Fálkinn - 18.07.1947, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGATA NR. 641
Lárétt skýring:
1. Eyjaklasi, 5. umturnað, 10.
slæm, 12. mökkur, 13. bókstafur, 14.
vafi, 1 (5. rödd, 18. sögn í spilum,
20. cigarettur, 22. taug, 24. bit, 25.
eldsneyti, 26. loka, 28. þrír eins,
29. ending, 30. fiskur, 31. greinir,
33. grískur bókstafur, 34. skortur,
36. stjórnar, 38. áður, 39. málmur,
40. aðgæsia, 42. jjrátt fyrir, 45. upp-
götvaði, 48. tveir eins, 50. réttur,
52. vega, 53. snemma, 54. egg, 56.
voð, 57. stefna, 58. æsta, 59. halda,
61. léttfeta, 63. blað, (>4. ferðast, 66.
fugl, 67. skip, 68. efni, 70. vera,
71. umhyggjusöm, 72. hlutar.
Lóðrélt skýring:
1. Vatnar, 2. sápa, 3. hár, 4 sam-
hljóðar, (i. læknir, 7. knýja, 8. stutt,
9. háspilið, 11. greinar, 13. skógar-
dýr, 14. l'esting, 15. bókarheiti, 17.
missir, 19. hryllir, 20. drykkur, 21.
leigja, 23. atviksorð, 25. liyl ,27.
mylsna, 30. mas, 32. kona, 34.
hellir, 35. sverta, 37. sjqr, 41. ein-
beitt, 43. sekk, 44. bindi. 45. líkams-
hluta, 46. gérvallt, 47. fuglar, 49.
m
]>ræta, 51. verð, 52. skreyta, 53.
hvíldust, 55. þjóta, 58. hryllir, 60.
smjörlíki, 62. verkfæri, 63. rógur,
65. fiskur útl., 67. gadunafn, 69.
frumefni, 70. samhljóðar.
LAUSN A KROSSG. NR. 640
Lóðrétt ráðning:
'1. íslands, 5. Selfoss, 10 . fór, 12.
niar , 13. alt, 14. maSj , 16. gól, 18.
Jón; a, 20. polka, 22. morð, 24. öln,
25. mal 26. ári, 28. F ’.o.b.. , 29. Ra,
30. poll, 31. land, 33. Kó, 34. 1, airl,
36. Lars, , 38 . lön, 39. tár, 40. óas,
42. stig, 45. kúst, 48. ak, 50. anar,
52. rota, 53. S.E. 54. róg', 56. trú,
57. afi, 58. hey, 59. dróg, 61. Gigli,
63.. gamrri, 64. nam, 66. nál, 67.
arg, 68. P'ar, 70. kró, 71. askinum,
72. hákarla.
Láréll ráðning:
1. ísbjörn, 2. afla, 3. nót, 4. Dr.
6. em, 7. iag, 8. fróm, 9. sjóðbók,
11. hal, 13. ann, 14. moll, 15. skál,
17. lof, 19. Óla, 20. pall, 21. Aral,
23. rok, 25. mor, 27. ina, 30. punta,
32. drósa, 34. kös, 35. Sál, 37. sat,
41. sardína 43. int, 44. garg, 45.
kofi, 4(5. úti, 47. geymsla, 49. lcór,
51. rúin, 52. rall, 53. sem, 55. gón,
58. hag, 60. gapi, 62. gát, 63. Gróa,
65. man, 67. ark, 69. RU, 70. ká.
eins og hún gat, en það var eigi að síður auð-
séð, að þessar upplýsingar liöfðu haft mil<il
áhrif á liana. Uni stund stóð liún ráðalaus,
en svo brosti liún.
— Það dugar ekki að láta hugfallast, sagði
hún rólega. Svo er þessuin ókunna föður
eða livað liann nú er — fyrir að þaklca,
að ég liefi fengið gott uppeldi og sæmilega
menntun, og ég vona að þetla tvennt geri
mér kleift að vinna fyrir mér. Eg er ekki
lirædd við að vinna.... og ef þér, lierra
málaflutningsmaður gætuð verið mér lijálp-
legur með að ná í eitthvað starf, þá mundi
,ég vitanlega vera yður mjög þpkklát, og ég
lofa yður því, að undir eins og mér er það
mögulegt skal ég borga' aftur þéssa upphæð,
sem ég hefi fengið umfram það sem mér
bar.
Hann andmælti því ákafur.
— Nei, nei, þér megið 'ekki hugsa um
það, það minnumst við eklci einu sinni á,
og ég skal reyna að útvega vður stöðu, jafn-
vcl þó að það sé erfitt um þessar mundir, en
— Hann liikaði við og henti á stólinn, sem
hún hafði setið á: — Setjist þér aftur, ung-
frú Tarl, sagði harin hiðjandi, — það er
meira og allf annað,, sem ég vildi mega tala
við yður um meðan við erum ein.
Hún sellist aftur og liorfði spyrjandi á
liann.
