ég slcal standa hérna i
glugganum og taka á móti yður. Skiljið
þér mig?
— En — en............ byrjaði læknirinn.
— Ekki neitt „en“, læknir! Gerið bara
eins og ég segi. Og munið að halla aftur
glugganum undir eins og þér eruð komnir
út úr herberginu.
Mason læknir gekk út á ganginn, leit við
og rétti Hauknum höndina eins og hann
væri að kveðja liann. Svo kinkaði hann
kolli lil lögregluþjónsins og slangraði hægt
og rólega fram ganginn.
James Cahill lögregluþjónn, sem settur
hafði verið á vörð fyrir utan lierbergisdyr
hinnar særðu Clare Lafare, var eins og 99
af hverju hundraði venjulegra.manna. —
Hann framkvæmdi fju-st og hugsaði svo.
Auk þess var þetta góður og greiðvikinn
maður, og þegar Haukurinn kom til hans
og lieilsaði, brosti liann vingjarnlega.