Það var eins og hann ætli hágt með að
koma orðuni að því, sem hann ætlaði að
segja, en loks hóf liann máls aftur.
— Ungfrú Tarl. . . .fyrirgefið að ég brýt
upp á einkamáli. . . . mjög viðkvæmu einka-
máli, en sonur minn hefir trúað mér fyrir
því, að......
— Að hann hafi bcðið mín, tók liún rólega
fram i.
— Einmitt, það var þaði scm ég ætlaði
að segja.. . .
Og liverju skiptir það fyrir yður og
mig? spurði hún.
— Engu, vitanlega engu, sagði lfann í
flýti. — En það er eðlilegt að ég sem faðir
hans, að mér sé annt um liag lians. Hann
elskar yður,. . . . elskar yður heitt, og lionum
hefir fallið mjög þúngt að fá nei-yrði yðar,
hann hafði gert sér ákveðna von um, að þér
munduð taka honum.
Eg elska hann ekki, sagði hún eins og
henni fyndist það svar nægja.
— Nei, en samt....
Manni sem ég elska ekki get ég ekki
gifst.
Það fór ofurlitið vingjarnlegt bros um and-
lit málaflutningsmannsins.
— Ef ég mæti yður ekki eins milcits og
ég geri, mundi óg slíta samtalinu við yður
núna. En mig langar til að halda því áfram,
ef þér leyfið mér það.
Auðvitað. Þér hafið alltaf verið mér
svo góður, og þessvegna vil ég fúslega lilusta
á það, sem þér hafið að segja, jafnvel þó að
þau óvæntu tiðindi, sem ég var að fá áðan,
séu rík í liuga mínum, svo að ég á hágt með
að hugsa um annað.
— Eg skil vður vel, sagði hann, en liver
veit nema þetta ráðist allt á liesta veg. Ast-
in getur komið eftir að þið eruð gift, sú
hefir revnslan orðið í mörgum hjónaböndum
er hafa orðið einkar farsæl. Og það gæti
(irðið líka í ])essu tilfelli. . . .
Eg els-ka ekld son yðar, tólc hún fram
í......
—- Eg geri mér það ljóst, svaraði hann
vingjarnlega og rólega, en hann elskar vður.
Hann hefir góða stöðu og á sínum tíma mun
hann taka við fyrirtæki mínu, og ef þér gifl-
ist lionum þá er öllum yðar erfiðleikum
lokið. . . . Hann. er maður til þess að sjá yður
farborða, og sjálfur mundi ég fúslega leggja
fram minn hlut mánaðarlega, svo að þér
þyrftuð ekkert að spara. . . . mér finnst þetta
þess vert að þér liugleiðið það.
Hann einblíndi á hana, en hún hristi bara
höfuðið.
Eg get ekki gifst manni, sem ég elska
ekki, sagði hún, og það var þrái í röddinni.
Nú stóð liann skyndilega upp úr stólnum
og þrammaði óþolinmóður fram og aftur
um gólfið.
En góða stúlka, íhugið þér livernig
komið er, íhugið hvað það hefir að þýða,
að frá þessum degi eigið þér að standa á
cigin fótum og afla sjálf livers eyris, sem
þér eigið að lifa af. . . . Setjum svo að mér
takist ekki að útvega yður stöðu, og að
vður takisl það ekki sjálfri, —— hvað ætlið
þér þá að gera? Svelta í hel?
En þegar liann sá rciðina í augum liennar
sneri liann við blaðinu: .Tá, ég segi aðeins
það sem ég segi til þess að hjálpa svni mín-
um. ... og þá um leið yður, sagði hann
alvarlegur. - Ungfrú Tarl, þér eruð góð
og gegn stúlka, það veit enginn hetur en ég,
og ég veil líka, að þér munduð reyna að
gera lífið sem unaðslegast al' þér giftust lion-
um. .
En ég geri það ekki, sagði hún slutt.
Hann stóð augnahlik kvrr og starði á
hana, svo klappaði hann henni vingjarnlega
á kinnina. Hún liafði séð reiðina hrenna í
augum lians rétl í svip, en lmn hafði liorfið
jafn fljótt og liún kom, og er hann tók
til máls aftur var röddin róleg og vingjarn-
leg eins og áður.
Hugleiðið þér hú þetta í nokkra daga,
sagði hann og rétti henni höndina. Þér
eigið ekki að gefa mér neitt svar núna, þér
eigið að lmgsa málið. ... og ef það kenmr á
daginn, að þér getið ekki komist al’ upp á
eigin spýtur, þá. . . . þá cr ekki að vita
ncma þér fallist á tillögu mína. Nei, ekkert
núna. . . . hugsið um þetta í nokkra daga. .
og svo tölum við saman aftur. Verið þér
sælar, ungfrú Tarl, við sjáumst aftur. Hann
liafði stjakað henni á undan sér fram að
dyrunum og nú ojmaði hann fyrir lienni.
Lilly kinkaði kolli til hans, svo fór hún
út og dyrnar lokuðusl eftir lienrii.